ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 772

บทที่ 772 เทพมารสามพันตน โอสถอนธการ

เทพมารปฐมภพเพรียกหาเทพมารฟ้าบุพกาล…

หานเจวี๋ยหรี่ตาลง นี่มิใช่สัญญาณที่ดีเลย

ถึงแม้จะเขาจะปกปิดเรื่องที่ตนเป็นเทพมารอนธการไว้แล้ว แต่ฟ้าบุพกาลแห่งนี้มีเทพมารอนธการเพียงตนเดียว ไม่ช้าก็เร็วต้องปะทะกันแน่

ต่อให้มิใช่เขา บุตรชายของเขาก็มีสิทธิ์กลายเป็นศัตรูของเทพมารฟ้าบุพกาลทั้งหมดอยู่ดี

‘ข้าอยากทราบตบะของเทพมารปฐมภพ!’

หานเจวี๋ยเรียกใช้ความสามารถวิวัฒนาการอยู่ในใจ

[จำเป็นต้องหักอายุชัยห้าแสนล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

[เทพมารปฐมภพ: ยอดมหามรรคระยะปลาย เทพมารฟ้าบุพกาล หนึ่งในสามพันเทพมารบรรพกาล]

ข้อมูลเรียบง่ายยิ่ง เงาร่างของเทพมารปฐมภพผุดขึ้นมาในหัวของหานเจวี๋ย รูปลักษณ์น่ากลัว ยากจะบรรยายได้ บุคลิกเย่อหยิ่งโอหัง เปี่ยมรัศมีน่าสะพรึงกลัวของผู้แข็งแกร่งไร้พ่าย

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว แข็งแกร่งยิ่ง

เหตุผลที่เทพมารปฐมภพถ่ายทอดเสียงหาเขา คาดว่าคงคิดว่าเขาก็เป็นเทพมารฟ้าบุพกาลเช่นกัน

หากเขาไม่ไป จะถูกเหล่าเทพมารฟ้าบุพกาลกีดกันแบ่งแยก หรือถึงขั้นที่เห็นเป็นศัตรูหรือไม่

มิเช่นนั้นก็ใช้ร่างแยกไปเถิด ถือว่าไว้หน้าเทพมารปฐมภพสักครั้ง ถือโอกาสสืบสถานการณ์ด้วย

แต่อาณาเขตปฐมภพอยู่ที่ใดเล่า

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

ในเวลานี้เอง ความทรงจำบางอย่างแทรกซึมเข้ามาในหัวของหานเจวี๋ย เป็นแผนที่ขนาดใหญ่แผ่นหนึ่ง ระบุตำแหน่งของอาณาเขตปฐมภพไว้

หานเจวี๋ยรู้สึกประหลาดใจ นี่มันวิธีอะไรกัน

ไม่น่าเชื่อว่าจะสามารถถ่ายทอดความทรงจำผ่านระยะไกลได้!

ที่สำคัญคือเขาและเทพมารปฐมภพไม่เคยพบกันมาก่อน

หานเจวี๋ยสร้างร่างแยกวิญญาณขึ้น ให้เป็นตัวแทนเขา มุ่งหน้าสู่ส่วนลึกของฟ้าบุพกาลอย่างรวดเร็ว

จากนั้น เขาเรียกกล่องจดหมายออกมาตรวจดู

[ฉู่ซื่อเหรินศิษย์หลานของท่านดูดซับคำอธิษฐานปวงประชา ทำความเข้าใจพลังวิเศษ พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[หานทั่วบุตรชายของท่านเผชิญกับการสะกดจองจำจากผู้ทรงพลังลึกลับ ร่วงหล่นสู่หุบเหวไร้ที่สิ้นสุด]

[โจวฝานศิษย์ของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[นักพรตเต๋าเสินเผาสหายของท่านสนทนาธรรมกับผู้ทรงพลังลึกลับ พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[ผานซินสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากปรมาจารย์ลัญจกรสรวงสหายของท่าน ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[หวงจุนเทียนสหายของท่านสรรค์สร้างเทพมารสามพันโลกาขึ้น พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[เต้าจื้อจุนศิษย์ของท่านเผชิญกับการโจมตีจากมารปีศาจลึกลับ] x7093218

[จ้าวเซวียนหยวนศิษย์ของท่าน…]

….

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้าย โจวฝานและหานทั่วถูกโจมตีอยู่เป็นประจำ หานเจวี๋ยเคยชินแล้ว

หากเผชิญปัญหายุ่งยากที่แก้ไขไม่ได้จริงๆ เดี๋ยวพวกเขาก็ใช้วิชาอัญเชิญเทพเอง

ส่วนผานซิน เหตุใดถึงปะทะกับมิ่งอีกแล้วเล่า

ก็แค่เสียสมบัติวิเศษชิ้นหนึ่งเท่านั้น!

ออกไปสู้ตายมันคุ้มกันหรือ

นับตั้งแต่ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงเข้าสู่ด้านมืด ตบะก็ก้าวหน้าขึ้นอย่างต่อเนื่อง บรรลุถึงระดับมหามรรคเบิกฟ้าระยะปลายแล้ว

ด้วยพลังของปรมาจารย์ลัญจกรสรวงในเมื่อสามารถทำให้ผานซินบาดเจ็บสาหัสได้ เช่นนั้นก็สามารถสังหารเขาได้เช่นกัน

ดูเหมือนปรมาจารย์จะยังมีจิตเมตตาอยู่

หานเจวี๋ยไล่อ่านต่อ หวงจุนเทียนสรรค์สร้างเทพมารสามพันโลกาขึ้น…

เต้าจื้อจุนเอ่ยอย่างเคร่งขรึม “จ้าวเซวียนหยวน อย่าได้พูดจาหมดกำลังใจเช่นนี้ ข้าขอห้ามไม่ให้เจ้าพูดอีก! หลายปีมานี้ทำให้เจ้าได้รับความลำบากแล้ว แต่พอมีผลประโยชน์ดีอันใด ข้ามิได้ให้เจ้าได้เสพสุขก่อนหรอกหรือ นอกจากนี้พวกเราสามคนล้วนสำเร็จเป็นเซียนทองต้าหลัวเบิกฟ้าแล้ว นับว่าบำเพ็ญได้รวดเร็ว ส่วนโจวฝาน นั่นเป็นกรณียกเว้น เจ้าดูเหล่าศิษย์สืบทอดของเขตเซียนร้อยคีรีเถิด ส่วนใหญ่ยังคงเป็นครึ่งอริยะทั้งสิ้น

“นับตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน อริยะอายุน้อยอย่างพวกเราเดิมทีก็พบเห็นได้น้อยยิ่ง ถึงขั้นที่เป็นยอดบุตรแห่งสวรรค์ผู้แข็งแกร่งแห่งยุคหนึ่งเลยทีเดียว เป็นผู้มีดวงชะตายิ่งใหญ่!”

พอได้ฟังคำพูดของเต้าจื้อจุน จ้าวเซวียนหยวนชักสับสนเสียแล้ว

เจียงอี้อดเอ่ยขัดขึ้นมาไม่ได้ “พูดเกินจริงไปแล้ว!”

เต้าจื้อจุนเงียบไปครู่หนึ่ง เอ่ยขึ้นว่า “รออีกหน่อยเถอะ ภายในสิบปี หากเขาไม่ปรากฏตัว พวกเราจะจากไป ลองไปที่วังสวรรค์หรือเจดีย์มรรคายิ่งใหญ่ดูก็ได้!”

จ้าวเซวียนหยวนและเจียงอี้ได้ฟังก็โล่งใจ

กลัวว่าเต้าจื้อจุนจะหัวรั้นจนตาย

ร่วมเป็นร่วมตายด้วยกันมาหลายแสนปี ทั้งสามผูกสมัครร่วมใจกันมานานแล้ว ดูคล้ายจะคับข้องขุ่นเคือง แต่ก็ไปไหนไปกันเสมอ

“ฮ่าๆ สหายน้อยทั้งสาม ผู้เฒ่าจะหลอกลวงพวกเจ้าได้อย่างไร!”

เสียงหัวเราะดังลั่นแว่วเข้ามา ทั้งสามเหลียวไปมอง เห็นชายชราสวมเสื้อฟางคนหนึ่งขี่ควายตัวใหญ่เหาะเข้ามา

ควายใหญ่ตัวนี้ดูไม่แตกต่างไปจากควายธรรมดาในไร่นาของโลกมนุษย์เลย

เต้าจื้อจุนลุกขึ้นยืน เอ่ยถาม “ยอดสมบัติอยู่ที่ใด”

ควายตัวใหญ่ร่อนลงสู่พื้น ชายชราเสื้อฟางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อยู่ตรงหน้าพวกเจ้าแล้ว หากพวกเจ้าทอดสายตามองออกไปก็จะเห็น”

ทั้งสามคนตื่นตะลึง รีบเหลียวซ้ายแลขวา

แต่มองไม่เห็นเงาของยอดสมบัติเลย

จ้าวเซวียนหยวนหรี่ตาลง “หรือว่าจะเป็นแสงเลื่อมพรายเหล่านั้น”

ชายชราเสื้อฟางลูบเคราพยักหน้าพลางกล่าวว่า “ถูกต้อง แสงเหล่านี้หาได้ธรรมดาไม่ เป็นสิ่งที่แปรสภาพมาจากยอดสมบัติชิ้นหนึ่งในยุคแรกฟ้าบุพกาล ผู้เฒ่ามีวิธีทำให้พวกมันรวมตัวกลับสู่สภาพเดิม แต่ทำเช่นนี้จะได้รับการต่อต้านจากจิตศาสตรา หลังจบเรื่อง ยอดสมบัติยกให้พวกเจ้า ผู้เฒ่าต้องการเพียงโอสถเม็ดหนึ่งที่ซ่อนอยู่ในยอดสมบัติ”

เต้าจื้อจุนเอ่ยถาม “โอสถอันใด คงมิใช่ว่าเมื่อนำโอสถไปแล้ว สมบัติจะสูญเสียจิตวิญญาณกระมัง”

ชายชราเสื้อฟางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่ใช่แน่นอน โอสถนี้ไม่มีความเชื่อมโยงกับยอดสมบัติเลย เจ้าของมันเพียงซ่อนไว้ในยอดสมบัติเท่านั้น ผู้เฒ่าจะบอกกับพวกเจ้าตามตรง โอสถนี้มีนามว่าโอสถอนธการ สร้างขึ้นจากเทพมารอนธการตนหนึ่ง หากมอบโอสถนี้ให้พวกเจ้า จะต้องชักนำเคราะห์ภัยถึงตายมาแน่นอน”

พวกเต้าจื้อจุนทั้งสามมีสีหน้าตื่นตะลึง พวกเขาย่อมเคยได้ยินตำนานเกี่ยวกับเทพมารอนธการ ได้ยินว่าจะก่อให้เกิดมหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่ขึ้น!

………………………………………………………………