บทที่ 809 สร้างอิทธิพล การตัดสินใจของเทพมารปฐมภพ
ผานซินและฉิวซีไหลล้วนออกปากมาแล้ว อริยะที่เหลือย่อมไม่กล้าเงียบอีก พากันปฏิญาณออกมา ว่าจะปกป้องมรรคาสวรรค์ สู้กับผานกู่ผู้นั้น!
หานเจวี๋ยกลับมิได้รู้สึกซาบซึ้งแต่อย่างใด ในสถานการณ์เช่นนี้ มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่จะออกมาปกป้องผานกู่
จอมอริยะเสวียนตูกล่าวว่า “ศึกนี้จะต้องเป็นไปอย่างเปิดเผยชอบธรรม ก่อนที่ผานกู่จะมา พวกเราต้องประกาศเรื่องนี้ออกไป มิใช่เพื่อป้ายสีผานกู่ เพียงประกาศให้ชัดเจนตามเหตุผล ผานกู่หมายล้างสังหารเทพมารฟ้าบุพกาล เพียงเพื่อจะเพิ่มพลัง หากมรรคาสวรรค์ไร้ซึ่งอริยะสวรรค์เกรียงไกร จะต้องกลับไปเป็นเช่นในอดีต มรรคาสวรรค์ติดค้างหนี้บุญคุณบุกเบิกโลกาของผานกู่ แต่ก็ติดค้างหนี้บุญคุณอริยะสวรรค์เกรียงไกรที่คอยช่วยกอบกู้และฟื้นฟูหลายต่อหลายครั้ง
“พวกเราต้องแสดงออกให้ชัดเจน ดีกว่าปล่อยให้ถูกศัตรูใช้ประโยชน์ ปัจจุบันนี้มรรคาสวรรค์ออกท่องไปทั่วฟ้าบุพกาล จิตใจของสรรพสิ่งควบคุมบงการได้ยากยิ่งนัก ทำได้เพียงกระตุ้นอารมณ์ คุยกันด้วยเหตุผล”
เหล่าอริยชนพยักหน้ารับ รู้สึกว่าพูดมีเหตุผล
พวกเขาล้วนเคยเป็นผู้บำเพ็ญมาก่อน เรื่องราวบางอย่าง ยิ่งกดไว้ ยิ่งปกปิดเท่าไร กลับจะก่อให้เกิดความรู้สึกต่อต้าน
จอมอริยะเสวียนตูมองไปที่หานเจวี๋ย เอ่ยถามว่า “มีความมั่นใจหรือไม่”
หานเจวี๋ยตอบว่า “อีกฝ่ายคือผานกู่ จะมีความมั่นใจได้อย่างไร ได้แต่ทุ่มสุดตัวเท่านั้น”
เหล่าอริยะรุ่นเก่าต่างยิ้มออกมา เหล่าอริยะหน้าใหม่สีหน้าตึงเครียด
มีเพียงคนที่คุ้นเคยกับหานเจวี๋ยดีถึงจะเข้าใจนิสัยของเขา
ถ้าสู้ไม่ได้จริงๆ คงเผ่นหนีแต่แรกแล้ว
หานเจวี๋ยยังสุขุมได้เช่นนี้ มิใช่แค่มีความมั่นใจไม่กี่ส่วน แต่มีความมั่นใจเต็มที่อย่างแน่นอน
ทุ่มสุดตัวเท่านั้นเป็นความผยองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของหานเจวี๋ยแล้ว!
จอมอริยะเสวียนตูกล่าวว่า “ตอนนี้ผานกู่สังหารเทพมารฟ้าบุพกาลไปสามตนแล้ว กำลังมุ่งหน้าไปยังอาณาเขตปฐมภพ เปิดศึกกับเผ่าเทพมารที่ก่อตั้งขึ้นมาระยะหนึ่งแล้ว รอจนผานกู่มาถึงมรรคาสวรรค์ เกรงว่าคงใช้เวลาอีกนานยิ่ง”
เหล่าอริยะพยักหน้ารับ
จากนั้น จอมอริยะเสวียนตูเริ่มหารือถึงปัญหาการพัฒนามรรคาสวรรค์ หานเจวี๋ยฟังแล้วเบื่อหน่ายจึงเรียกกล่องจดหมายออกมา อ่านฆ่าเวลา
หนึ่งชั่วยามผ่านไป
จอมอริยะเสวียนตูเอ่ยถึงโลกอริยะไตรวิสุทธิ์
“นับตั้งแต่โลกอริยะไตรวิสุทธิ์ก่อตั้งขึ้น ได้ประกาศรับผู้บำเพ็ญสำนักเต๋า นับว่าเป็นการรวมเครือข่ายของบรรพชนเต๋าขึ้นใหม่อีกครั้ง เสริมอิทธิพลให้สำนักเต๋าได้มากนัก ผานกู่กวาดล้างฟ้าบุพกาล เกรงว่าผู้ได้รับผลประโยชน์มากที่สุดคงเป็นสำนักเต๋า
“โลกไตรวิสุทธิ์ไม่นับว่าห่างไกลจากมรรคาสวรรค์นัก หรือก็คือใกล้กับที่ตั้งดั้งเดิมของแดนเทพหวนปัจฉิม ซึ่งอยู่ในขอบเขตการดูแลของนักพรตเต๋าเสินเผา
“ถึงแม้นักพรตเต๋าเสินเผาจะเป็นดวงจิตมหามรรค แต่มิใช่คู่ต่อสู้ของเหล่าจื่อ สักวันหนึ่ง นักพรตเต๋าเสินเผาคงสะกดโลกอริยะไตรวิสุทธิ์ไว้ไม่อยู่ ไม่ช้าก็เร็วโลกอริยะไตรวิสุทธิ์จะแก่งแย่งชิงดีกับมรรคาสวรรค์ พวกเราต้องเตรียมการไว้แต่เนิ่นๆ”
เหล่าอริยชนตกอยู่ในห้วงความคิด
โลกอริยะไตรวิสุทธิ์มียอดฝีมือมากมายดั่งเมฆา มิใช่สิ่งที่มรรคาสวรรค์จะเทียบได้
ผู้แข็งแกร่งที่สุดในมรรคาสวรรค์คือหานเจวี๋ย ผนวกรวมกับมหาอริยะสวีหุน ก็มีอริยะมหามรรคเพียงสองคนเท่านั้น
เหล่าจื่อ เทพสูงสุดหยวนสื่อและเจ้านิกายทงเทียนรวมถึงศิษย์สืบทอดของแต่ละคน ต่างเป็นอริยะมหามรรคทั้งสิ้น
เหล่าอริยะไม่ทราบว่าเหล่าจื่อมิใช่อริยะมหามรรค แต่เป็นตัวตนที่อยู่เหนือกว่าอริยะมหามรรคไปแล้ว
ฟางเหลียงเอ่ยขึ้นว่า “ฟ้าบุพกาลกว้างใหญ่ไพศาล แม้ว่ามรรคาสวรรค์และโลกอริยะไตรวิสุทธิ์จะพัฒนาไปเร็วยิ่ง ก็ต้องใช้เวลานับร้อยล้านปีถึงจะมาชนกันได้ ถึงจะเกิดการแก่งแย่งชิงดีขึ้น ระยะเวลาร้อยล้านปีเพียงพอให้มรรคาสวรรค์มีผู้ทรงพลังถือกำเนิดขึ้นมากมายยิ่ง ต่อให้โลกอริยะไตรวิสุทธิ์แข็งแกร่งแค่ไหนก็มิใช่มรรคาสวรรค์ที่แปรผันอุบัติขึ้นจากพลังมรรคทั้งหมดที่ผานกู่อุทิศให้ในช่วงรุ่งเรืองที่สุด เป็นสุดยอดของฟ้าบุพกาล”
เหตุใดดวงชะตาของฟ้าบุพกาลถึงแข็งแกร่งขนาดนี้น่ะหรือ มักจะมีผู้ทรงพลังถือกำเนิดขึ้นเสมอ ก็เป็นเพราะในยุคที่ผานกู่บุกเบิกมรรคาสวรรค์ขึ้นเขาเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดในฟ้าบุพกาลแล้ว
ตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดในฟ้าบุพกาลอุทิศตนบุกเบิกมรรคาสวรรค์ขึ้น นั่นย่อมเป็นดินแดนที่แข็งแกร่งที่สุดในฟ้าบุพกาล และเป็นโลกที่มีอายุขัยยืนยาวที่สุด เพียงแต่เมื่อผ่านไปนานเข้าก็ถูกบรรพชนเต๋าเข้ายึดครองควบคุม
เหล่าอริยะยิ้มออกมา ต่างมีความมั่นใจยิ่งนัก
“นับจากวันนี้ไป อริยะทุกคนต้องเปิดอาณาเขตเต๋าให้บ่อยขึ้น เทศนาธรรมแก่สรรพสิ่ง หลังสิ้นสุดมหาเคราะห์ ต้องพยายามเพิ่มจำนวนอริยะให้ได้ถึงร้อยตำแหน่ง!”
จอมอริยะเสวียนตูประกาศแผนการมรรคาสวรรค์ออกมาอย่างหนักแน่นเด็ดขาด จิตใจเหล่าอริยะฮึกเหิมพลุ่งพล่าน
ยิ่งมีอริยะมากเท่าไร อริยะรุ่นเก่าก็จะแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ
นี่คือนาวาลำหนึ่ง ยามที่ทุกคนมุ่งไปด้านหน้า คนที่นำหน้าอยู่ย่อมจะได้ประโยชน์ยิ่งขึ้น
ยิ่งมีอริยะหน้าใหม่เพิ่มขึ้นมากเท่าไร ก็จะมีอริยะเสรีเพิ่มขึ้นเท่านั้น ยิ่งมีอริยะเสรีเพิ่มขึ้นเท่าไร อริยะมหามรรคก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้นเช่นเดียวกัน!
จอมอริยะเสวียนตูจัดแจงมอบหมายเรื่องบางอย่างต่อ จากนั้นเหล่าอริยะก็แยกย้ายกันไป
หานเจวี๋ยก็ลุกขึ้นจากไปเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...