รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 154

เมื่อได้ยินที่จี้หลิงชวนพูด เธอก็ตกตะลึง หลังจากนั้นเธอก็รู้สึกเจ็บแปลบ ๆ ความกลัวที่ก่อตัวขึ้นในใจของเธอ ในตอนนี้ดูเหมือนจะถูกบางอย่างระงับไว้ และเธอก็รู้สึกสงบลง

มู่ซีซีรู้สึกว่าการเจาะเลือดที่แขนไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย

สิ่งที่จี้หลิงชวนพูดเมื่อกี้ยังคงดังก้องอยู่ในหัวของเธอ：“ไม่ต้องกลัว ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง”

จี้หลิงชวนบอกว่าไม่ต้องกลัว และในตอนนี้เธอก็ดูเหมือนว่าจะไม่กลัวแล้ว

ในเวลาต่อมามู่ซีซีรู้สึกว่าในตอนที่เธอป่วยแล้วเข้ารับการรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลตอนอายุหกขวบ ถ้าเธอฟื้นขึ้นมาแล้วได้เห็นพ่อกับแม่ ก็คงจะเหมือนอย่างที่จี้หลิงชวนดูแลเธอในวันนี้ แล้วบอกกับเธอว่าซีซีไม่ต้องกลัว พ่อกับแม่อยู่ตรงนี้

บางทีความรู้สึกที่อยู่ในใจของมู่ซีซีอาจจะไม่หวาดกลัวอย่างในตอนนี้

เจาะเลือดใช้เวลาไม่ถึงนาที ตอนที่มู่ซีซียังคงงุนงงอยู่ พยาบาลที่แผนกเจาะเลือดก็เก็บเลือดไปเพียงพอแล้ว จึงดึงเข็มออกอย่างรวดเร็วและใช้สำลีกดไว้

พยาบาลเหลือบมองมู่ซีซี แล้วปล่อยมือเพื่อบอกใบ้ให้มู่ซีซีกดสำลีไว้ด้วยตัวเอง มู่ซีซียังคงงุนงง ก่อนที่จะได้สติกลับมา จี้หลิงชวนที่อยู่ข้าง ๆ ก็เอาฝ่ามือออกจากตาของมู่ซีซี แล้วไปกดลงบนสำลีเพื่อห้ามเลือด

พยาบาลเก็บเลือดและติดป้ายชื่อเรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็มองไปยังที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของจี้หลิงชวนด้วยความอิจฉา แล้วก็หันมามองใบหน้าที่สวยงามของมู่ซีซี และอดไม่ได้ที่จะพูดกับมู่ซีซีว่า：“คุณผู้หญิง คุณโชคดีจริง ๆ ที่มีแฟนที่ดีกับคุณอย่างนี้！”

เมื่อได้ยินสิ่งที่พยาบาลพูด มู่ซีซีก็หน้าแดงก่ำ และอยากจะอธิบายว่าจี้หลิงชวนไม่ใช่แฟนของเธอ ในตอนนี้ทั้งสองคนมีเพียงความสัมพันธ์ทางด้านธุรกิจ อย่างมากที่สุดจี้หลิงชวนก็เป็นได้แค่เสี่ยเลี้ยงของเธอเท่านั้น

ในความสัมพันธ์ระหว่างแฟน ทั้งสองคนมีความเท่าเทียมกัน แต่ในตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างจี้หลิงชวนกับมู่ซีซีนั้นไม่เท่ากันอย่างเห็นได้ชัด

มู่ซีซีไม่ทันจะได้อธิบาย จี้หลินชวนที่อยู่ข้าง ๆ ก็พามู่ซีซีไปที่ห้องอัลตราซาวด์

เนื่องจากตอนนี้ยังเช้าอยู่ ที่ห้องอัลตราซาวด์จึงมีคนรออยู่ข้างนอกไม่มากนัก และไม่นานก็มาถึงคิวของมู่ซีซี

ทำอัลตราซาวด์ไม่ต้องฉีดยา มู่ซีซีจึงไม่ได้หวาดกลัวมากนัก หลังจากระงับความรู้สึกได้แล้ว มู่ซีซีก็เดินเข้าไปในห้องอัลตราซาวนด์เพียงคนเดียว

หลังจากผ่านไปสิบนาทีก็ทำอัลตราซาวด์เสร็จ จี้หลิงชวนจึงพามู่ซีซีกลับไปที่ห้องตรวจของศาสตราจารย์ฟู่

เนื่องจากศาสตราจารย์ฟู่แจ้งไว้ล่วงหน้าเป็นพิเศษ ดังนั้นมู่ซีซีจึงได้รับสิทธิพิเศษในการตรวจร่างกาย หลังจากที่ผลการตรวจออกมาแล้วก็จะส่งตรงมายังศาสตราจารย์ฟู่

ตอนที่จี้หลิงชวนและมู่ซีซีเข้ามา ศาสตราจารย์ฟู่ก็กำลังดูผลการตรวจร่างกายอยู่

เมื่อเห็นว่าจี้หลิงชวนและมู่ซีซีมาแล้ว ศาสตราจารย์ฟู่ที่เพิ่งอ่านผลการตรวจร่างกายเสร็จก็พูดกับจี้หลิงชวนและมู่ซีซีว่า：“ผลการตรวจร่างกายออกมาแล้ว”

ในขณะที่พูดศาสตราจารย์ฟู่ก็มองใบที่ท่าทางที่ตึงเครียดของจี้หลิงชวน เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วพูดว่า：“ทุกอย่างเป็นเรื่องปกติ ไม่มีอะไร ฉันจะสั่งยาให้พวกเธอนำกลับไป ต้องกินให้ตรงเวลาและดูแลตัวเองให้ดี อาการก็น่าจะดีขึ้นมาก”

จี้หลิงชวนที่แอบกังวลใจกับสิ่งที่ศาสตราจารย์ฟู่จะพูดเมื่อครู่นี้ เขารู้สึกโล่งใจและรีบพูดกับศาสตราจารย์ฟู่ว่า：“ขอบคุณครับ คุณย่าฟู่”

ศาสตราจารย์ฟู่ยิ้มและพูดว่า：“ไม่ต้องเกรงใจย่าฟู่ขนาดนี้！”