รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 133

แต่ว่า ดูจากตอนนี้ในใจจี้หลิงชวน มู่ซีซีคนนี้สำคัญจริงๆ

นิสัยจี้หลิงชวนใจเย็นอยู่แล้ว ลู่เฉิงฮ่าวโตมากับจี้หลิงชวน อารมณ์ของจี้หลิงชวนไม่ค่อยขึ้น แล้วสถานการณ์ที่ลงมือขย้ำแบบนี้ก็มีน้อยมาก

พอคุณชายที่โดนขย้ำถูกลากตัวออกไปแล้ว บรรยากาศในห้องจึงอึดอัดกดดันทันที

พวกคุณชายที่มุงดูอยู่ก็รีบเก็บสายตาที่ไม่หวังดีกับมู่ซีซีกลับไปพร้อมกัน เมื่อกี้เห็นเพื่อนตัวเองโดนแบบนั้น พวกเขาตกใจกลัวแล้วทิ้งความคิดแบบนั้นไปแล้ว

แต่ละคนนั่งตรง แล้วก้มหน้าลงไปจนจะถึงเป้ากางเกงตัวเองแล้ว

สุดท้ายจี้หลิงชวนจึงหันไปหามู่ซีซีแล้วเอ่ยถามทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี่ว่า "บาดเจ็บที่ไหนหรือเปล่า?"

เสียงที่ทุ้มต่ำแฝงไปด้วยความสงสัยของจี้หลิงชวนทำให้มู่ซีซีดึงสติกลับมา จึงส่ายหน้าให้จี้หลิงชวน "ฉันไม่เป็นไร……ไม่ได้บาดเจ็บ"

สีหน้าที่เย็นชาของจี้หลิงชวนค่อยดีขึ้นมาหน่อย ทีแรกจี้หลิงชวนอยากถามมู่ซีซีว่าเมื่อกี้เกิดเรื่องอะไรกันแน่ แต่เขาเห็นเธอขมวดคิ้วเหมือนไม่อยากพูดถึงเรื่องเมื่อกี้ เขาจึงกลืนคำพูดตัวเองกลับไป

ลู่เฉิงฮ่าวที่อยู่ข้างๆเห็นว่าบรรยากาศจะอึดอัดอีกครั้ง จึงยิ้มพูดว่า "มามามา เรามานั่งลงแล้วเล่นกันเถอะ"

ขณะพูด ลู่เฉิงฮ่าวก็ก้มดูนาฬิกาตัวเองแล้วพูดว่า "เดี๋ยวยังมีเพื่อนอีกคนก็ใกล้จะถึงแล้ว"

จี้หลิงชวนได้ยินลู่เฉิงฮ่าวพูดแบบนี้ ค่อยยื่นมือไปดึงมู่ซีซีกลับไปนั่งที่มุมห้องมืดๆเหมือนเดิม

ลู่เฉิงฮ่าวจึงเป็นคนที่สร้างบรรยากาศครึกครื้น ตัวเองเลยเลือกเพลงแล้วหยิบไมโครโฟนขึ้นมาร้องเพลง

มู่ซีซีที่นั่งอยู่ข้างจี้หลิงชวน ได้ยินประโยคที่ลู่เฉิงฮ่าวพูดเมื่อกี้ ในใจก็เริ่มเกร็งผิดปกติ จนอดถามจี้หลิงชวนข้างๆไม่ได้ว่า "คุณชายจี้……เดี๋ยวจะมีคนมาอีกเหรอ?"

ได้ยินเสียงของมู่ซีซี จี้หลิงชวนจึงหันไปมองเธอ แล้วพยักหน้าให้เธออย่างนิ่งเฉย

มู่ซีซีจึงอดถามอีกไม่ได้ว่า "เดี๋ยวใครจะมาเหรอ?"

"เดี๋ยวถึงแล้วเธอจะรู้เอง" จี้หลิงชวนพูดประโยคที่กำกวมกับมู่ซีซี

มู่ซีซีจึงงงกว่าเดิม อดขมวดคิ้วไม่ได้ รู้สึกว่าเดี๋ยวจะมีเรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้นอย่างนั้น

ตอนที่มู่ซีซีกำลังเหม่อแล้วคิดว่าเดี๋ยวคนที่จะมาคือใคร ทันใดนั้น ประตูห้องที่ปิดสนิทกลับมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

ลู่เฉิงฮ่าวที่กำลังร้องเพลงได้ยินเสียงเคาะประตู จึงหยุดลง แล้วหันมองไปทางจี้หลิงชวนที่นั่งอยู่ในมุมห้องมืดๆ

มู่ซีซีฟังเสียงเคาะประตูนั้น หัวใจที่เต้นปกติกลับเกร็งขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว แล้วสายตาก็หันมองไปทางประตูอย่างไม่กะพริบตาเลย

วินาทีต่อมา จึงเห็นลู่เฉิงฮ่าววางไมโครโฟนในมือลงแล้วเดินไปทางประตูห้อง จากนั้นก็ดึงเปิดประตูออก

คนที่มาเห็นว่าลู่เฉิงฮ่าวมาเปิดประตูให้เขาเอง จึงยิ้มอย่างเป็นเกียรติ แล้วน้ำเสียงก็แฝงไปด้วยการประจบประแจง "คุณชายลู่ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ"