รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 167

มู่ซีซีเบิกตาโตอย่างไม่เข้าใจแล้วมองจี้หลิงชวนตรงหน้า พร้อมถามเขาอย่างตกใจว่า "สร้อยคอเส้นนี้อยู่ที่นายได้ยังไง?"

"ฉันซื้อกลับมาเอง"

ได้ยินเสียงจี้หลิงชนหยุดลง แล้วมองมู่ซีซีข้างล่างตัวเอง พร้อมเอ่ยถามอย่างประหลาดใจว่า "สร้อยคอเส้นนี้ใครเป็นคนให้เธอ?"

มู่ซีซีส่ายหน้าถามความจริง แล้วตอบจี้หลิงชวนว่า "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน……ตั้งแต่ที่จำความได้ ฉันก็ใส่สร้อยคอนี้ไว้ตลอด"

หยุดไปครู่หนึ่ง มู่ซีซีค่อยได้ยินเสียงตัวเองพูดอีกว่า "แต่ว่า……น่าจะไม่ใช่คุณพ่อคุณแม่ที่ซื้อให้ฉัน……"

จี้หลิงชวนฟังที่มู่ซีซีพูด จึงเหลือบมองสร้อยคอรูปดาวที่ไม่รู้ที่มาที่ไปนี้ ถึงไม่รู้ว่าใครเป็นคนให้ แต่มู่ซีซีใส่มาตั้งแต่ที่จำความได้ งั้นอีกหน่อยก็ใส่ต่อไปเถอะ!

"อีกหน่อยก็ใส่สร้อยคอนี้ไว้ดีๆ อย่าถอดลงมา"

ฟังเสียงของจี้หลิงชวน มู่ซีซีจึงจับสร้อยคอรูปดาวที่คอตัวเอง เหม่อไปครู่หนึ่ง พอตั้งสติได้จึงรีบพยักหน้าให้จี้หลิงชวน

ความจริงก่อนหน้านั้นที่มู่ซีซีขายสร้อยคอเส้นนี้ไป ในใจก็รู้สึกไม่ดีมาโดยตลอด รู้สึกเหมือนขาดอะไรไป

ตอนนี้สร้อยคอกลับมาที่ตัวเองแล้ว ในใจมู่ซีซีค่อยรู้สึกสบายขึ้นมาหน่อย

พอคิดแบบนี้ใบหน้าของมู่ซีซีจึงแดง ขนตาที่ทั้งงอนทั้งยาวเหมือนปีกผีเสื้อกะพริบเบาๆ มู่ซีซีไม่รู้ว่าตัวเองเอาความกล้ามาจากไหน เงยหน้าขึ้น แล้วไปจุมพิตริมฝีปากของจี้หลิงชวน

จากนั้นก็งัดปากจี้หลิงชวนออก เลียนแบบท่าทางที่จี้หลิงชวนจูบเธออย่างไม่ถนัด ค่อยๆรุกล้ำริมฝีปากเขา

จี้หลิงชวนอดทนให้มู่ซีซีจูบเขา เขาแค่ให้ความร่วมมือกับเธอ

รอมู่ซีซีรู้สึกว่าการจูบขอบคุณนี้ได้ที่แล้ว กำลังจะถอยออกมา แต่จี้หลิงชวนกลับจับคางของมู่ซีซีไว้ แล้วเป็นฝ่ายที่จูบเธออย่างลึกซึ้งแทน

รอจนกระทั่งจี้หลิงชวนลิ้มลองรสชาติของมู่ซีซี จูบจนเธอจะหมดอากาศหายใจ จี้หลิงชวนค่อยยอมปล่อยริมฝีปากที่โดนจูบจนบวมแดงของเธอ จากนั้นจึงกอดเธอไว้ แล้วยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

ทั้งสองพัวพันไปอีกสักพัก เวลาก็เดินไปถึงสองทุ่มแล้ว ทั้งสองยังไม่ได้กินมื้อเย็น แล้วตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกหิว

มู่ซีซีโดนจี้หลิงชวนทำจนเหนื่อยลงจากเตียงไม่ได้ จี้หลิงชวนจึงโทรไปสั่งอาหารในโรงแรม แล้วให้พนักงานมาส่ง

พอกินมื้อเย็นเสร็จ มู่ซีซีก็โดนจี้หลิงชวนทับแล้วออกกำลังที่มีประโยชน์ต่อจิตใจและร่างกายบนเตียงเพื่อย่อยอาหาร จากนั้นค่อยปล่อยมู่ซีซี แล้วหลับฝันดีทั้งคืน

วันต่อมามู่ซีซีตื่นมาก็จะเที่ยงพอดี มู่ซีซีคิดว่างานที่ฝรั่งเศสของจี้หลิงชวนเคลียร์เรียบร้อยหมดแล้ว วันนี้ก็น่าจะกลับประเทศแล้ว พอตื่นแล้วมู่ซีซีจึงเริ่มเก็บกระเป๋าเดินทางของพวกเขาสองคน

จี้หลิงชวนที่เพิ่งออกมาจากห้องอาบน้ำเห็นมู่ซีซีที่กำลังเก็บของอยู่จึงขมวดคิ้วถาม "เก็บของตอนนี้ทำไม?"

พอมู่ซีซีโดนจี้หลิงชวนถามแบบนี้จึงงง แล้วเงยหน้าไปถามเขาอย่างไม่เข้าใจ "งานของนายก็เคลียร์เสร็จแล้ว ตอนนี้เราจะกลับกันแล้วไม่ใช่เหรอ?"