บทที่ 946 เจตจำนงฟ้าบุพกาล คุณสมบัติอันดับหนึ่ง
‘นี่มันสถานการณ์เช่นไรกัน ถูกคนใกล้ชิดแว้งกลับมาทำร้ายจริงๆ น่ะหรือ’
หานเจวี๋ยฉงนอยู่ในใจ หลบออกไปอยู่ด้านข้าง เริ่มสังเกตการณ์
ถึงอย่างไรก็เป็นภาพลวงตาวิวัฒนาการ ยังไม่ได้เกิดขึ้นจริง เขาย่อมไม่หวั่นวิตก
“พวกเจ้าคิดจะเป็นศัตรูกับข้าจริงๆ น่ะหรือ”
หานเจวี๋ยในอนาคตกวาดตามองศิษย์สำนักซ่อนเร้นทั่วนภา เอ่ยถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
น้ำเสียงกระจ่างกังวานของเขาแว่วเข้าหูของทุกคน ทั้งหมดตกใจกลัวจนตัวสั่น รวมถึงหานฮวงและหานทั่วด้วย
หานทั่วเอ่ยด้วยความโกรธ “มารร้ายฟ้าบุพกาล สังหารฆ่าฟันมวลมนุษย์! เจ้ายึดครองกายเนื้อของบิดาข้า ก่อกรรมทำชั่ว โอหังลำพอง ต่อให้พวกเรามอดม้วยก็ต้องปราบเจ้าให้ได้! ล้างแค้นให้บิดาข้า!”
เสียงตะโกนกร้าวของเขาราวกับเสียงฟ้าร้อง ดังก้องต่อเนื่อง กระตุ้นความเกลียดชังในตัวของทุกคนขึ้นมา เริ่มพากันสบถด่า
“มารร้าย เจ้าทำลายดวงชะตามรรคาสวรรค์เรา สมควรตาย!”
“คืนนายท่านของข้ามา!”
“วันนี้ต้องสังหารเจ้าให้ได้ มิเช่นนั้นจะเป็นภัยต่อฟ้าบุพกาล!”
“สังหารเขาเสีย กอบกู้ฟ้าบุพกาล!”
“เหล่าอริยะมรรคาสวรรค์รอประสานอยู่นอกอาณาเขตเต๋าแล้ว ขอเพียงพวกเราบังคับทำลายอาณาเขตเต๋าของเขาได้ เขาต้องตายแน่นอน!”
“น่าชังนัก หากวันนี้ล้างแค้นให้ท่านอาจารย์ปู่ของข้าไม่ได้ ตบะของข้ามีไปก็ไร้ประโยชน์!”
ศิษย์สำนักซ่อนเร้นมากมาย ศิษย์จำนวนเกินร้อยล้านลอยอยู่กลางอากาศ ด่าทอมาทางเขาเพียรบำเพ็ญเซียนด้วยความโกรธเกรี้ยว เสียงด่าทอดังสะเทือนนภา ทำเอาเขาเพียรบำเพ็ญเซียนสั่นไหวรุนแรง
แม้จะเผชิญกับเสียงด่าทอเช่นนี้ แต่สีหน้าของหานเจวี๋ยในอนาคตก็ยังคงไม่แปรเปลี่ยน
จู่ๆ เขาก็แย้มยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่เหยียดหยามและดูแคลนยิ่ง
หานเจวี๋ยพึมพำอยู่ในใจ ตัวเขาในอนาคตถูกยึดครองร่างเช่นนั้นหรือ
ผู้ใดกันที่ยึดครองร่างเขาได้กัน ไอรีนโนเวล
ผู้สร้างมรรคาอย่างนั้นหรือ
หานเจวี๋ยในอนาคตหัวเราะดังลั่น “เจตจำนงฟ้าบุพกาลที่น่าขัน คนโง่เขลาอย่างพวกเจ้ายึดติดหลงเชื่อในความทรงจำและความเข้าใจของตน เช่นนั้นข้าจะทำลายพวกเจ้าเสีย ข้าเกื้อกูลพวกเจ้าขึ้นมาได้ก็สามารถทำลายล้างพวกเจ้าได้ง่ายๆ เหมือนพลิกฝ่ามือ ลูกเมียแล้วอย่างไร ลูกศิษย์ลูกหาแล้วอย่างไร เจตจำนงฟ้าบุพกาลเอ๋ย เจ้าคิดจริงๆ น่ะหรือว่าข้าจะไม่อาจตัดสินใจ
“เข้ามาเลย จะให้พวกเจ้าได้รู้ซึ้งถึงความแข็งแกร่งของข้า ทำให้พวกเจ้าได้รับรู้ถึงความน่าหวาดหวั่นเช่นเดียวกับดวงจิตแห่งความสิ้นหวัง ขุนพลศักดิ์สิทธิ์และดวงจิตบรรพกาล!”
เมื่อเสียงหัวเราะของหานเจวี๋ยในอนาคตสิ้นสุดลง คลื่นพลังที่ทำให้หานเจวี๋ยใจสั่นได้ก็พลันระเบิดออกมา
ภาพลวงตาวิวัฒนาการพังทลายลง
หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น จมอยู่ในห้วงความคิด
เจตจำนงฟ้าบุพกาลปรับเปลี่ยนความทรงจำและการรับรู้ของสรรพสิ่ง ด้วยเหตุนี้จึงคิดว่าเขาคือมารร้ายฟ้าบุพกาลอย่างนั้นหรือ
ฟังดูไม่น่าเป็นไปได้เลย แต่พอลองใคร่ครวญดูให้ดีๆ ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
หนังสือยอดชะตาสุดยอดสมบัติของเขาก็สามารถทำได้เช่นกัน เขาเคยใช้สมบัติชิ้นนี้ทำให้สรรพสิ่งฟ้าบุพกาลเข้าใจว่าเขาคือเทพมารฟ้าบุพกาลมาแล้ว
ในเมื่อเขาทำได้ แล้วเหตุใดเจตจำนงฟ้าบุพกาลจะทำไม่ได้เล่า
เขาใช้หนังสือยอดชะตาตอนอายุแปดแสนปี แต่ยังคงมีผลมานานเกือบสิบล้านปี ตอนนี้เขาใกล้จะอายุครบสิบล้านปีแล้ว หากว่าเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นมาจริงๆ เขาก็ไม่หวาดกลัวเลย
เจตจำนงฟ้าบุพกาลปรับเปลี่ยนการรับรู้ของสรรพสิ่ง เช่นนั้นก็ทำลายทิ้งเสีย!
จากนั้นค่อยใช้หนังสือยอดชะตาฟื้นฟูทุกสิ่ง
หานเจวี๋ยคิดแล้วให้รู้สึกขบขันนัก
อาศัยแค่สำนักซ่อนเร้นคิดว่าจะโค่นล้มเขาได้อย่างนั้นหรือ
ตอนนี้สำนักซ่อนเร้นขยายสาขาไปทั่วฟ้าบุพกาล มีจำนวนศิษย์เกินหมื่นล้านคนแล้ว มีเซียนทองต้าหลัวทะลุหลักล้าน ครึ่งอริยะอีกนับหมื่น ซ้ำยังมีอริยะเสรีและอริยะมหามรรคไม่น้อยด้วย ดูเหมือนจะยิ่งใหญ่ทรงอำนาจ แต่พออยู่ต่อหน้าหานเจวี๋ยที่มีพลังเลิศล้ำแล้วก็เหมือนเสือกระดาษ
‘ช่างเถิด มาทั้งทีก็อยู่อย่างสงบดีกว่า หากต้องเผชิญหน้ากับเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้นมาจริง ข้าจะหลบซ่อนอยู่ในอาณาเขตเต๋าเสีย รอคอยโอกาสที่เหมาะสมก็พอ’
หานเจวี๋ยคิดเงียบๆ ในใจ อาณาเขตเต๋าทั้งสามแห่งมีเพียงเขาที่ควบคุมการเคลื่อนย้ายได้ หากศิษย์ที่อยู่ในเขตเซียนร้อยคีรีคิดจะบังคับบุกเข้าสู่อาณาเขตเต๋าแห่งที่สาม เช่นนั้นไม่มีทางเป็นไปได้
เจตจำนงฟ้าบุพกาลพุ่งเป้ามาที่หานเจวี๋ยเท่านั้น แม้ว่าเขาจะถูกตัดญาติขาดมิตรก็ไม่มีทางกระทบถึงความเป็นความตายของศิษย์คนอื่นๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...