บทที่ 950 เจียงเจวี๋ยซื่อในอนาคต คนละเรื่องกัน
“ต้องการให้พ่อมารับพวกเจ้าเลยหรือไม่”
หานเจวี๋ยถาม ระยะเวลาหนึ่งแสนปีเพียงพอให้ตกตะกอนความคิดแล้ว
เมื่อทำอะไรไม่ได้ก็ทำได้เพียงตั้งคำถามกับใจตน
หานชิงเอ๋อร์หัวเราะคิกคัก เอ่ยไปว่า “ยังไม่ต้องก็ได้เจ้าค่ะ ข้าเพียงอยากเอาแต่ใจกับท่านเท่านั้น ตอนนี้พวกเราปลอดภัยดี อีกทั้งพี่รองและศิษย์พี่เจียงก็กลับมาตั้งตัวได้อีกครั้งแล้ว กำลังทะลวงขั้นอยู่เจ้าค่ะ”
“โอ้ ทะลวงขั้นหรือ ไหนเจ้าเล่ามาให้ละเอียด”
หานเจวี๋ยถามด้วยความอยากรู้ เขาเพียงอยากให้หานฮวงได้ตกตะกอนความคิดเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าทั้งสองจะค้นพบวิธีฝึกบำเพ็ญ
นี่เป็นเรื่องน่ายินดีที่อยู่เหนือความคาดหมาย!
หานชิงเอ๋อร์เอ่ยว่า “ถึงแม้พี่รองจะถูกชิงคุณสมบัติไป แต่เมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน เขาฟื้นฟูสายเลือดกลับมาได้อีกครั้งดูเหมือนสายเลือดของเขาก็ก่อกำเนิดขึ้นได้อีกเจ้าค่ะ ส่วนศิษย์พี่เจียงหลังจากเวลาผ่านไปราวสามหมื่นปี จู่ๆ วันหนึ่งเขาก็เอ่ยขึ้นมาว่ามหาโชคกลับมาแล้ว”
หานเจวี๋ยนึกสนใจขึ้นมา
ทางหานฮวงยังพอว่า ถึงอย่างไรก็เป็นเทพมารอนธการ เทพมารอนธการอยู่เหนือกว่าเทพมารฟ้าบุพกาล สายเลือดก่อกำเนิดขึ้นอีกครั้งก็นับว่าเข้าใจได้
แต่สถานการณ์ของเจียงเจวี๋ยซื่อคืออะไรกัน
มหาโชคก็กำเนิดขึ้นใหม่ได้หรือ
“รอจนคนที่จับตัวพวกเจ้าไปปรากฏตัวขึ้น ค่อยอัญเชิญพ่อไป” หานเจวี๋ยบอก
หานฮวงและเจียงเจวี๋ยซื่อฟื้นฟูความสามารถกลับมาอีกครั้ง หากอีกฝ่ายสังเกตเห็น อาจจะใช้ประโยชน์จากสองคนนี้สร้างกองกำลังที่ทรงพลังไร้ขีดจำกัดขึ้นก็ได้
นี่มิใช่เรื่องดีเลย!
หากสู้กันตัวต่อตัว หานเจวี๋ยยังสามารถดูแคลนอีกฝ่ายได้
แต่หากว่าอีกฝ่ายอาศัยจุดนี้วางแผนขยายกำลังไปเรื่อยๆ เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องรออีกต่อไป รีบกำจัดทิ้งแต่เนิ่นๆ ดีกว่า ป้องกันไม่ให้เรื่องราวบานปลายจนไม่อาจกอบกู้เอาไว้ได้
“เจ้าค่ะ”
หานชิงเอ๋อร์ตอบรับ
สองพ่อลูกไม่ได้คุยไร้สาระกันอีก ความฝันจึงสิ้นสุดลงอย่างรวดเร็ว
หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น ถามในใจ ‘มหาโชคของเจียงเจวี๋ยซื่อหากถูกแย่งชิงไปเรื่อยๆ ก็สามารถฟื้นฟูกลับมาเรื่อยๆ ได้ใช่หรือไม่’
[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งพันล้านล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]
แพงจริงๆ!
แพงเท่ากับค่าตัวของผู้สร้างมรรคาแล้ว!
ดำเนินการต่อ!
[ไม่ใช่]
หานเจวี๋ยรู้สึกว่าเช่นนี้สิถึงจะสมเหตุสมผล
มิเช่นนั้นตัวตนลึกลับนั้นจะไม่สร้างผู้มีชะตามหาโชคเช่นเดียวกับเจียงเจวี๋ยซื่อขึ้นมาเรื่อยๆ หรือ
“จุ๊ๆ ศิษย์คนนี้เลิศล้ำนัก อนาคตไร้ขีดจำกัด!”
หานเจวี๋ยกล่าวอย่างสะท้อนใจ จู่ๆ เขาก็เกิดความสนใจอย่างหนึ่งขึ้นมา
‘ข้าอยากรู้ว่าฉากตอนที่เจียงเจวี๋ยซื่ออยู่ในจุดสูงสุดของชีวิตเป็นเช่นไร’
หานเจวี๋ยถามในใจ
[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งพันล้านล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]
แพงขนาดนี้เชียว!
ผู้สร้างมรรคาหรือ
หานเจวี๋ยสะดุ้งโหยง คำถามต่างไปจากก่อนหน้านี้แล้ว คำถามนี้เจาะจงไปที่ตบะ
หรือว่าในอนาคตเจียงเจวี๋ยซื่อจะกลายเป็นผู้สร้างมรรคา
นับแต่โบราณกาลมา มีผู้สร้างมรรคาเพียงห้าคนเท่านั้น ไม่เคยมีเทพมารฟ้าบุพกาลตนไหนทำสำเร็จเลย!
เจียงเจวี๋ยซื่อนอกจากครอบครองมหาโชคแต่กำเนิดแล้ว พื้นเพดั้งเดิมก็เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตสามัญเท่านั้น
จากที่หานเจวี๋ยเคยทำนายถึงหานฮวงก่อนหน้านี้ ก็มีตบะเพียงครึ่งก้าวจะบรรลุสู่ผู้สร้างมรรคาเท่านั้น
หลังจากหานฮวงถือกำเนิด หานเจวี๋ยก็ไม่ได้ใส่ใจเจียงเจวี๋ยซื่อขนาดนั้นอีก ซ้ำปัจจุบันนี้หานฮวงก็ล้ำหน้าเจียงเจวี๋ยซื่อไปแล้วด้วย
ไม่คิดเลยว่าในอนาคตเจียงเจวี๋ยซื่อจะแข็งแกร่งกว่าหานฮวง!
หานเจวี๋ยเลือกดำเนินการต่อ
จากนั้นจิตนับรู้ของเขาเข้าสู่ภาพลวงตาวิวัฒนาการ
เขาลืมตาขึ้น สิ่งที่ปรากฏต่อสายตาคือประตูบรรพตส่องแสงเจิดจรัสไปทั่ว มีบันไดยาวที่ขาวผ่องดั่งหยกสายหนึ่งทอดอยู่เบื้องหน้า ทอดขึ้นไปถึงบนเนินเขา บนยอดเขาที่อยู่เหนือบันไดหลายหมื่นขั้น ณ ที่แห่งนั้นมีบัลลังก์ทองคำขาวหลังหนึ่ง มีมังกรทองเก้าตัวขนดเลื้อยพัน ทรงอำนาจน่าเกรงขาม
ที่นี่คือเกาะแห่งหนึ่ง เป็นเกาะที่ลอยอยู่ในอวกาศ ไอรีนโนเวล
ด้านนอกคือดินแดนเวิ้งว้าง มีโครงกระดูกลอยอยู่นับไม่ถ้วน ก่อตัวเป็นวงล้อมขนาดใหญ่ยักษ์ ล้อมรอบเกาะลอยฟ้าแห่งนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...