รัชทายาทชะตาฟ้า นิยาย บท 4

คำพูดเดียวของฉินอวิ๋นฟานทำให้ฝูงชนแตกตื่นทันที ทุกคนมองหน้ากัน เดาะลิ้นอยู่ในใจ เจ้านี่เป็นพวกหัวร้อนกระมัง?

เวลานี้ที่เขากำลังเผชิญหน้าอยู่คือไท่ซั่งหวง แล้วยังริอ่านล่วงเกินต่อหน้าอีก? ในเมื่อเจ้าเลือกที่จะรนหาที่ตาย ทุกคนย่อมชมอย่างยินดีปรีดา

ไท่ซั่งหวงเงยหน้าขึ้นน้อย ๆ มองไปตามเสียง เห็นเพียงชายหนุ่มรูปงามกำลังสบตาเขาอยู่ แววตาใสสะอาดแน่วแน่ แผ่กลิ่นอายทระนงออกมาจากทั้งตัว ทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย

“เจ้าคือ?”

พินิจอยู่ค่อนวัน ไท่ซั่งหวงกลับไม่รู้ว่าชายหนุ่มผู้นี้คือใคร

ออกห่างจากราชสำนักเกือบยี่สิบกว่าปี ฮ่องเต้จะพาองค์ชายที่ค่อนข้างสำคัญไปเยี่ยมเขาในช่วงเทศกาลเท่านั้น มีความทรงจำกับองค์ชายอยู่ไม่กี่องค์ ทว่าจากท่วงท่าและการแต่งตัวของชายหนุ่มตรงหน้า น่าจะเป็นองค์ชายอย่างไม่ต้องสงสัย

“รัชทายาทแห่งต้าเฉียนฉินอวิ๋นฟานพ่ะย่ะค่ะ!”

ฉินอวิ๋นฟานตอบด้วยกิริยาเหมาะสม

“อ้อ?”

ไท่ซั่งหวงมองฉินอวิ๋นฟานแบบเหนือคาดเล็กน้อย จากนั้นจึงเอ่ยปากถาม “ดูท่าทาง เจ้าดูไม่โง่นี่?”

“เสด็จปู่ หลายปีที่ผ่านมาน้องเจ็ดไม่ได้เบาปัญญาสักหน่อย เขาเสแสร้ง เขาหลอกทุกคนพ่ะย่ะค่ะ”

องค์ชายรองเสริมอีกดอก พูดตีไข่ใส่นม “ทรงเห็นศพสามศพนี่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ? พวกเขาคือเสาหลักของต้าเฉียนทั้งนั้น แต่ถูกน้องเจ็ดสังหารหมด ไม่มีเหตุผลให้กล่าวถึง แค่พูดไม่ถูกหูก็ชักกระบี่สังหารคน กำเริบเสิบสานยิ่งนัก”

“นั่นสิพ่ะย่ะค่ะ ไท่ซั่งหวง พวกกระหม่อมเห็นกับตาตัวเอง รัชทายาทไม่แยกแยะดีชั่ว เห็นชีวิตคนดังผักปลา เข่นฆ่าตามอำเภอใจ น่ากลัวเหลือเกินพ่ะย่ะค่ะ”

“ไท่ซั่งหวงโปรดให้ความเป็นธรรมต่อหยางกุ้ยเฟย เจ้ากรมพิธีการหยางอี๋กับหัวหน้าหมอหลวงหัวจิ่งซานด้วย พวกเขาตายอย่างมีเงื่อนงำ ไม่ได้รับความเป็นธรรมนักพ่ะย่ะค่ะ!”

“อีกทั้งเขายังล่วงเกินไท่ซั่งหวง ไม่เห็นผู้ใหญ่อยู่ในสายตา ใช้อำนาจบาตรใหญ่ โทษให้อภัยไม่ได้ คนอหังการเช่นนี้จะละเว้นไม่ได้เด็ดขาดพ่ะย่ะค่ะ”

......

ด้วยการนำขององค์ชายรอง ทุกคนต่างส่งเสียงตำหนิฉินอวิ๋นฟานพร้อมให้ร้ายฉินอวิ๋นฟานอีกรอบ แน่จริงเจ้าก็เถียงต่อสิ แข็งต่อสิ ดูสิว่าวันนี้เจ้าจะตายหรือไม่

“ที่พวกเขาพูดเป็นความจริงหรือไม่ เจ้าเป็นคนฆ่าคนพวกนี้หรือ?”

ตอนนี้ไท่ซั่งหวงทึ่งมากกว่าเดิม มิน่าเมื่อกี้จึงเป็นบรรยากาศที่ชักกระบี่ง้างเกาทัณฑ์ ในความทรงจำของเขา ฉินอวิ๋นฟานคือรัชทายาทมิผิด แต่น่าเสียดายที่เป็นคนโง่เขลา ไร้สติปัญญาและการวางแผนที่ยิ่งใหญ่ ไร้ความสามารถในการปกครองบ้านเมือง ทว่ากมลสันดานมีจิตเมตตา

คิดไม่ถึงว่าจะทระนงตนเช่นนี้?

“มิผิด หม่อมฉันเป็นคนฆ่าเอง แต่นั่นเพราะพวกมันสมควรตาย ให้ร้ายหม่อมฉันก็คือท้าทายอำนาจแห่งราชวงศ์ ท้าทายอำนาจของหม่อมฉัน ไม่ฆ่าพวกมันยากจะระบายความแค้นในใจของหม่อมฉันได้พ่ะย่ะค่ะ!”

ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยเสียงหนัก

ไท่ซั่งหวงไม่เพียงแต่เดือดดาลเพราะเหตุนี้ กลับเผยรอยยิ้มจาง ๆ ออกมา สำรวจตัวฉินอวิ๋นฟานบนล่าง เขาเป็นคนอย่างไรกันแน่ถึงได้เสแสร้งเป็นคนโง่งมได้สิบกว่าปีปานหนึ่งวัน?

เกิดในครอบครัวจักรพรรดิ คนที่มีนิสัยใจคออย่างนี้ได้ มีหรือจะเป็นคนธรรมดา?

ในบรรดาองค์ชายทั้งแปด พวกเขาเหล่านี้ล้วนยอดเยี่ยมมาก มีความสามารถที่จะเป็นผู้สืบทอด และปกครองบ้านเมือง จากสถานการณ์ในปัจจุบัน มีตัวเลือกที่เหมาะสมกว่าจริง ๆ

ดังนั้น เขาจึงนึกอยากโค่นรัชทายาทเบาปัญญาผู้นี้

“ว่ามา ทำไมเจ้าจึงไม่เห็นด้วย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน