รัชทายาทชะตาฟ้า นิยาย บท 3

อะไรนะ...

การที่หยางกุ้ยเฟยถูกสังหารทำให้คนทั้งหมดในที่นั้นร้องอุทานขึ้นมา ใบหน้าของทุกคนมีแต่ความครั่นคร้าม เขาคือรัชทายาท สังหารหัวหน้าหมอหลวงก็ช่างเถอะ แต่กระทั่งนางสนมที่อดีตฮ่องเต้โปรดปรานที่สุดก็กล้าฆ่าแกงตามอำเภอใจหรือ?

“น้องเจ็ด เจ้า เจ้าจะเหิมเกริมไปแล้วนะ แม้แต่หยางกุ้ยเฟยก็ยังฆ่าหรือ?”

องค์ชายใหญ่ก็ตกตะลึงกับการกระทำที่เด็ดขาดแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยของฉินอวิ๋นฟานเหมือนกัน

ผิดหูคำเดียวก็ฆ่า แววตาหนักแน่นและท่าทางที่ไม่หวั่นกลัวต่อสิ่งใด กลับทำให้เขามีความรู้สึกเหมือนราชันมาถึง

“น้องเจ็ด เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”

เวลานี้องค์ชายรองหน้าตามืดมนจนจะจับตัวเป็นน้ำหยดติ๋งได้อยู่แล้ว เดิมนึกว่าพวกเขาจะจัดการรัชทายาทโง่ได้ตามปรารถนา คิดไม่ถึง ในช่วงเวลาสำคัญกลับกลายเป็นเขาเล่นเด่นอยู่คนเดียว

ท่าทางเด็ดขาดฉับไว ท่วงทำนองแลมองเบื้องล่างและแววตาดูแคลนใต้หล้านั้นกลับทำให้เขาชักจะหวั่น ท่วงทำนองนี้ เขาเคยเห็นจากเสด็จพ่อผู้เป็นอดีตฮ่องเต้เท่านั้น

“ข้าเคยบอกแล้ว ผู้ที่ป้ายมลทินให้ข้า ตายไม่เว้น!”

ต่อหน้าเหล่าขุนนางและองค์ชายทั้งหลาย ฉินอวิ๋นฟานใจเย็นเป็นธรรมชาติ ความเผด็จการเป็นหนึ่ง แข็งกร้าวผิดวิสัย นั่นคือมาดของจักรพรรดิหวนคืน!

“หยางกุ้ยเฟยไม่ครองตัวเป็นม่าย ยั่วยวนข้า นี่คือลบหลู่อดีตฮ่องเต้ ไม่ว่าใครออกหน้าก็ไม่มีประโยชน์ ในเมื่อนางรนหาที่ตาย เช่นนั้นข้าก็จะส่งนางไปหาอดีตฮ่องเต้เร็วหน่อยแล้วกัน”

ฉินอวิ๋นฟานมองทุกคนด้วยความทระนง เอ่ยเสียงหนัก “อดีตฮ่องเต้สวรรคต ข้ามีสิทธิ์ชี้เป็นชี้ตาย มีสิทธิ์ปกป้องเกียรติของราชวงศ์ หญิงร่านเยี่ยงนี้มีเท่าไรข้าจะฆ่ามันให้หมด จะไม่ปล่อยปละละเลยเด็ดขาด”

“กำแหง กำแหง ต้าเฉียนเรา...”

เจ้ากรมพิธีการออกหน้าอีกครั้ง แต่เพิ่งโพล่งเสียงตวาดออกมา เห็นเพียงฉินอวิ๋นฟานปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าแล้ว แทงทะลุหัวใจเขาในกระบี่เดียว!

“เจ้า เจ้า เจ้า...”

หยางอี๋เบิกตาโพลง ไม่อยากจะเชื่อโดยสิ้นเชิง รัชทายาทโง่จะเหี้ยมโหดเช่นนี้ ลงมือเด็ดขาดเช่นนี้ ไม่ให้เขาทันคิดหรือเปิดโอกาสให้ร้องขอชีวิตเลย กระบี่สิ้นใจ

ยามนี้เขาเสียใจอย่างสุดซึ้ง แต่ทั้งหมดมันสายไปแล้ว ทำไมต้องปากมากนะ ทำไมต้องออกหน้าด้วย...

“ยังมีใครไม่ยอมอีกไหม”

ฉินอวิ๋นฟานใช้กระบี่ชี้ทุกคน ความเผด็จการถึงขีดสุด ฆ่าคนสามคนติดต่อกัน ข่มขวัญทุกคนในที่นั้นโดยสมบูรณ์

องค์ชายใหญ่ฉินอวิ๋นคังและองค์ชายรองฉินอวิ๋นฮุยสบตากันทีหนึ่ง หลังจากแลกเปลี่ยนทางสายตาแล้ว สุดท้ายพวกเขาก็ตัดสินใจ!

“ทหารรักษาพระองค์อยู่ที่ไหน!”

ครั้นสิ้นเสียงตวาดขององค์ชายใหญ่ก็มีเสียงฝีเท้ารีบเร่งดังขึ้นที่นอกประตูทันที เพียงช่วงเวลาเดี๋ยวเดียว ในห้องอัดแน่นไปด้วยทหารรักษาพระองค์ที่สวมชุดเกราะและถือดาบใหญ่อยู่ในมือ

“รัชทายาทเสียสติไปแล้ว รีบจับกุมเร็ว หากขัดขืน ฆ่าได้ทันที!”

เพื่อบัลลังก์และเพื่อเอาตัวรอด เขาได้แต่แตกหักแล้ว องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองเลือกที่จะเดิมพันความเป็นความตาย เพราะหากวันนี้พวกเขาถอย เช่นนั้นพรุ่งนี้ก็คือวันครบรอบวันตายของพวกเขา

“ฆ่า!!!”

ในตำหนักใหญ่เกิดเสียงห้ำหั่นทันที เหล่าทหารรักษาพระองค์ตวัดดาบรอฟังคำสั่ง!

ครั้นเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ฉินอวิ๋นฟานขมวดคิ้วเล็กน้อย จะต่อกรกับขุนนางและองค์ชายพวกนี้ย่อมไม่คณามือเขา แต่กับทหารรักษาพระองค์ห้าวหาญกำยำเกือบหนึ่งร้อยคน เกรงว่าจะไม่ง่ายอย่างนั้น

ในฐานะที่เป็นรัชทายาทในรัชกาลปัจจุบัน ทั้งยังเคยเป็นชายชาติทหารผู้มีจิตวิญญาณหาญกล้าย่อมไม่มีเหตุผลที่จะหลีกหนี แม้ต้องรบจนตัวตายก็จะไม่ก้มหัวให้มารร้ายที่เล่นกับอำนาจเด็ดขาด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน