ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 945

บทที่ 945 ตัวประหลาด เผชิญเคราะห์

“เจ้าเป็นใคร ต้องการจะทำอะไรกันแน่”

เจียงเจวี๋ยซื่อถามเสียงขรึม มือซ้ายที่ไพล่อยู่หลังเอวกำเป็นหมัด กำลังสั่งสมพลังแห่งมหาโชคอยู่

เซียนพเนจรมองพวกเขาจากมุมสูง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “หานฮวง บุตรแห่งอริยะสวรรค์เกรียงไกร เสรีแต่กำเนิด เลิศล้ำอย่างที่ไม่เคยมีปรากฏมาก่อน เยี่ยมยอดมากจริงๆ หากไม่มีเหตุเหนือความคาดหมายเกิดขึ้น เจ้าจะได้ครอบครองฟ้าบุพกาล”

หานฮวงมองเขาด้วยความโกรธเกรี้ยว ไม่ยอมเอ่ยวาจา

เซียนพเนจรมองไปที่เจียงเจวี๋ยซื่อต่อ เอ่ยว่า “มหาโชคแต่กำเนิด ก้าวเดินบนวิถีสูงสุดด้วยวิธีการที่ไม่เคยมีผู้ใดเคยทำมาก่อน ชะตากรรมของเจ้าก็เป็นเส้นทางแห่งผู้ไร้พ่ายเช่นเดียวกัน

“พวกเจ้าสองคนต่างมีดวงชะตาไร้พ่าย ทว่ากลับเลือกเดินเคียงไหล่กัน ไม่ช้าก็เร็วใครสักคนจะต้องเพลี่ยงพล้ำ

“ผู้ที่อยู่เหนือเศียรของพวกเจ้าทั้งสองก็มีดวงชะตาไร้พ่ายเช่นกัน ผู้มีชะตาไร้พ่ายทั้งสามมาบรรจบกัน นี่หาใช่เรื่องดีไม่”

หานฮวงยิ้มออกมาด้วยความโมโห ร้องด่าว่า “คำลวงยุยงคน ที่แท้ขังพวกเราไว้ก็เพราะคิดจะเล่นงานท่านพ่อของข้ากระมัง คนอย่างเจ้าช่างไม่เจียมตัวเสียบ้างเลยจริงๆ หากมิใช่เพราะเจ้าครอบครองยอดสมบัติชิ้นนั้น ก็ยังไม่แน่ว่าจะสู้ข้าได้ มีพลังแค่นี้ยังคิดจะเป็นศัตรูกับท่านพ่อของข้าอีกหรือ”

หานชิงเอ๋อร์พยักหน้าคล้อยตาม เยาะหยันเช่นกัน

เจียงเจวี๋ยซื่อไม่ได้เอ่ยวาจาแต่ตั้งท่าเฝ้าระวัง พร้อมลงมือได้ทุกเมื่อ

เซียนพเนจรเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “พวกเจ้ายังเยาว์วัยจึงไม่เข้าใจคำพูดของข้า แต่พวกเจ้าต้องทราบไว้อย่างหนึ่ง นับแต่อดีตกาลมา สุดยอดผู้แข็งแกร่งมีได้เพียงคนเดียวเท่านั้น ผานกู่เคยอยู่ในจุดนั้น บรรพชนเต๋าเคยอยู่ในจุดนั้น บรรพชนเทพปฐมกาลเคยอยู่ในจุดนั้น ดวงจิตบรรพกาลเคยอยู่ในจุดนั้น ตอนนี้เป็นตาของอริยะสวรรค์เกรียงไกร พวกเจ้าคิดว่าเขาจะครองตำแหน่งไปได้ตลอดกาลเช่นนั้นหรือ แล้วพวกเจ้าเล่าไม่อยากนั่งในตำแหน่งนี้บ้างหรือ”

เขาชูสองมือขึ้นมา ทันใดนั้นเมฆลมบนนภาเหนือป่าไม้พลันแปรปรวน อสนีบาตร้องคำราม ภาพมายาน่าหวาดหวั่นปรากฏเลือนรางอยู่ท่ามกลางเมฆาสายฟ้า

พวกหานฮวงทั้งสามหวั่นวิตกยิ่ง ไม่ทราบว่าคนผู้นี้คิดจะทำอะไร

หยกแดงทรงจันทร์ครึ่งดวงชิ้นหนึ่งลอยเหาะขึ้นมาเหนือหัวเขา หมุนวนด้วยความเร็วสูง เกิดประกายแสงนับไม่ถ้วนหักเหส่องเจิดจ้าไปทั่วฟ้าดิน

“มาแล้ว! เป็นสมบัติชิ้นนั้นอีกแล้ว!”

หานฮวงสบถ น้ำเสียงเจือความจนปัญญาเล็กน้อย ไอรีนโนเวล

เซียนพเนจรแย้มยิ้มแปลกพิกล หยกแดงทรงจันทร์ครึ่งดวงพลันสลายตัวลง ท้องนภาพังถล่มลงมาในทันใด พฤกษาสูงนับหมื่นจั้งสลายเป็นเถ้าธุลีปลิดปลิว พวกหานฮวงทั้งสามรู้สึกเพียงว่าเจตจำนงถูกโจมตีอย่างรุนแรง ทุกอย่างจมลงสู่ความมืดมิด

….

ณ แดนเซียน ภายในเมืองหนึ่งของเผ่ามนุษย์

หานเจวี๋ยที่ระงับแสงเทพจากสมบัติวิเศษไว้กำลังฟังนักพรตเต๋าชราคนหนึ่งเล่าถึงความยิ่งใหญ่ของงานชุมนุมสำนักซ่อนเร้นอยู่ภายในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง

แดนเซียนในปัจจุบันนี้กระแสการบำเพ็ญเฟื่องฟูยิ่ง เรื่องใหญ่ทั้งหมดในมรรคาสวรรค์ล้วนถ่ายทอดแพร่กันไปทั่ว ถึงขั้นที่บางครั้งก็ได้ยินเรื่องสถานการณ์บางอย่างในฟ้าบุพกาลด้วย

ไม่ง่ายเลยกว่าจะออกมาสักครา หานเจวี๋ยย่อมอยากผ่อนคลายดีๆ สักหน่อย

เขาท่องเที่ยวในแดนเซียนมาหลายสิบปีแล้ว พบเห็นเรื่องน่าสนใจมากมาย

ในเวลานี้เอง จู่ๆ หานเจวี๋ยก็รับรู้ได้ถึงบางสิ่ง พลันขมวดคิ้วขึ้นมา

สายเลือดพลุ่งพล่านนัก!

เกิดเหตุขึ้นกับทายาท!

หานเจวี๋ยทำนายดูทันที พบว่าหานฮวง หานชิงเอ๋อร์และเจียงเจวี๋ยซื่อหายตัวไปทั้งสามคน ด้วยตบะระดับเขาก็ยังทำนายถึงไม่ได้

น่าประหลาดจริงๆ!

หานเจวี๋ยจำเป็นต้องใช้ความสามารถวิวัฒนาการ

‘ข้าอยากรู้ว่าตอนนี้พวกหานฮวงอยู่ที่ไหน’

[ไม่สามารถวิวัฒนาการถึงบ่วงกรรมได้]

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว เขาเรียกจอค่าความสัมพันธ์ออกมา พบว่ารูปประจำตัวของทั้งสามยังอยู่

ในเมื่อยังอยู่แล้วเหตุใดจึงทำนายถึงไม่ได้

ในฟ้าบุพกาลยังมีสถานที่ที่ทำนายไม่ได้อีกหรือ

ช้าก่อน!

‘ดินแดนเวิ้งว้างไร้ซึ่งบ่วงกรรม ระบบไม่สามารถวิวัฒนาการถึงได้ ถูกหรือไม่’

[ถูกต้อง]

ข้อความนี้ทำให้หัวใจของหานเจวี๋ยจมดิ่งลงสู่เหวลึก

สิ่งมีชีวิตธรรมดาไม่สามารถไปที่ดินแดนเวิ้งว้างได้!

หรือว่าทั้งสามจะถูกลอบโจมตี

เขาเรียกกล่องจดหมายออกมาตรวจดู

[หานฮวงบุตรชายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[หานชิงเอ๋อร์บุตรสาวของท่าน…]

….