ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 956

บทที่ 956 ห่างชั้น โลกปฐมยุค

หลังจากสาปแช่งเซียนพเนจรตาย หานเจวี๋ยจ้องมองไปที่ด้านล่างกฎเกณฑ์สูงสุด กฎเกณฑ์สูงสุดฟื้นฟูกลับมาไม่ส่ายไหวอีกต่อไป ผู้ทรงพลังต่างแยกย้ายจากไป

หานเจวี๋ยถามในใจ ‘เซียนพเนจรยังฟื้นคืนชีพได้หรือไม่’

[บ่วงกรรมนี้ไม่มีตัวตนอยู่]

เช่นนั้นก็แปลว่าตายสนิทแล้ว!

หานเจวี๋ยถอนหายใจอย่างโล่งอก

ศัตรูลดน้อยลงไปอีกคน ยอดเยี่ยมมาก

ต่อไปก็สามารถฝึกบำเพ็ญรอเจตจำนงฟ้าบุพกาลได้แล้ว

หานเจวี๋ยเช็ดถูหนังสือแห่งความโชคร้ายแม้จะไม่มีฝุ่นก็ตาม เพียงมีผลทางความรู้สึกเท่านั้น

“เจ้าเป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดของข้าตลอดกาล”

หานเจวี๋ยพึมพำกับตัวเอง คำว่าสมบัติล้ำค่าในโลกบำเพ็ญย่อมหมายถึงสมบัติวิเศษ

ตลอดเส้นทางชีวิตนี้ หนังสือแห่งความโชคร้ายมีความดีความชอบใหญ่หลวงที่สุด

สังหารศัตรูไปแล้วมากมาย ทำให้ศัตรูดับสูญไปโดยไม่ทันได้ล้างแค้น ช่วงชิงเวลาฝึกบำเพ็ญอันยืนยาวมาให้เขา

เขาเก็บหนังสือแห่งความโชคร้ายให้ดี จากนั้นจึงฝึกบำเพ็ญต่อ

เซียนพเนจรเพิ่งถูกสาปแช่งจนตาย แต่เขายังออกไปลอยชายไม่ได้

อย่างน้อยต้องรอให้เวลาผ่านไปอย่างน้อยห้าแสนปีก่อนถึงจะออกไปได้

ระยะเวลาห้าแสนปีสำหรับสรรพสิ่งแล้วไม่รู้ว่าเป็นช่วงเวลากี่ยุคกี่สมัย แต่ในสายตาของยอดมหามรรคแล้ว เปรียบเสมือนการงีบตื่นหนึ่ง ไม่นับว่ายาวนานเลย

หานเจวี๋ยหลับตาลง

….

ณ ห้วงอวกาศเวิ้งว้างมืดสลัว ไอหมอกลอยอวลปกคลุม

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าเงาร่างสูงใหญ่ไพศาล ทำความเคารพอย่างนอบน้อม

เขาก้มหน้าพลางกล่าวว่า “ขอเรียนถามว่าฟ้าบุพกาลกำลังจะเผชิญความเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวงใช่หรือไม่”

เมื่ออยู่ต่อหน้าตัวตนที่ไม่อาจกล่าวนามได้ผู้นี้ เขาไม่กล้าจ้องมองตรงๆ แต่สุ้มเสียงก็หาได้วางตัวต่ำต้อยไม่

ตัวตนนี้ก็คือมหาเทวาพ้นนิวรณ์ เพียงแต่จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายไม่ทราบนามเท่านั้น

“ถูกต้อง”

มหาเทวาพ้นนิวรณ์ตอบเพียงสองคำ ทว่าสร้างแรงกดดันให้จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายอย่างไร้ที่สิ้นสุด

“เราสมควรจัดการอย่างไร” ไอรีนโนเวล

“ตอนนี้เป็นอย่างไร อนาคตก็ดำเนินต่อไปเช่นนั้น”

“ไม่จำเป็นต้องเตรียมตัวหรือ”

“เจ้าอ่อนแอเกินไป เกมหมากต่อไปที่จะมาถึงเจ้าไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วม ไม่มีคุณสมบัติพอจะเป็นตัวเบี้ยด้วยซ้ำ”

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายเงียบไป

ถึงแม้วังสวรรค์จะพัฒนาไปได้ยอดเยี่ยมยิ่ง แต่คุณสมบัติของตัวเขายังคงไม่ได้เรื่อง จนตอนนี้ก็ยังไม่พิสูจน์มหามรรค

มหาเทวาพ้นนิวรณ์เอ่ยขึ้นว่า “ในวังสวรรค์มีอยู่สองคนที่เข้าร่วมเกมนี้ได้”

แววตาจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายเปล่งประกาย เดาได้แล้วว่าทั้งสองคนนั้นคือผู้ใด

“เราเข้าใจแล้ว ขอบพระคุณคำชี้แนะจากผู้อาวุโส”

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายคารวะ จากนั้นจึงหันหลังจากไป

….

หลังกลับถึงวังสวรรค์ จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายมาที่หน้าตำหนักของหานฮวง มีทหารสวรรค์สี่นายเฝ้าอยู่หน้าประตูใหญ่ พอเห็นจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายก็คุกเข่าทำความเคารพทันที

“แม่ทัพเทพหานยังไม่ออกจากปิดด่านหรือ”

จักรพรรดิสวรรค์ยกสองมือไพล่หลัง เอ่ยถามเสียงเบา

ทหารสวรรค์นายหนึ่งกล่าวตอบ “ยังไม่ออกมาพ่ะย่ะค่ะ”

พวกเขาไม่เคยได้พบหานฮวงเลย เนื่องจากทหารสวรรค์ที่รับผิดชอบเฝ้ายาม ณ ตำหนักนี้ผลัดเปลี่ยนกันมานับพันรุ่นแล้ว สำหรับเหล่าทหารสวรรค์หานฮวงคือหนึ่งในตำนานเล่าขานแต่โบราณ พวกเขาล้วนวาดหวังว่าจะได้เห็นแม่ทัพเทพผู้ไร้พ่ายในตำนานท่านนั้นเช่นกัน

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายไม่ได้พูดอะไรมากความอีก หันหลังเตรียมจากไป

ในเวลานี้เอง ประตูใหญ่ของตำหนักพลันเปิดออก รัศมีน่าหวาดหวั่นสายหนึ่งพุ่งออกมา กดทับทหารสวรรค์ทั้งสี่คนทรุดลงไปคุกเข่าอยู่บนพื้นทันที

ชุดคลุมมังกรของจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายพัดไหวรุนแรง เขาหันไปมอง สีหน้าสงบนิ่งทว่าในใจกลับเต็มไปด้วยความตระหนกว้าวุ่น

รัศมีเช่นนี้

เด็กดี!

ทันทีที่จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายเข้าไปในตำหนัก ประตูใหญ่ก็ปิดลง ทหารสวรรค์ทั้งสี่นายลุกขึ้น มองหน้ากันไปมา ไม่กล้าพูดกันสักประโยค

หลังจากเข้ามาในตำหนัก จักรพรรดิสวรรค์เดินตรงเข้าไปหา เขามองเห็นเงาร่างของหานฮวงที่กำลังนั่งสมาธิอยู่