ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 899

บทที่ 899 มหารังสรรค์อนธการ

สำหรับผู้บำเพ็ญส่วนใหญ่แล้วเวลาหนึ่งแสนปีอาจจะยาวนานยิ่ง แต่สำหรับหานเจวี๋ยนั้นไม่นับว่านานเลย

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ตัวอักษรสามแถวเด้งขึ้นมาตรงหน้าหานเจวี๋ย

[ตรวจสอบพบว่าท่านอายุเจ็ดล้านปีบริบูรณ์ ชีวิตก้าวหน้าไปอีกขั้น ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]

[หนึ่ง ออกจากปิดด่านทันที มุ่งหน้าออกไปบุกเบิกอนธการที่ดินแดนเวิ้งว้างนอกฟ้าบุพกาล จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ชิ้นส่วนอนธการหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน หินวิญญาณมรรคาสวรรค์หนึ่งก้อน]

[สอง เก็บตัวบำเพ็ญ หลีกเลี่ยงข้อพิพาท จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ชิ้นส่วนอนธการหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน]

หานเจวี๋ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ก่อนหน้านี้เขายังกังวลอยู่เลยว่าระบบจะวางกับดักเขาเสียแล้ว จงใจไม่ให้ชิ้นส่วนอนธการ โชคดีที่เขาแค่คิดมากไป

ครั้งนี้ตัวเลือกแรกเปลี่ยนไปแล้ว ให้มุ่งหน้าไปบุกเบิกอนธการที่ดินแดนเวิ้งว้าง

ดินแดนเวิ้งว้างไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิตใดๆ เปรียบเสมือนดินแดนแห่งความตาย

หานเจวี๋ยกังวลว่าผู้สร้างมรรคาเหล่านั้นก็จะซ่อนตัวอยู่ดินแดนเวิ้งว้าง ดังนั้นจึงไม่กล้ามุ่งหน้าไปยังดินแดนเวิ้งว้าง

‘หากว่าข้ามุ่งหน้าไปบุกเบิกอนธการที่ดินแดนเวิ้งว้าง จะถูกผู้สร้างมรรคาสังเกตเห็นหรือไม่’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งล้านล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

[เห็น]

หานเจวี๋ยเลือกตัวเลือกที่สอง

เขานำศิลาก่อวิญญาณออกมา ผสานรวมกับปราณเทพมารกลุ่มหนึ่ง จากนั้นเคลื่อนย้ายไปยังอาณาเขตเต๋าแห่งที่สอง ปล่อยเทพมารฟ้าบุพกาลที่ถือกำเนิดขึ้นก่อนหน้านี้ออกมา ให้มู่หรงฉี่มารับตัวไป

“นายท่าน ในที่สุดท่านก็มาแล้ว ข้าหลงนึกว่าท่านลืมพวกเราไปแล้ว”

หลังจากมู่หรงฉี่ออกไป อู้เต้าเจี้ยนเบะปากเอ่ยขึ้นมา แสร้งทำเป็นคับข้องใจ

หานเจวี๋ยลูบศีรษะนาง เอ่ยยิ้มๆ “จะเป็นไปได้อย่างไร เพียงยุ่งกับการบำเพ็ญเท่านั้น เจ้าต่างหาก ไยจึงห่างชั้นกับลี่เหยามากขึ้นไปเรื่อยๆ เล่า”

พออู้เต้าเจี้ยนได้ยินดวงหน้างามพลันงอง้ำ เอ่ยอย่างจนปัญญา “ข้าจะเทียบกับพี่ลี่เหยาได้อย่างไร นางวิปริตเกินไปแล้ว เช่นเดียวกับท่าน…ไม่สิ นางพากเพียรบำเพ็ญเกินไป”

สายตาของหานเจวี๋ยมองไปที่ลี่เหยา ลี่เหยานั่งสมาธิอยู่บนเบาะกลม กำลังจ้องมองเขาอย่างเงียบๆ

ไม่ทราบว่าเขารู้สึกหลอนไปเองหรือไม่ เขารู้สึกว่าสายตาที่ลี่เหยามองตนเจือความอ่อนหวานสายหนึ่งเอาไว้

หานเจวี๋ยพูดคุยกับพวกนางสักพักก็กลับมายังอาณาเขตเต๋าแห่งที่สามโดยเร็ว

เรื่องอื่นใดล้วนไม่สำคัญทั้งนั้น ภารกิจเร่งด่วนในตอนนี้คือยกระดับสายเลือดของตน!

เขานั่งสมาธิบนบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักร นำชิ้นส่วนอนธการทั้งเก้าชิ้นออกมา

ชิ้นส่วนอนธการทั้งเก้าชิ้นเรียงเป็นวงอยู่กลางอากาศเช่นเดียวกับชิ้นส่วนมหามรรค เริ่มรวมตัวเข้าหากัน แสงสีม่วงส่องวูบไหว ทำให้ภายในอารามเต๋าเดี๋ยวมืดเดี๋ยวสว่าง

หานเจวี๋ยเฝ้ารอด้วยความประหม่า

ครืน!

เกิดเสียงระเบิดแว่วดังขึ้นเล็กน้อย ชิ้นส่วนอนธการทั้งเก้าผสานรวมเป็นหนึ่งเดียว พุ่งเข้าสู่หว่างคิ้วของหานเจวี๋ย

วินาทีนั้น เจตจำนงของหานเจวี๋ยมาโผล่ในห้วงมิติสีม่วงแห่งหนึ่ง รอบข้างปกคลุมด้วยปราณอนธการมากมายไร้สิ้นสุด

[โปรดเลือกมหารังสรรค์อนธการที่ท่านปรารถนา]

ข้อความนี้ปรากฏขึ้นตรงหน้าหานเจวี๋ย มีเพียงข้อความเดียวเท่านั้น ถึงจะบอกว่าให้เลือก แต่กลับไม่ปรากฏตัวเลือกใด

ไม่มีตัวเลือกให้คือทางเลือกที่ดีที่สุด!

‘ข้าต้องวิวัฒนาการสายเลือดของข้า!’

หานเจวี๋ยคิดในใจ ข้อความอีกแถวหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้า

[สายเลือดกายดาราอนธการรวมถึงเทพมารอนธการของท่าน กำลังจะวิวัฒนาการเป็นสายเลือดที่ไม่อาจทราบได้ จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ในเมื่อไม่อาจทราบได้ ก็แปลว่าต้องมีอันตรายอยู่กระมัง

หานเจวี๋ยถามในใจ ‘ข้าจะถูกผลสะท้อนกลับหรือไม่’