ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 964

บทที่ 964 เข้ามาพร้อมกันให้หมด!

ร่างจำลองเทพมารสามพันร่างพุ่งออกในทิศทางต่างๆ เลิศล้ำอหังการ กวาดพัดอริยะมหามรรคนับไม่ถ้วน พลังแห่งมหามรรคสามพันวิถีสำแดงออกมาอย่างพร้อมเพรียง คำรามก้องสนามรบ

ฟ้าร้องดังสนั่น แม่น้ำมรรคาทอดผ่าน พฤกษาสูงใหญ่ไพศาลปรากฏขึ้นกลางนภา กิ่งก้านแผ่ออกไปทั่วสนามรบ ดวงดาววิวัฒนาการกลายเป็นอุกกาบาตพุ่งโจมตีอริยะมหามรรคทั่วทุกมุมในสนามรบ มหามรรคยิ่งแปรผัน บังเกิดฉากตระการตา ส่องสะท้อนอดีตและปัจจุบัน

หานเจวี๋ยเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ ตราปฐมยุคประทับนภาพุ่งกระแทกอริยะมหามรรครายแล้วรายเล่า

ล้วนถูกสังหารในเสี้ยววินาที!

หานเจวี๋ยไม่ออมมือเลย ลงมือเต็มที่!

ไม่มีผู้ใดสามารถต้านทานการโจมตีของเขาได้!

ศึกเพิ่งเริ่มไม่ถึงสามลมหายใจ มีอริยะมหามรรคดับสูญไปแล้วกว่าห้าร้อยราย ร่างสิ้นวิญญาณสลาย

หากว่าพวกเขาเตรียมแผนสำรองไว้ ย่อมฟื้นคืนชีพได้เอง แต่หากว่าไม่ได้เตรียมไว้ เช่นนั้นก็จะสูญสลายดั่งหมอกควัน พลังมรรคกลายเป็นความว่างเปล่า

แรงโจมตีอันยิ่งใหญ่ทรงพลังของอริยะสวรรค์เกรียงไกรสั่นคลอนขวัญกำลังใจของทั้งฟ้าบุพกาล!

นี่เพิ่งเปิดศึกเท่านั้น!

ร่างจำลองเทพมารทั้งสามพันพัวพันผู้ทรงพลังฟ้าบุพกาลได้กว่าครึ่ง ส่วนตัวหานเจวี๋ยก็บุกตะลุยดุเดือด เหล่าอริยะมหามรรคที่อยู่รอบนอกตื่นตระหนกแล้ว

“เป็นไปได้อย่างไร! เหตุใดเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้”

“อริยะมหามรรคเป็นอมตะมิวางวายไม่ใช่หรือ”

“ในฟ้าบุพกาลนับว่าเป็นอมตะจริงๆ แต่อริยะสวรรค์เกรียงไกรผู้นั้นก้าวข้ามฟ้าบุพกาลไปแล้ว!”

“ไม่แปลกเลยที่จะขอความช่วยเหลือจากผู้ทรงพลังยุคอนาคตมากมายขนาดนี้”

“ไปเถอะ ทุ่มความสามารถทั้งหมดออกมา หากศึกนี้ย่อยยับ พวกเราก็ไม่เหลืออนาคตแล้ว!”

….

หานเจวี๋ยไม่สนใจความคิดของอริยะมหามรรคเหล่านั้น เมื่อเขาเกิดจิตสังหารแล้วย่อมควบคุมไม่ได้แน่นอน!

เขาสำแดงพลังห้วงมิติอย่างต่อเนื่อง เคลื่อนย้ายไปทั่ว ตราปฐมยุคประทับนภากระแทกใส่ร่างศัตรู ศัตรูทุกคนที่ถูกตราปฐมยุคประทับนภากระแทกใส่ล้วนสลายเป็นเถ้าธุลีปลิดปลิวไป ทรงพลังน่าหวาดหวั่นนัก

หานเจวี๋ยเคลื่อนย้ายอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาชะงักไปเล็กน้อย

เนื่องจากศัตรูคือจอมเทพข่งเซวี่ย!

‘คนผู้นี้…’

แววตาหานเจวี๋ยวูบไหว ตราปฐมยุคประทับนภาโถมลงไป ทำลายกายเนื้อของจอมเทพข่งเซวี่ย จงใจเปิดโอกาสเล็กน้อยให้วิญญาณของจอมเทพข่งเซวี่ยเล็ดรอดไป

จอมเทพข่งเซวี่ยก็ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง หลบหนีไปอย่างรวดเร็ว

“อริยะสวรรค์เกรียงไกร เจ้าคอยข้าก่อนเถอะ!”

จอมเทพข่งเซวี่ยตะโกนด้วยน้ำเสียงขุ่นขึ้ง หานเจวี๋ยไม่แยแสเลย

หากมิใช่เพราะในกองทัพศัตรูมีคนของตนอยู่ด้วย เขาคงใช้วิชาผสานร่างจำลองกวาดล้างศัตรูทั้งหมดในห้วงอวกาศไปนานแล้ว

หานเจวี๋ยบุกสังหารต่อไป

ทันใดนั้นเขาสังเกตเห็นมีเงาร่างหนึ่งที่ผิดปกติไป ทางวงนอกของกองทัพมีบุรุษชุดขาวพาดลายมังกรแดงคนหนึ่งกำลังบุกสังหารฝ่าเข้ามา ลงมือโหดเหี้ยมอย่างยิ่ง สังหารอริยะมหามรรคไปหลายรายแล้ว ก่อให้เกิดการปิดล้อมโจมตี

หานเจวี๋ยต่อสู้ไปพลาง สังเกตการณ์ไปพลาง

เขารับรู้ได้ถึงความเกี่ยวข้องทางสายเลือด

หรือว่าคนผู้นี้จะเป็นเชื้อสายของเขาที่มาจากอนาคต

มีความเป็นไปได้สูง!

ร่างจริงของหานเจวี๋ยที่อยู่ไกลออกไปในอาณาเขตเต๋าแห่งที่สามเริ่มทำนายแล้ว

เขาพบว่าเด็กคนนี้เป็นทายาทรุ่นหลังของเขากับลี่เหยา แต่ไม่ได้อยู่สามรุ่นแรก

หานเจวี๋ยค่อนข้างชื่นชมนัก ไม่คิดเลยว่าเชื้อสายในอนาคตจะยังมีคนที่ยอมเสี่ยงอันตรายตายเก้ารอดหนึ่งมาช่วยเหลือเขา

“เจ้ามีนามว่าอะไร”

หานเจวี๋ยถ่ายทอดเสียงหาหานเหยา

“ขณะนี้ลูกหลานยังไม่อาจเผยนามได้ เพื่อป้องกันไม่ให้ถ่วงรั้งบ่วงกรรม”

หานเหยาตอบกลับมา

หานเจวี๋ยทำนายได้แค่ว่ามีความเกี่ยวพันทางสายเลือด แต่ทำนายถึงนามและประวัติความเป็นมาของเขาไม่ได้