ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 864
สรุปบท บทที่ 864 เปลี่ยนมือ ห้าเทวทัณฑ์: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
ตอน บทที่ 864 เปลี่ยนมือ ห้าเทวทัณฑ์ จาก ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 864 เปลี่ยนมือ ห้าเทวทัณฑ์ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายกำลังภายใน ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 864 เปลี่ยนมือ ห้าเทวทัณฑ์
“เช่นนั้นเจ้าแน่ใจได้อย่างไรว่าผานกู่ไม่ได้เก็บกวาดสมบัติเหล่านั้นไปจนเกลี้ยงแล้ว”
เจียงอี้ถาม จากนั้นก็ขมวดคิ้ว
เหล่าตานกลอกตาใส่เขาทีหนึ่ง เอ่ยว่า “ผานกู่ไม่ใช่คนแบบนั้น ตำแหน่งที่ตั้งของแดนลึกล้ำไร้วิถีก็เป็นเขาที่เปิดเผยให้รู้”
เจียงอี้เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
จ้าวเซวียนหยวนตกอยู่ในห้วงความคิด
เต้าจื้อจุนเอ่ยถาม “เหล่าจื่อ เจ้านิกายทงเทียนและเทพสูงสุดหยวนสื่อล้วนแปรผันมาจากจิตดั้งเดิมของผานกู่ จะได้รับการดูแลเอาใจใส่จากผานกู่ก็เป็นเรื่องปกติ”
เหล่าตานเชิดหน้าด้วยความภาคภูมิใจ สีหน้าท่าทางสื่อว่าพวกเจ้ารีบชมเชยยกย่องข้าสิ
“จริงสิ ที่แดนลึกล้ำไร้วิถีคงไม่มีอันตรายกระมัง” เจียงอี้พลันเอ่ยถาม
เต้าจื้อจุนและจ้าวเซวียนหยวนมองไปที่เหล่าตานทันที
เหล่าตานแข็งทื่อไปทันใด
เขานึกถึงประสบการณ์ในช่วงหลายปีมานี้ อดไม่ได้ที่จะหนาวสะท้านขึ้นมา
คงไม่มีกระมัง…
ไม่มีทาง!
เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!
จะโชคร้ายถึงเพียงนี้ได้อย่างไร!
เหล่าตานหันไปมองพวกเต้าจื้อจุนทั้งสาม แววตาเลือนสลัว
พวกเต้าจื้อจุนถูกจ้องจนรู้สึกเก้อกระดาก พากันเบือนหน้าหนี
….
ท้องนภาไร้ขอบเขต หมู่เมฆซ้อนเป็นชั้นๆ
นักพรตเต๋าเสินเผาร่อนลงบนแท่นศิลาทรงกลมแท่นหนึ่ง รอบข้างมีดวงจิตมหามรรคอีกหลายสิบราย ล้วนพูดคุยกันเองอยู่
“ผู้นำดวงจิตเปลี่ยนคนแล้วจริงหรือ”
“ไม่ทราบแน่ชัด”
“เทพมหาทัณฑ์คือผู้ใด”
“ข้าเคยได้ยินมาก่อน ร่ำลือว่าเป็นตัวตนยุคบรรพกาลที่มีชีวิตอยู่มาตั้งแต่ยุคแห่งเทพมาร”
“ยุคแห่งเทพมาร…เช่นนั้นก็น่าทึ่งเสียจริง…”
“ในอดีตเทพมหาทัณฑ์เคยล่วงเกินผู้นำดวงจิตมหามรรค ถูกลงโทษเนรเทศไปยังก้นบึ้งแห่งฟ้าบุพกาล คอยปราบปรามวิญญาณอาฆาตแสนชั่วร้าย ไม่คิดเลยว่าจะฝ่าฟันกลับมาได้”
เหล่าดวงจิตมหามรรคพากันวิพากษ์วิจารณ์ ทว่านักพรตเต๋าเสินเผาไม่ได้เข้าร่วมวง
เขารู้ดีว่าพูดมากไปจะเป็นภัย
แค่รอชมความเปลี่ยนแปลงก็พอ ถึงอย่างไรเขาก็ทรยศต่อดวงจิตมหามรรคนานแล้ว
เวลานี้เอง ศีรษะของเทวีตราวินัยโผล่ขึ้นมาจากด้านล่าง สูงใหญ่ยิ่งกว่าภูเขา ยืดตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก้มมองดวงจิตมหามรรคทั้งหลาย
เหล่าดวงจิตมหามรรคทำความเคารพนางทันที
เทวีตราวินัยไม่เปล่งเสียง แค่รอคอยอยู่หน้าแท่นศิลา
ผ่านไปสักพักใหญ่
แสงสีดำสายหนึ่งร่วงลงมาจากฟ้า ร่อนลงบนแท่นศิลา เทพมหาทัณฑ์ค่อยๆ เดินออกมา
เส้นผมสีดำของเขายังคงปล่อยสยาย คราบเลือดบนชุดเกราะสีดำยังคงอยู่ ราวกับไม่มีวันลบล้างได้ตลอดกาล
ไอสังหารอันน่าหวาดหวั่นนั้นทำให้เหล่าดวงจิตมหามรรคตกใจถอยหลังไป บรรยากาศตึงเครียดอย่างยิ่ง
เทพมหาทัณฑ์กวาดตามองเหล่าดวงจิตมหามรรค เปิดปากถาม “ยังขาดผู้ใดอีกหรือไม่”
เหล่าดวงจิตมหามรรคมองหน้ากัน ไม่กล้าตอบ
เทพมหาทัณฑ์เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไร ข้าจะตรวจสอบดูให้ชัดเจน ผู้ที่ไม่มาในวันนี้ ล้วนต้องตาย”
เหล่าดวงจิตมหามรรคเงียบเป็นเป่าสาก
“เทวีตราวินัย ไม่ได้พบกันเสียนาน ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะยังอยู่” เทพมหาทัณฑ์มองไปที่เทวีตราวินัยพร้อมเอ่ยยิ้มๆ เพียงแต่รอยยิ้มของเขามืดมนแฝงความเย็นชา
เทวีตราวินัยเอ่ยตอบอย่างเฉยเมย “ข้าก็ไม่คิดว่าเจ้าจะยังอยู่”
เทพมหาทัณฑ์เอ่ยอย่างคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “เทวีตราวินัย ขึ้นชื่อว่าตราวินัย ทว่ามักจะลงมือกระทำการเพื่อให้ได้รับความโปรดปรานอยู่ร่ำไป ละเมิดกฎวินัยอยู่บ่อยครั้ง นับว่าบกพร่องต่อหน้าที่อย่างร้ายแรง เพียงแต่ข้าคือผู้นำดวงจิตคนใหม่ จะไม่ถือสาเอาความทุกเรื่องในอดีต”
เทวีตราวินัยเงียบงัน
ผู้นำดวงจิตคนก่อนถูกสังหารแล้ว!
เป็นไปได้อย่างไร!
หานทั่วตื่นตะลึงเป็นที่สุด
หรือว่าเป็นการจัดการของท่านพ่อ
แต่เสียงนี้ที่เขาได้ยินไม่คุ้นเคยยิ่งนัก
ไม่มีทางบังเอิญขนาดนี้แน่ เขาเพียงขอความช่วยเหลือจากท่านพ่อเมื่อหลายแสนปีก่อน ตำแหน่งผู้นำดวงจิตมหามรรคก็เปลี่ยนมือแล้วเช่นนั้นหรือ艾琳小說
หานทั่วไม่กล้าคิดมากนัก และยิ่งไม่กล้าบอกกับผู้อื่น
รอยแยกบนฟ้าเลือนหายไป มองไม่เห็นเทพมหาทัณฑ์แล้ว ทุกอย่างกลับไปเป็นเช่นเดิม
พวกหานทั่วทั้งห้ามารวมตัวกันทันที พวกเขาเริ่มพูดคุยกัน ล้วนตกใจยิ่งนัก ถึงขั้นที่คาดเดาว่าจะเป็นเรื่องเท็จหรือไม่
….
ภายในอารามเต๋า
หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น แปลว่าเวลาผ่านไปอีกหนึ่งแสนปีแล้ว
เขาลุกขึ้นแล้วเคลื่อนย้ายกลับอาณาเขตเต๋าหลัก จากนั้นก็ไปโผล่ในตำหนักเอกภพ
ภายในตำหนักเอกภพมีเพียงจอมอริยะเสวียนตูเท่านั้น เมื่อเห็นหานเจวี๋ยปรากฏตัวขึ้น จอมอริยะเสวียนตูก็ถ่ายทอดเสียงหาเหล่าอริยะทันที
“อริยะสวรรค์ ฟ้าบุพกาลเกิดความเปลี่ยนแปลงกะทันหัน ดังนั้นข้าจึงต้องรบกวนท่าน” จอมอริยะเสวียนตูเอ่ยเสียงแผ่ว
จากสหายเต๋าหานกลายเป็นอริยะสวรรค์ ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
รู้สึกว่าแบ่งแยกศักดิ์ฐานะกันเล็กน้อย
หานเจวี๋ยก็ไม่รู้สึกว่าไม่เหมาะสม กลับลอบชื่นชม
รู้สถานการณ์ถึงจะเป็นยอดคน!
หานเจวี๋ยกล่าวว่า “รอให้เหล่าอริยะมาพร้อมหน้าแล้วค่อยว่ากันเถอะ”
ไม่นานนัก เหล่าอริยะทยอยมาถึง อริยะเทพอวี๋เจี้ยน หงหยวน มหาอริยะสวีหุน พุทธสัจจะยุทธก็มาด้วย เวลาผ่านไปหลายแสนปี พวกเขาสร้างผลกุศลมรรคาสวรรค์ ผสานรวมกับดวงชะตามรรคาสวรรค์ พอจะฝืนเข้ามายังชั้นฟ้าที่สามสิบสามแห่งนี้ได้ แต่ยังเข้าสู่เขตชั้นในของชั้นฟ้าที่สามสิบสามไม่ได้ ต่อให้สร้างร่างแยกก็เข้าสู่มรรคาสวรรค์ไม่ได้ นี่คือระบบป้องกันตัวของมรรคาสวรรค์
………………………………………………………………
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...