ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 789

บทที่ 789 ระดับเบิกฟ้ามหามรรคระยะปลาย!

“เสี้ยวความหวัง อาจจะเป็นเพียงเสี้ยวความเวทนาของผู้ที่อยู่ในความมืดกระมัง” หานอวี้กล่าวด้วยความสะท้อนใจ

สตรีชุดเขียวฟังไม่เข้าใจ

ผู้ที่อยู่ในความมืดหมายถึงใครกัน

หานอวี้หันหลัง เดินไปทางพฤกษาเก่าแก่ เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ฝึกบำเพ็ญต่อเถอะ ไม่ว่าจะด้วยเหตุใดก็ตาม ตัวเจ้าในตอนนี้โชคดีแล้ว ไร้ห่วงไร้กังวล ใช้เวลาให้ดีเถอะ แสวงหาเสี้ยวความหวังนั้นของตัวเจ้าเอง”

สตรีชุดเขียวรีบตามมา ยิ้มแป้นแล้วเอ่ยว่า “สำหรับข้าแล้วตบะจะเป็นอย่างไรก็ได้ แต่การที่ได้ติดตามรับใช้อยู่ข้างกายท่านทุกวัน เป็นความพึงพอใจสูงสุดของข้าเจ้าค่ะ!”

“ข้าต้องการให้เจ้ามารับใช้เสียที่ไหน หลายปีมานี้ เจ้าเคยรับใช้อะไรข้าบ้างล่ะ”

“นั่นเป็นเพราะท่านไม่ต้องการน่ะสิเจ้าคะ แต่ข้าเต็มใจทำจริงๆ”

“เฮอะ”

หานอวี้นั่งลงใต้พฤกษาเก่าแก่ จากนั้นก็หลับตาลง เริ่มฝึกบำเพ็ญ

ส่วนสตรีชุดเขียว เขาคร้านจะสนใจแล้ว

สิ่งที่ฉินหลิงได้เผชิญนั้นส่งผลกระทบต่อหานอวี้

มีเรื่องหนึ่งที่เขาทราบดียิ่ง หากมิใช่เพราะท่านปฐมบรรพชน เกรงว่าเขาก็คงกลายเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในโลกโลกีย์เช่นกัน ไหนเลยจะได้อยู่อย่างสงบบนเขาเทพปู้โจวเช่นนี้ ไม่มีผู้ใดกล้ามารบกวน

เขาไม่อาจผิดต่อความคาดหวังของท่านปฐมบรรพชนได้

เขาก็ต้องพยายามเช่นกัน เพื่อหนีรอดจากกระดานมาก กลายเป็นผู้เดินหมาก!

….

ห้าพันปีต่อมา ในที่สุดหานเจวี๋ยก็ทะลวงขั้นสำเร็จ

เบิกฟ้ามหามรรคระยะปลาย!

พลังเวทของเขาเริ่มเพิ่มขึ้นฉับพลัน ความปลอดโปร่งที่ห่างหายไปนานทำให้เขาอารมณ์ดี

เขาปรับตบะให้มั่นคงพลางเรียกหน้าต่างค่าสถานะออกมาตรวจดู

[ชื่อ: หานเจวี๋ย]

[อายุขัย: 1345281/90,329,999,999,999,999,999,999,999,999,999]

[เผ่าพันธุ์: เทพมารอนธการ (มหาจักรพรรดิไร้ขอบเขต)]

[ตบะ: ระดับเบิกฟ้ามหามรรคระยะปลาย (อริยะสมบูรณ์แบบ)]

[วิชายุทธ์: มหามรรควัฏจักรอนธการ (ระดับมหามรรค), วิชาชุบร่างวัฏจักรดารา]

[มหามรรค: มหามรรคเวียนว่ายตายเกิด, มหามรรคแห่งกรรม, มหามรรคต้นกำเนิด]

….

ทะลวงขั้นครั้งนี้ ได้อายุขัยกลับคืนมามากกว่าที่ใช้ไปกับหนังสือยอดชะตาถึงสามเท่า!

ไม่เลวเลย!

หานเจวี๋ยพอใจอย่างยิ่ง

รอจนบรรลุถึงระดับยอดมหามรรค อายุขัยน่าจะพุ่งทะลุไปอย่างก้าวกระโดด!

หานเจวี๋ยตั้งตารอวันนั้นยิ่งนัก

จากระยะกลางถึงระยะปลายใช้เวลาเกือบเจ็ดแสนปี จากระยะปลายไปสู่ระยะสมบูรณ์เกรงว่าคงใช้เวลานับล้านปี!

เส้นทางยาวไกลนัก

หานเจวี๋ยใช้เวลาห้าร้อยปี ถึงทำให้ตบะมั่นคงได้

เขาเริ่มทำความเข้าใจพลังวิเศษ เริ่มจากยกระดับพลังวิเศษมรรคกระบี่ให้ถึงขีดจำกัดสูงสุดก่อน จากนั้นก็ฝึกฝนร่างจำลองเสรีสุญญตา

ใช้เวลาอีกสามร้อยปี

เขาเรียนรู้ร่างจำลองเทพมารเพิ่มสามร้อยร่าง มีร่างจำลองเทพมารในการครอบครองทั้งหมดหนึ่งพันหนึ่งร้อยสี่สิบเก้าร่าง

อานุภาพเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน!

หานเจวี๋ยบรรลุถึงระดับนี้ พลังเวทมากมายไร้สิ้นสุด ดังนั้นยิ่งมีร่างจำลองเทพมารมากเท่าไร ก็ยิ่งยกระดับพลังของหานเจวี๋ยมากขึ้นเท่านั้น

ดูเผินๆ เหมือนจะเป็นเพียงการทะลวงระดับขั้นเล็กๆ ขั้นหนึ่ง ทว่าเป็นพลังระดับที่สามารถก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงแบบพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดินได้เลยทีเดียว

ต้องกล่าวเลยว่า กายดาราอนธการร้ายกาจจริงๆ สามารถรองรับพลังร่างจำลองมากมายเช่นนี้ได้

ไม่ใช่เพียงเท่านี้ ทุกครั้งที่เรียนรู้ร่างจำลองเทพมารหนึ่งร่าง ปราณเทพมารก็ก่อตัวขึ้นด้วยตัวเอง ไม่แน่ว่าเมื่อถึงเวลาที่หานเจวี๋ยบรรลุถึงระดับสูงสุดบางอย่างแล้ว โลกอนธการในส่วนลึกของวิญญาณเขาอาจจะกลายเป็นฟ้าบุพกาลอีกแห่งก็ได้