รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 120

“นี่ทำไมพ่อดื่มอีกแล้วเนี่ย!” มู่อวี๋เฟยขมวดคิ้วอย่างโกรธจัด มองดูคุณพ่อมู่ด้วยสีหน้าบูดบึ้ง และอดไม่ได้ที่จะพูดต่อไป: “รู้จักแค่ดื่มแล้วก็ดื่ม! ดื่มทั้งวันทั้งคืน! ไม่ช้าก็เร็วคุณพ่อจะต้องดื่มจนตายเข้าสักวัน!!!!"

ทันทีที่คำพูดของมู่อวี๋เฟยเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและความโกรธจบลง ทางด้านคุณพ่อมู่เมื่อได้ยินก็รู้สึกรำคาญจนขมวดคิ้วแน่น ในวินาทีต่อมาคุณพ่อมู่ที่เมามากได้สติก็หยิบขวดเหล้าเปล่าที่วางอยู่ด้านข้างขึ้นมาและขว้างไปทางมู่อวี๋เฟยทันที

เพล้ง! เสียงขวดแตกดังขึ้น จากนั้นก็ได้ยินเสียงกรี๊ดของมู่อวี๋เฟยที่กรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ: "กรี๊ด!!!"

ขวดเหล้าขวดนั้นปาโดนเท้าของมู่อวี๋เฟยเต็มๆ

ขวดแก้วแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ และขวดแก้วที่แหลมคมถูกเขย่าอย่างแรง และเจาะเข้าที่เท้าของมู่อวี๋เฟยโดยตรง และเลือดสีแดงที่เท้าก็ไหลออกมาไม่หยุด

เมื่อมู่อวี๋เฟยเห็นเท้าของตัวเองนั้นเกิดบาดแผลขนาดใหญ่ มีเลือดไหลออกกองเต็มพื้น ทำให้เธอตกใจกลัวจนใบหน้าของเธอซีดเผือดพร้อมด้วยเสียงกรีดร้องดังขึ้น: "อ้าย! เลือดออกแล้ว! เลือดออกแล้ว!!!"

ในขณะที่มู่อวี๋เฟยกรีดร้องอยู่นั้น ทางด้านคุณพ่อมู่ก็ขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ และเขาก็หยิบขวดเหล้าขึ้นมาอีกขวดและปาไปใส่มู่อวี๋เฟยอีกครั้งโดยไม่ลังเล

คราวนี้มู่อวี๋เฟยเห็นขวดเหล้าถูกขวางมาทางเธอ เธอตกใจจนใบหน้าของเธอซีดเผือด เธอรีบลากขาที่บาดเจ็บของเธออย่างทุลักทุเลหลบไปอยู่อีกมุมหนึ่ง

ขวดเหล้าเปล่ากระแทกพื้นอย่างแรงดัง เพล้ง ขึ้นอีกครั้ง ! และมู่อวี๋เฟยก็กรีดร้องอีกครั้งในทันทีด้วยความกลัว

คุณพ่อมู่ที่เมามายไม่ได้สติขมวดคิ้วแน่นขึ้น และตะโกนใส่มู่อวี๋เฟยอีกระรอก: "ผีอะไรร้องเนี่ย! หุบปากเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้น กูจะฆ่ามึงให้ตายเดี๋ยวนี้! ไอ้โง่！！！”

ใบหน้าของมู่อวี๋เฟยซีดเซียวราวกับกระดาษสีขาว และบาดแผลที่เท้าของเธอยังคงมีเลือดไหลไม่หยุด มู่อวี๋เฟยเจ็บจนน้ำตาไหล และตะโกนตอบกลับคุณพ่อมู่ว่า:" คุณพ่อดื่มเหล้าเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีก! เอาแต่ว่าหนูไม่มีประโยชน์! แล้วคุณพ่อละคะมีประโยชน์อย่างนั้นเหรอคะ ？วันๆเอาแต่ดื่มเหล้า! ไม่ช้าก็เร็วคุณพ่อจะต้องดื่มจนตายเข้าสักวันนั่นแหละ!!!"

ในขณะที่มู่อวี๋เฟยพูดอยู่นั้น คุณแม่มู่ก็เลิกงานกลับมาถึงบ้านพอดี ทันทีที่เธอเดินเข้ามาก็เห็นเลือดที่เท้าของมู่อวี๋เฟย เธอขมวดคิ้วดึงมู่อวี๋เฟยอย่างปวดใจและถามซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความเป็นห่วงเป็นใย: "อวี๋เฟย เท้าของลูกเป็นอะไร？ ทำไมเลือดถึงไหลเยอะขนาดนี้ล่ะ？”

มู่อวี๋เฟยกำลังเตรียมที่จะฟ้องคุณแม่อย่างท่าทางที่น่าสงสาร จู่ๆ คุณพ่อมู่ก็ลุกขึ้นยืนจับขอบเตียงอย่างเซไปเซมา และรีบพุ่งตรงไปหาคุณแม่มู่ทันที จากนั้นก็คว้าไม้กวาดขึ้นจากด้านข้างตีไปที่ตัวคุณแม่มู่และมู่อวี๋เฟยทันที

ในขณะที่ทุบตีอยู่นั้น เขาก็ตะคอกตะโกนเสียงดังด่าไปด้วยว่า ：“นังแพศยา! ตระกูลมู่ล้มละลายเป็นเพราะพวกแกทั้งสองแม่ลูก！! ไร้ประโยชน์สิ้นดี! ตอนนี้ครอบครัวตระกูลมู่ได้กลายเป็นสภาพนี้ไปแล้ว สมใจพวกแกทั้งสองแม่ลูกแล้วหรือยัง ？ทำไมถึงไม่ไปตายๆกันให้หมดเลยล่ะ？ พวกแกควรรีบไปตายๆซะนะ!”

มู่อวี๋เฟยถูกทุบตีบนร่างกายหลายครั้ง คุณพ่อมู่ออกกำลังอย่างแรง มู่อวี๋เฟยกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และรีบดึงคุณแม่มู่มาขวางตรงหน้าเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองถูกทุบตีอย่างรวดเร็ว

รอยช้ำที่คุณแม่มู่โดนคุณพ่อมู่ทุบตีเมื่อไม่กี่วันก่อนยังไม่หายดี ตอนนี้มีรอยฟกช้ำบนใบหน้าอีกสองสามรอยอีกแล้ว ไม่เพียงเท่านั้น เธอยังโดนคุณพ่อมู่เตะอีกหลายทีติดต่อกันอีกด้วย

ในขณะที่มู่อวี๋เฟยอยู่ในอ้อมแขนของเธอ สองแม่ลูกกอดกันร้องไห้ ทั้งห้องนั้นได้ยินเพียงเสียงของคุณพ่อมู่เอะอะโวยวาย และเสียงทุบตีสองแม่ลูกไม่หยุด ตามด้วยเสียงร้องไห้ของทั้งสองแม่ลูก

กระทั้งรอจนคุณพ่อมู่ทุบตีจนเหนื่อยแล้ว เขาจึงหยุด จากนั้นเขาถือขวดเหล้าไว้ในอ้อมแขนแล้วเซนอนลงไปบนเตียงเหล็กธรรมดาๆ แล้วผล็อยหลับไปทันที