รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 141

จี้หลิงชวนพูดให้เธอฟังและเมื่อเผชิญกับคำเตือนของจี้หลิงชวนมู่อวี๋เฟยก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง แต่เธอไม่กล้าแสดงอาการใดๆบนใบหน้าของเธอ ได้แต่กัดฟันจนริมฝีปากของเธอสั่นแล้วพูดว่า "คุณชายจี้ ฉันขอโทษ ฉันรู้ ฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว...”

เมื่อเห็นว่าเป้าหมายของเขาสำเร็จแล้ว จี้หลิงชวนก็ไม่แม้แต่จะมองไปที่มู่อวี๋เฟยแล้วเดินขึ้นรถไป ปล่อยให้มู่อวี๋เฟยมีแต่ควันรถ

มู่อวี๋เฟยที่ยังคงยืนตัวแข็ง กำหมัดด้วยมือที่ห้อยอยู่ข้างเธอ

ฉันไม่สามารถหยุดคิดอย่างบ้าคลั่ง ทำไม! ทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้น! ทำไมชีวิตของมู่ซีซีถึงได้ดีมากขนาดนี้ ถูกจี้หลิงชวนจับอยู่ในกำมือ! และเธอกำลังจะใช้ชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าขอทานในตอนนี้?

ไม่ได้! ไม่ได้อย่างแน่นอน! ฉันจะไม่ยอมให้มู่ซีซีอยู่อย่างมีความสุขแน่!

สิ่งที่มู่อวี๋เฟยไม่ได้ มู่ซีซีก็อย่าคิดว่าจะได้!

ร่างกายของมู่อวี๋เฟยบ้าคลั้งเหมือนปีศาจ เธอยืนอยู่นิ่งๆโดยไม่พูดอะไรสักคำ

แต่มีพายุรุนแรงในใจของเธอ ฉากเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาถูกเล่นซ้ำในจิตใจของมู่อวี๋เฟยราวกับรถไฟเหาะ

พ่อมู่ดื่มเหล้าและตะโกนด่าไม่รู้จบ ความอ่อนแอและความไร้ความสามารถของแม่มู่เอาแต่บ่นและร้องไห้ต่อหน้าเธอทุกวัน สภาพแวดล้อมที่สกปรกและรุงรังในสลัม หน้าตาที่ไร้ความปรานี ความโรคจิตและความสับสนของผู้ชายเพื่อนบ้าน !

นอกจากนี้ ฉู่จือหยวนสาปแช่งอย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆ และแม้แต่เย่อิงอิงที่เธอเคยรังแกมาก่อน ซึ่งเย่อิงอิงเป็นมือที่สาม ยังกล้าทุบตีเธออย่างป่าเถื่อน

จี้หลิงชวนเขาไม่ต้องการแม้แต่จะมองเธออีกต่อไป!

เธอไม่สามารถอยู่ในสภาพความเป็นอยู่แบบนี้ได้อีกต่อไป! เธออยากเปลี่ยน! ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอไม่ต้องการให้แม่มู่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ยุ่งเหยิง! และก็ไม่ต้องการให้พ่อมู่ดุด่าตัวเองและไม่ต้องการที่จะจนเช่นตอนนี้ต่อไปและไม่มีความกล้าแม้แต่จะทิ้งเงินที่เย่อิงอิงโยนให้เธอ!

เมื่อนึกถึงนิ้วของมู่อวี๋เฟยที่ห้อยอยู่ข้างๆก็กำหมัดแน่น แต่จี๋หลิงชวนก็สั่งให้เธอรู้ไว้ไม่ว่าจะเป็นบริษัทเล็กหรือใหญ่ในเมืองหรงก็ไม่มีใครกล้าที่จะพาเธอไปทำงาน!

คำดุด่าของพ่อมู่อดไม่ได้ที่จะในใจของเธอ "มู่อวี๋เฟย! ทำไมแกไม่ออกไปขาย แกออกไปขายแกจะได้มีรายได้!"

จากนั้นเธอก็จำสถานการณ์ปัจจุบันของเย่อิงอิงได้โดยไม่รู้ตัว เย่อิงอิงสามารถได้เงินมาจากการขายบริการให้ผู้ชาย แล้วทำไมเธอถึงทำไม่ได้? !

และ……

ขณะที่มู่อวี๋เฟยคิด ดวงตาของเธอดูลึกขึ้นและเธอก็ต้องการแก้แค้นต้มู่ซีซีด้วย แต่สถานการณ์ปัจจุบันของเธอแทบจะปกป้องตัวเองไม่ได้เลยและไม่มีปัญญาที่จะแก้แค้นมู่ซีซีได้เลย!

เธอทำได้แค่พึ่งแรงภายนอกได้เท่านั้น ก่อนอื่นเธอต้องออกจากสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่ตอนนี้ให้ได้!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ มู่อวี๋เฟยจึงตัดสินใจและกลับไปที่บ้านหลังเล็กในสลัมแคบๆ ด้วยสายตาที่หนักอึ้ง

เมื่อแม่มู่กลับมาจากเลิกงานในตอนกลางคืน เธอรู้สึกอ่อนไหวมากเมื่อรู้ว่ามู่อวี๋เฟยดูเหมือนจะแตกต่างจากเมื่อก่อน แต่ทุกอย่างนั้นแตกต่างออกไปและแม่มู่ก็พูดไม่ได้

มู่อวี๋เฟยนอนอยู่ที่บ้านมาสามหรือสี่วันแล้ว จนกระทั่งรอยแดงและบวมบนใบหน้าของเธอแทบมองไม่เห็นจากนั้นมู่อวี๋เฟยก็แต่งตัวและออกไปอย่างสวยงาม

มู่อวี๋เฟยเดินตรงไปที่บาร์ที่ซึ่งเป็นที่คนรวยที่สุดมารวมตัวกันในเมืองหรง แต่น่าเสียดายที่มู่อวี๋เฟยคิดว่ามันง่ายเกินไป