รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 128

เสื้อผ้าพวกนั้นไม่ใช่แค่ให้ลองหรอกเหรอ? เธอรู้สึกว่าเสื้อผ้าราคาห้าหลักพวกนี้กับเสื้อผ้าราคาไม่กี่ร้อยหยวนด้านนอกนั้นไม่แตกต่างอะไรกันเลย สุดท้ายก็แค่เอามาสวมใส่อยู่ดี

และเธอไม่อยากจะใช้เงินของจี้หลิงชวน!

ขณะที่เธอคิด สายตาของมู่ซีซีจ้องมองไปยังจี้หลิงชวนและพูดว่า "ไม่ต้อง! เสื้อผ้าพวกนั้นฉันไม่ชอบ ไม่ต้องซื้อให้ฉัน"

จี้หลิงชวนได้ฟังคำปฏิสธของมู่ซีซี คิ้วที่งดงามขมวดแน่นในทันที

จู่ๆบรรยากาศก็อึดอัดอย่างไม่สามารถอธิบายได้

ผู้จัดการที่อยู่ด้านข้างเห็นว่าสีหน้าของจี้หลิงชวนนั้นมืดมัวจนน่าตกใจ เขาจึงรีบพูดอย่างระมัดระวังว่า "คุณชายจี้ คุณผู้หญิง เป็นเพราะวันนี้พนักงานขายของทางห้างนั้นมีกิริยาไม่เหมาะสม ดังนั้นเพื่อแสดงความขอโทษอย่างจริงใจกับคุณผู้หญิง เสื้อผ้าเหล่านี้นั้นทางห้างยกให้คุณผู้หญิงแบบฟรีไปเลย"

น่าตลกนัก แค่เพียงคุณชายจี้ไม่โกรธไม่แค้นเคืองพวกเขา เสื้อผ้าเหล่านี้จะมูลค่าเท่าไหร่แล้วมันเป็นยังไง?

ก็ต้องรู้แหละว่าหากทำให้คุณชายจี้โกรธเคืองจริงๆ ห้างทันสมัยของพวกเขาก็จะพลิกผันเปลี่ยนเจ้าของได้ภายในเวลาไม่กี่นาทีเท่านั้น!

ทันทีที่เสียงของผู้จัดการอับโชคเบาลง จี้หลิงชวนที่อยูด้านข้างได้ยินเช่นนั้น คิ้วที่ขมวดอยู่แล้วก็ขมวดแน่นขึ้นมากกว่าเก่า แววตาเย็นชามากยิ่งขึ้น เขาเหลือบมองผู้จัดการผู้อับโชคคนนั้น

ผู้จัดการผู้อับโชคคนนั้นถูกแววตาที่เย็นชาของจี้หลิงชวนชำเลืองมอง หัวใจของเขาสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวและกรีดร้องอย่างขมขื่น เขาก็ว่าเขาทำดีแล้วแต่กลับยังไปล้ำเส้นคุณชายผู้สูงส่งอีกหรือ?

ขณะที่ภายในใจกำลังบ่นพึมพำ ทันใดนั้นข้างหูของเขาก็มีเสียงที่เยือกเย็นของจี้หลิงชวนดังขึ้น "ฉัน จี้หลิงชวนมีเงินมากพอที่จะซื้อเสื้อผ้าให้ผู้หญิงของตัวเอง ไม่ต้องการให้ใครมาจ่ายเงินให้!"

เสียงของจี้หลิงชวนดังขึ้นอีกครั้งอย่างชัดเจนว่า "ฉันบอกแล้ว นำเสื้อผ้าทั้งหมดนั่นไปใส่ถุงซะ!"

ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบกระเป๋าเงินหนังแท้ออกมา เขาหยิบบัตรธนาคารสีดำสุดพรีเมี่ยมออกมาและส่งให้กับผู้จัดการผู้อับโชค "ไปรูดบัตรซะ!"

ผู้จัดการคนนั้นเข้าใจในสิ่งที่จี้หลิงชวนเพิ่งพูดออกมาเมื่อครู่นี้ในทันที ขายขำระดับนานาชาติเลย ระดับจี้หลิงชวนมีเงินเป็นพันพันล้าน เงินเพียงแค่หลักแสนจะหนักหนาสาหัสอะไรกับเขากันล่ะ? แค่เงินเหรียญสตางค์ยังไม่อยู่ในสายตาเขาเลย

ในสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไปเมื่อครู่นั้น ในสายตาของจี้หลิงชวนหมายความว่าเขากำลังสบประมาทคุณชายอยู่!

เขาไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป เหงื่อเย็นรินไหล เขารีบรับบัตรธนาคารไปรูดในทันที

ท้ายที่สุดผู้จัดการคนนั้นยังพอมีความฉลาดอยู่บ้าง เขาเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาโดยเฉพาะเพื่อให้พวกเขานำถุงเสื้อผ้าเหล่านั้นไปเก็บไว้ท้ายรถของจี้หลิงชวน

มู่ซีซีเดินตามจี้หลิงชวนขึ้นรถไปอย่างเงียบๆ เธอแอบปลอบใจตัวเอง เอาเถอะ จี้หลิงชวนมีเงินมากมายอยู่แล้ว ถ้าชอบซื้อเสื้อผ้าให้เธอก็เอาเลยซื้อเลย! ยังไงเธอก็ไม่ได้ร้องขอไม่ได้บังคับให้เขาซื้อให้อยู่แล้ว

คาดว่าครั้งนี้จี้หลิงชวนจะพาเธอไปงานปาร์ตี้สังสรรค์ในแวดวงเพื่อนและเสื้อผ้าของเธอนั้นอาจดูน่าเกลียดจนเกินไปเกินกว่าที่จะสวมใส่ได้ จี้หลิงชวนจึงพาเธอมาซื้อเสื้อผ้าใหม่

หลังจากปลอบตัวเองเช่นนี้ ภายในใจของมู่ซีซีก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย เดิมทีเธอคิดว่าซื้อเสื้อผ้าเหล่านี้แล้วก็จะต้องไปงานเลี้ยงเลย แต่สิบนาทีหลังจากนั้น รถของจี้หลิงชวนก็ได้จอดตรงหน้าประตูสตูดิโอส่วนตัว

ทันทีที่รถหยุด โดยไม่รอให้มู่ซีซีได้สติ วินาทีถัดมา มือเล็กๆของมู่ซีซีก็ถูกคว้าเอาไว้โดยมือขนาดใหญ่ของจี้หลิงชวน จับมือมู่ซีซีไว้ เขาผลักประตูรถและเดินลงจากรถ

เมื่อมู่ซีซีฟื้นคืนสติ เธอทำได้เพียงแค่เดินตามรอยเท้าของจี้หลิงชวน มองมือของตัวเองที่ถูกจี้หลิงชวนกุมเอาไว้ แก้มขาวนวลก็แดงระเรื่อโดยไม่รู้ตัว