รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 140

ชายวัยกลางคนยิ้มแล้วยื่นมือออกมาเพื่อโอบที่เอวของเย่อิงอิงอย่างนุ่มนวล จากนั้นก็กอดเอาร่างกายของเย่อิงอิงเข้ามาไว้ในอ้อมแขน สายตาของเขาเหลือบมองไปที่มู่อวี๋เฟย ที่ดวงตาแดงก่ำและใบหน้าที่บวมขึ้น และรีบมองไปที่เย่อิงอิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาพร้อมกับกระซิบถามเบา ๆ ว่า "อิงอิง เกิดอะไรขึ้น?"

เย่อิงอิงยิ้มพร้อมกับมองไปที่ชายวัยกลางคน "ไม่มีอะไรค่ะ ก็แค่เพิ่งเจอเพื่อนเก่า ที่ฉันไม่ได้เจอมานานแล้ว ไม่คิดว่าจะดูน่าสงสารขนาดนี้"

เย่อิงอิงพูดขึ้นพลางหยิบกระเป๋าเงินของเธอออกมา เธอดึงเอาธนบัตรหนึ่งร้อยหยวนออกจากกระเป๋าหนึ่งใบ แล้วยัดมันลงในมือของมู่อวี๋เฟย พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่เวทนาว่า “ตอนนี้เธอคงจะลำบากมากนะ เงินนี่เธอเอาไปใช้ซะ!"

หลังจากพูดจบเย่อิงอิงยื่นมือออกไปคล้องแขนชายวัยกลางคนอย่างเย่อหยิ่งและยิ้มหน้าตาระรื่น “เอาล่ะ ที่รัก เรากลับกันเถอะ”

เมื่อพูดจบ เย่อิงอิงก็คล้องแขนของชายวัยกลางคนและเดินออกไปทันที

ทิ้งให้มู่อวี๋เฟยอยู่ที่นั่นตามลำพัง เธอกัดฟันแน่นและยืนนิ่งด้วยความโกรธ

เย่อิงอิงแกมันสมควรตาย! วิธีที่แกให้เงินกับฉัน ก็ไม่ต่างอะไรกับการให้เงินขอทาน!

สิ่งที่น่าขำคือมู่อวี๋เฟยไม่กล้าแม้แต่จะตอบโต้ เพราะเธอรู้ดีแกใจอยู่แล้ว ว่า สถานะของเธอตอนนี้ไม่สามารถที่จะสู้กับเย่อิงอิงได้!

มู่อวี๋เฟยกัดฟันพร้อมกับกำธนบัตรหนึ่งร้อยหยวนที่อยู่ในกำมือแน่น กำลังจะโยนเงินที่เธอขย้ำทิ้งลงในถังขยะ แต่เมื่อยกมือขึ้น มู่อวี๋เฟยก็เกิดลังเลขึ้นมา

ท้องที่หิวโหยเป็นเวลานานของเธอร้องดังขึ้น มู่อวี๋เฟยเม้มริมฝีปากและเอามือลง

ตอนนี้ในตัวของเธอเหลือเงินเพียงแค่สิบกว่าหยวนเท่านั้น และเงินหนึ่งร้อยหยวนนี้เป็นเงินจำนวนมากสำหรับเธอ!

มู่อวี๋เฟยกัดริมฝีปากของเธอแน่น เธอพยายามควบคุมความโกรธในใจของเธอลง จากนั้นเธอก็ก้มศีรษะลงและเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

เมื่อเธอเดินเข้ามาถึงห้องน้ำ มู่อวี๋เฟยก็ได้ทำการ ล้างหน้าด้วยน้ำเย็น จากนั้นก็รีบหยิบเครื่องสำอางออกมาจากกระเป๋าของเธอพร้อมกับแต่งหน้าอย่างระมัดระวังเพื่อปกปิดรอยบวมแดงบนใบหน้า เพื่อเป็นการทำให้ตัวเองดูไม่น่าอายจนเกินไป มู่อวี๋เฟยถึงจะรู้สึกโล่งใจขึ้นมาได้

มู่อวี๋เฟยได้จัดระเบียบและสำรวจดูรอบๆตัวของเธอ จากนั้นเธอก็หยิบกระเป๋าและเดินออกจากห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเดินออกไปถึงด้านนอก มู่อวี๋เฟยก็หิวขึ้นมา เธอเดินหาร้านขายอาหารเล็กๆเพื่อหาอะไรทานให้ท้องอิ่ม จากนั้นจึงนั่งรถเมลกลับไปที่สลัมด้วยดวงตาอันแดงก่ำ

ทันทีที่เธอลงจากรถ มู่อวี๋เฟยก้าวเท้าออกไปได้เพียงไม่กี่ก้าว เธอก็พบกับเมอร์เซเดสมายบัคซึ่งจอดอยู่บนถนนแคบๆ ของสลัม เธอเห็นมันได้อย่างชัดเจน

นั่นมันรถของจี้หลิงชวน!

ตอนที่มู่อวี๋เฟยเห็นรถคันนี้จอดอยู่ เธอก็เกิดชะงักขึ้นมาในทันที แต่หลังจากที่เธอได้สติกลับคืนมา ดวงตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมาในทันที แววตาของเธอเกิดความรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก พร้อมกับรีบเดินเร่งฝีเท้ามุ่งหน้าไปที่เมอร์เซเดสมายบัคคันนั้นอย่างรวดเร็ว

มู่อวี๋เฟยไม่เคยคิดเลยว่าจี้หลิงชวนจะมาที่นี่ และเขาจะต้องมาหาเธออย่างแน่นอน!

คิดไปพลางมู่อวี๋เฟยก็ได้เดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว

เพียงไม่กี่ก้าวเธอก็จะเดินเข้าไปถึงรถของเมอร์เซเดสมายบัค มู่อวี๋เฟยใช้ความกล้าหาญ เธอเอื้อมมือออกไปและเคาะกระจกรถอย่างรวดเร็ว "คุณชายจี้ ฉันคือมู่อวี๋เฟย"