ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 957

บทที่ 957 การกลับมาของเจตจำนงฟ้าบุพกาล

หานเจวี๋ยเริ่มใคร่ครวญถึงปัญหาข้อหนึ่งขึ้นมา จะส่งเหล่าเทพมารฟ้าบุพกาลทั้งห้าสิบสามคนในอาณาเขตเต๋าแห่งที่สองเข้าไปในโลกอนธการดีหรือไม่ ให้ช่วยรวมโลกอนธการเป็นหนึ่งเดียวกันให้เขา

แต่พอคิดๆ ดูอีก ไม่เอาดีกว่า

เขามีอำนาจควบคุมโลกอนธการอย่างเด็ดขาด แต่เทพมารฟ้าบุพกาลทั้งห้าสิบสามตนถึงอย่างไรก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่ถือกำเนิดเติบโตขึ้นในมรรคาสวรรค์ บ่วงกรรมเหล่านั้นยากจะตัดขาดได้ ไม่อาจรับประกันได้ว่าวันหน้าพวกเขาจะไม่กลายเป็นจุดอ่อนหรือช่องโหว่ของโลกอนธการ

แล้วไปเถิด

ไม่ควรใส่ไข่รวมไว้ในตะกร้าใบเดียวกัน

เมื่อเวลาผันผ่านนานไป คนอาจจะเปลี่ยนแปลงไปเช่นกัน อีกอย่างเขาไม่ควรเผยไพ่ตายทั้งหมดของตนออกมา

หานเจวี๋ยคิดเช่นนี้

เขาต้องการให้เหล่าศิษย์และลูกหลานไม่ทราบถึงอำนาจทั้งหมดที่เขาถือครองอยู่

แม้แต่คนใกล้ชิดที่สุดยังไม่ทราบทั้งสิ้น ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงคนนอกเลย

เมื่อหานเจวี๋ยสอดส่องโลกอนธการเสร็จสิ้นก็เคลื่อนย้ายไปที่อาณาเขตเต๋าหลัก

เขาไม่ได้ให้ความสนใจมรรคาสวรรค์มานานมากแล้ว สมควรจะสอดส่องดูบ้าง

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ปกป้องมรรคาสวรรค์มาหลายต่อหลายครั้ง เขาเห็นมรรคาสวรรค์อยู่ในการดูแลของตนแล้ว

นี่คืออาณาเขตของเขา จึงจำเป็นต้องสอดส่องกันบ้าง!

ในช่วงที่หานเจวี๋ยปิดด่าน มรรคาสวรรค์มีอริยะมรรคาสวรรค์เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ อริยะเสรีในท้องถิ่นก็มีเกินสิบคนแล้ว อาณาเขตมรรคาสวรรค์ขยายตัวออกไปเป็นเท่าตัว แดนเซียนก็เกิดความเปลี่ยนแปลงชนิดพลิกฟ้าพลิกดินเช่นกัน

หานเจวี๋ยพอใจมาก การที่ในอดีตเขาไว้ชีวิตเหล่าอริยะนับเป็นเรื่องถูกต้องแล้ว

หากเปลี่ยนให้เขาไปบริหารจัดการมรรคาสวรรค์ คงยากจะทำให้เจริญขนาดนี้ได้

เขาเหมาะจะเป็นเสาหลักให้เท่านั้น ไม่เหมาะจะดูแลจัดการสรรพสิ่ง

มีผู้บำเพ็ญมรรคาสวรรค์มุ่งหน้าออกสู่ฟ้าบุพกาลเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ขยายดวงชะตาและบ่วงกรรมแห่งมรรคาสวรรค์ออกไปในฟ้าบุพกาลอันกว้างใหญ่ไพศาลอย่างต่อเนื่อง

มีผู้อาวุโสจากไป แต่ก็มีหน้าใหม่ผงาดขึ้นมาในมรรคาสวรรค์เช่นกัน ผงาดขึ้นมารุ่นแล้วรุ่นเล่า นับว่าสถานการณ์ในปัจจุบันนี้พัฒนาไปอย่างมั่นคงนัก

ภายในมรรคาสวรรค์ก็ไม่นับว่าปกครองกันอย่างสันติสุขโดยสมบูรณ์ ดังนั้นจึงมักจะมีสำนักนิกายหรือราชวงศ์ต่างๆ ต่อสู้ห้ำหั่นกันเองอยู่เสมอ แต่รูปการณ์นี้กลับทำให้มรรคาสวรรค์รักษาความมั่นคงไว้ได้ หยินหยางสอดคล้องกัน เทพเซียนมีสิทธิ์จัดการอย่างชอบธรรม ยมโลกมีงานให้ทำ ความเคียดแค้นชิงชังไม่ได้ถูกกดทับไว้ ถึงแม้แรงกรรมจะเพิ่มขึ้น ทว่าไม่ปรากฏเค้าลางว่าจะเกิดมหาเคราะห์เลย

เวลาผ่านไปหลายชั่วยาม หานเจวี๋ยถึงได้จากมา กลับมายังอาณาเขตเต๋าแห่งที่สาม

เขาเรียกสิงหงเสวียนมาหา

“ท่านพี่คะนึงถึงข้าหรือ”

สิงหงเสวียนเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

หานเจวี๋ยยิ้มแล้วตอบไปว่า “ถูกต้อง”

สิงหงเสวียนรู้สึกเบิกบานขึ้นมาทันที โผตัวเข้าหาอ้อมอกของหานเจวี๋ย

ขณะที่นางกำลังจะดำเนินการขั้นต่อไป หานเจวี๋ยเอ่ยขึ้นว่า “ข้าวางแผนว่าจะขยายตระกูลหาน เจ้าคิดเห็นเช่นไร”

สิงหงเสวียนตะลึงไป ถามด้วยความแปลกใจ “ท่านต้องการมีบุตรธิดาหรือลูกหลานรุ่นหลัง”

หานเจวี๋ยเอ่ยยิ้มๆ “ได้ทั้งนั้น ข้าวางแผนว่าทุกๆ สิบล้านปีจะให้กำเนิดบุตรหนึ่งคน”

สิงหงเสวียนเอ่ยอย่างใช้ความคิด “เช่นนั้นก็ถึงตาของเซวียนฉิงจวินแล้วกระมัง นางรอคอยมานานเหลือเกิน”

“เจ้ายินยอมหรือ”

“ย่อมยินยอมแน่นอน ได้รับใช้ดูแลท่านพี่เป็นโชคอันยิ่งใหญ่ของข้า ข้าไหนเลยจะยึดท่านพี่ไว้คนเดียวได้”

สิงหงเสวียนส่ายหน้าพลางกล่าวออกไป นางกระจ่างในเรื่องหนึ่งดี ชมชอบไม่จำเป็นต้องครอบครองไว้คนเดียว

หากมิใช่เพราะหานเจวี๋ย นางคงเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง หานเจวี๋ยยอมครองคู่กับนางชั่วชีวิต ไหนเลยจะหาคนดีเช่นนี้ได้อีก สำหรับหานเจวี๋ยแล้วสตรีมิใช่สิ่งสำคัญที่สุดหรือเป็นเรื่องที่ใส่ใจที่สุด ดังนั้นนางจึงไม่กล้าละโมบครอบครองหานเจวี๋ยไว้คนเดียว

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “รอจนฮวงเอ๋อร์และชิงเอ๋อร์กลับมาแล้ว เจ้าช่วยกล่อมพวกเขาด้วยเล่า ถึงวัยที่สมควรมีครอบครัวก็ควรสร้างครอบครัวได้แล้ว”

สิงหงเสวียนพยักหน้ารับ เอ่ยไปว่า “ฮวงเอ๋อร์ยังพอว่า ถึงอย่างไรก็เป็นบุรุษ ทว่าชิงเอ๋อร์เป็นสตรี จะให้ตัดสินใจเองได้หรือ นางเป็นบุตรีเพียงคนเดียวของท่าน เรื่องวิวาห์ของนางจะต้องระมัดระวังรอบคอบ ไม่อาจตัดสินส่งเดชได้”

หานเจวี๋ยเริ่มใคร่ครวญตาม

เป็นเช่นนี้จริงๆ

บุตรีหัวแก้วหัวแหวนของอริยะสวรรค์เกรียงไกรไหนเลยจะแต่งออกไปส่งๆ ได้

อีกทั้งทอดสายตาไปทั่วฟ้าบุพกาลนี้จะมีสักกี่คนที่เข้าตาเขา

หรือจะคัดเลือกจากเหล่าศิษย์ดี

ช่างเถิด ยังต้องรอดูความเห็นของบุตรสาวก่อน หากว่านางไม่ใส่ใจเรื่องนี้ จะไม่ออกเรือนก็ได้ ถึงอย่างไรก็มีบุตรชายไว้คอยสืบสายเลือดแล้ว

หลายวันต่อมา

สิงหงเสวียนจากไปอย่างอิ่มเอมใจ