ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 788

บทที่ 788 หนึ่งล้านล้านปี!

[เหล่าตานเกิดความประทับใจในตัวท่าน ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 1 ดาว]

ขณะที่หานเจวี๋ยฝึกบำเพ็ญอยู่แจ้งเตือนแถวหนึ่งพลันเด้งขึ้นมาตรงหน้า เขาไม่ได้สนใจ ฝึกบำเพ็ญต่อไป

หากเหล่าจื่อที่เป็นร่างจริงเกิดความประทับใจในตัวเขา เขาอาจจะนึกสงสัยอยู่บ้าง

เวลาดำเนินต่อไปเรื่อยๆ

ผ่านไปปีแล้วปีเล่า

หานเจวี๋ยปิดด่านรวดเดียวหนึ่งแสนสองหมื่นปี ในที่สุดโอกาสทะลวงขั้นก็มาถึง!

เขาลืมตาขึ้น ปรับสภาพอารมณ์

ในที่สุดก็จะได้ทะลวงขั้นแล้ว

ถ้ายังไม่ได้ทะลวงขั้นอีก หานเจวี๋ยคงนึกว่าตนกลายเป็นคนธรรมดาไปแล้ว

แต่ว่าก่อนจะทะลวงขั้น ควรใช้อายุขัยสักหน่อยดีหรือไม่

ถึงอย่างไรก็จะได้เพิ่มขึ้นทบทวีอยู่ดี!

ก่อนหน้านี้หานเจวี๋ยใช้อายุขัยครึ่งหนึ่งไปกับหนังสือยอดชะตา แต่ยังคงมีอายุชัยเหลืออยู่มากกว่าพันหมื่นล้านล้านล้านปี

จะใช้กับใครดี

หากเลือกจากระดับความเกลียดชัง ย่อมเป็นเจ้าชะตาอันธการ

แต่หานเจวี๋ยอยากเก็บเจ้าชะตาอันธการไว้รับเคราะห์จากกลุ่มอิทธิพลต่างๆ ในฟ้าบุพกาล ช่วยถ่วงเวลาให้มรรคาสวรรค์และตัวเขา

ช่างเถอะ สาปแช่งสักหน่อยแล้วกัน

เลี่ยงไม่ให้เอาแต่แอบมาฉกตัวคนของมรรคาสวรรค์ไป

หานเจวี๋ยนำหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา เริ่มสาปแช่งเจ้าชะตาอันธการ

ห้าวันต่อมา อายุขัยของเขาเริ่มลดฮวบลง

ระหว่างที่สาปแช่งนั้นเขาก็ลังเลไปด้วย ครั้งนี้จะใช้อายุขัยเท่าไรดี

ใช้อายุขัยกับอีกฝ่ายหนึ่งล้านล้านล้านปีเลยดีหรือไม่!

ก็แค่จุดทศนิยมเท่านั้น!

จะสาปแช่งจนตายไปตรงๆ ได้หรือไม่

ลองดูแล้วกัน

หานเจวี๋ยคิดเงียบๆ แสงมืดดำของหนังสือแห่งความโชคร้ายส่องวาบขึ้นภายในอารามเต๋า ดูมืดมนน่าหวาดผวาอย่างยิ่ง

….

ภายในตำหนักมืดสลัวหลังหนึ่ง เจ้าชะตาอันธการกำลังโคจรพลังต่อต้านพลังคำสาปแช่งอยู่

เขายังคงอยู่ในรูปลักษณ์ของเงาดำ ยากจะสอดส่องร่างจริงได้

“เฮอะ มาอีกแล้ว ข้าจะดูสิว่าครั้งนี้เจ้าจะสามารถทำร้ายข้าได้หรือไม่!”

เจ้าชะตาอันธการแค่นเสียงหยาม เขาเริ่มสำแดงพลังวิเศษแห่งกรรมที่เรียนรู้มาก่อนหน้านี้ ใช้ต้านรับพลังคำสาปแช่งโดยเฉพาะ

สองมือของเขาขยับเคลื่อนไหว ร่างโยงกฎระเบียบลึกล้ำบางอย่างขึ้นอย่างเชื่องช้า ค่อยๆ ปรากฏลายเส้นขึ้นมากมาย ทำให้เขาวิงเวียนตาลายได้

ในเวลานี้เอง!

เขาหน้าถอดสีในทันใด!

จู่ๆ พลังคำสาปแช่งก็แรงกล้าขึ้น!

แข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้มากนัก และยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง!

เจ้าชะตาอันธการตื่นตระหนกเมื่อพบว่าพลังวิเศษของตนต้านไม่อยู่แล้ว

“สมควรตาย ไอ้สุนัขตัวนั้นหลอกลวงข้า พลังวิเศษนี้ต้านทานอย่างสมบูรณ์ไม่ได้…”

เจ้าชะตาอันธการตระหนกแล้ว

เขาได้สรุปข้ออนุมานไว้ว่า หากการสาปแช่งดำเนินอยู่เกินห้าวัน นั่นแปลว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการต้องการจะสังหารเขา

หรือว่าเป็นเพราะช่วงนี้เขาสร้างข่าวลือเสียหายให้เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ

เจ้าชะตาอันธการกระสับกระส่ายร้อนรน

มีชีวิตอยู่มาจนนับยุคสมัยไม่ได้ เขาเพิ่งเคยพบศัตรูที่น่ากลัวขนาดนี้เป็นครั้งแรก

เขาถึงขั้นที่ทราบด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

เจ้าชะตาอันธการได้แต่พยายามใช้พลังเข้าต่อต้าน ขณะเดียวกันก็สวดอธิษฐานอยู่ในใจ

….

ภายในอารามเต๋า

หานเจวี๋ยจ้องมองอายุขัย รักษาสภาวะทุ่มพลังเต็มที่ไว้

เขาเสียอายุขัยไปหนึ่งแสนล้านปีแล้ว!

อายุขัยสองแสนล้านปี!

อายุขัยห้าแสนล้านปี!

[เจ้าชะตาอันธการศัตรูคู่อาฆาตของท่านมรรคจิตปรากฏรอยปริร้าว เนื่องจากคำสาปแช่งของท่าน]

ดำเนินการต่อ!

เจ็ดแสนล้านปี!

เก้าแสนล้านปี!

หนึ่งล้านล้านปี!