รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 127

เมื่อครู่ไม่ใช่ว่าเพียงเพราะคำพูดบ้าๆของพนักงานขายคนนั้นก็ทำให้พูดไม่ออกแล้วหรอกหรือ!

คนอื่นไม่มารังแกฉัน ฉันก็จะไม่รังแกเขา หากคนอื่นมารังแกฉัน ฉันก็จะเอาคืนสองเท่าและจะเอาคืนอย่างสาสม!

จี้หลิงชวนพอใจเป็นอย่างมากที่เขาได้เห็นมู่ซีซีเผยกรงเล็บของเธอให้แก่ผู้ที่เข้ามาทำร้ายเธอ

สำหรับพนักงานขายคนอื่นๆที่ยืนมองเฉยๆ จี้หลิงชวนไม่ปล่อยคนเหล่านั้นให้ลอยนวลอย่างแน่นอน เขาจำได้อย่างชัดเจน ในตอนที่พนักงานขายที่ไม่รู้จักกลัวตายคนนั้นกำลังรังแกมู่ซีซี เหล่าพนักงานที่เหลือไม่เพียงแต่ไม่เข้ามาช่วย เหล่าพนักงานนั้นยังมีหน้าหัวเราะเยาะราวกับยืนมองการแสดงโชว์ นี่ก็ไม่ต่างจากการรังแกมู่ซีซีเหมือนกัน

ผู้จัดการที่สวมแว่นกรอบทองเห็นว่าสีหน้าของจี้หลิงชวนดีขึ้น เขาจึงรีบพูดกับจี้หลิงชวนและมู่ซีซีด้วยน้ำเสียงที่ทั้งระมัดระวังทั้งเคารพว่า "คุณชายจี้ หากคุณชายจี้อยากเลือกดูชุดแบบไหน คุณชายสามารถเลือกดูได้เลย..."

ทันทีที่ผู้จัดการพูดจบ จี้หลิงชวนที่อยู่ด้านข้างก็เอื้อมมือไปหยิบชุดเดรสยาวประมาณเข่า สีเหลืองน่ารักสดใสที่มู่ซีซีเคยดูเอาไว้ให้กับมู่ซีซี "ไป ใส่เดรสตัวนี้แล้วออกมาให้ดูหน่อย"

เมื่อมู่ซีซีได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน เธอตะลึงไปประมาณสิบวินาทีจากนั้นเธอก็ได้สติ เธอมองจี้หลิงชวนด้วยความสงสัย "ฉันต้องใส่เหรอ?"

จี้หลิงชวนมองดูท่าทางที่โง่เขลาและไม่อยากจะเชื่อของมู่ซีซี เขาเม้มริมฝีปากอย่างไม่รู้ตัว "ไม่ใช่เธอใส่แล้วจะให้ใครใส่ ฉันหรือไง? รีบไปเปลี่ยนชุดซะ!"

มู่ซีซีมองท่าทางของจี้หลิงชวนที่เหมือนกับว่าจะซื้อเสื้อผ้าให้กับเธอ เธอยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน เธอจ้องมองจี้หลิงชวนโดยไม่รู้ตัวและพูดว่า "ฉันมีเสื้อผ้ามากมาย...ไม่ต้องซื้อหรอก..."

มู่ซีซียังไม่ทันที่จะพูดจบ จี้หลิงชวนก็ขัดจังหวะเธอด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว "ฉันพูดแล้ว ไปเปลี่ยนซะ!"

เมื่อฟังคำพูดที่ไม่อาจต้านทานของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็ไม่อาจขัดขืนได้ เธอจึงทำได้เพียงแค่รับชุดเดรสนั้นมา

ผู้จัดการสวมแว่นตากรอบทองรีบวิ่งไปหามู่ซีซีและรีบพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่เคารพ "คุณผู้หญิง เชิญทางด้านนี้ ทางด้านนี้คือห้องลองชุด"

น่าตลกนัก แค่มองท่าทีของจี้หลิงชวนที่มีต่อหญิงสาวคนนี้ เพียงแค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาไม่กล้าล่วงเกินหญิงสาวคนนี้ เขาต้องคอยดูแลรับใช้อย่างดีและปฏิบัติตัวอย่างระมัดระวัง

ผู้จัดการเดินนำมู่ซีซีไปที่ห้องลองเสื้อผ้าด้วยความเคารพ ส่วนทางด้านจี้หลิงชวนนั้นก็ได้นั่งลงบนโซฟาที่เอาไว้รองรับลูกค้า

สายตาที่เฉียบแหลมกวาดไปทั่วร้านขายเสื้อผ้า จากนั้นผู้จัดการสวมแว่นตากรอบทองก็รีบวิ่งเข้ามา "เสื้อผ้าเหล่านี้ ช่วยฉันเลือกดูเสื้อผ้าไซส์เล็กให้เธอหน่อย แล้วก็เสื้อผ้าทางด้านนู้นด้วย เลือกเสร็จแล้วก็นำทั้งหมดไปให้เธอ บอกให้เธอลองใส่ดู "

ผู้จัดการไม่รอช้า เขารีบพยักหน้าตอบรับ "รับทราบคุณชาย"

ขณะกล่าว เขารีบไปหยิบเสื้อผ้าที่คุณชายจี้กล่าวเอาไว้มาเตรียมพร้อม

สามนาทีหลังจากนั้น จี้หลิงชวนที่จ้องมองประตูห้องลองชุด ในที่สุดก็เห็นว่าประตูห้องลองชุดถูกผลักออกมาโดยคนด้านใน

จากนั้นประตูค่อยๆเปิดออก มู่ซีซีเปลี่ยนชุดเป็นชุดเดรสสีเหลืองยาวประมาณเข่าดูน่ารักสดใส เธอเดินกุมมือตัวเองอย่างประหม่าและเดินก้มศีรษะออกมาด้วยความตื่นเต้นอย่างไม่สามารถอธิบายได้

ต้องบอกเลยว่าการเลือกชุดของมู่ซีซีนั้นเยี่ยมมาก

ชุดที่มู่ซีซีได้เลือกไว้นั้นเหมาะกับเธอเป็นอย่างมาก ผิวขาวเนียนของเธอทาบด้วยสีเหลืองอ่อนของชุดเดรส สีเหลืองขับผิวขาวของเธอให้ดูมีออร่าและกระจ่างใสมากยิ่งขึ้น เธอเป็นเหมือนกับเยลลี่ ดึงดูดผู้คนและทำให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากบีบและขย้ำ

และชุดเดรสตัวนี้ถูกออกแบบมาให้เผยสัดส่วนช่วงเอว เอวที่เรียวบางของมู่ซีซี ทุกครั้งที่จี้หลิงชวนได้สัมผัส เขามักกังวลว่าอาจแหลกคามือเขาได้หากเขาใช้พละกำลังที่รุนแรงมากเกินไป