รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 204

เมื่อมู่ซีซีได้ยินคำพูดครึ่งแรกเมื่อครู่ของจี้หลิงชวน เธอก็รู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก กระทั่งเธอได้ยินคำพูดประโยคหลัง เธอจึงได้สติฟื้นคืน สายตาของเธอจ้องมองจี้หลิงชวน "เมื่อกี้คุณพูดอะไร? ยังมีข้อสงสัยอะไร?"

หากว่ามู่ซีซีไม่ได้เข้าใจผิดในคำพูดเมื่อครู่นี้ ประโยคสุดท้ายจี้หลิงชวนกำลังจะหมายความว่าบางทีเธอและจี้หลิงชวนอาจไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องของกันและกัน? บางทีอาจเป็นการเข้าใจผิด?

"สถานที่เกิดของเธอ ไม่ตรงกับสถานที่เกิดของลูกสาวของคุณป้าฉันที่หายตัวไป!"

ตอนนี้ถึงแม้ว่านายหญิงจี้จะไม่อนุญาตให้จี้หลิงชวนพูดถึงเรื่องราวความโชคร้ายของมู่ซีซี แต่จี้หลิงชวนจะไม่ตรวจสอบให้รอบคอบได้อย่างไร?!

และข้อสงสัยที่เป็นประเด็นก็อยู่ตรงนี้ จี้หลิงชวนจะต้องสืบเรื่องราวให้ถึงที่สุด! นี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวพันถึงอนาคตระหว่างมู่ซีซีและเขาว่าจะคบหากันได้อย่างเปิดเผยหรือไม่!

แม้ว่าจี้หลิงชวนจะไม่สนใจว่าเขาและมู่ซีซีนั้นเป็นลูกพี่ลูกน้องกันหรือไม่ แต่เห็นได้ชัดว่ามู่ซีซีนั้นสนใจเรื่องนี้เป็นอย่างมาก!

ดังนั้นเรื่องนี้จี้หลิงชวนจะต้องสืบหาข้อมูลให้ถึงที่สุด

มู่ซีซีได้ยินในสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด เธอมองจี้หลิงชวนด้วยความกระตือรือร้นอย่างไม่อาจอธิบายได้และถามออกไปโดยไม่รู้ตัวว่า "นั่นไม่ได้ว่าหมายความว่าฉันไม่ใช่ลูกสาวของป้าคุณใช่ไหม?"

มู่ซีซีไม่สามารถบอกได้เลยว่าทำไมภายในใจของเธอถึงรู้สึกว่าเธอนั้นไม่อยากเป็นลูกพี่ลูกน้องของจี้หลิงชวน

"ฉันจะสืบหาข้อมูลต่อ เรื่องนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิด เธอเชื่อฉัน ฉันจะเอาคำตอบมาให้เธอให้ได้" จี้หลิงชวนพูด ขมวดคิ้วแน่น เขาหยุดนิ่งไปชั่วขณะและพูดอีกว่า "แต่เรื่องนี้ผ่านไปสิบเก้าปีแล้ว และเบาะแสหลายอย่างถูกทำลายไป การค้นหาไม่ใช่เรื่องง่ายอาจจะต้องใช้เวลา"

ขณะพูด จี้หลิงชวนยกมือขึ้นและจับคางของมู่ซีซีไว้และบังคับให้สายตาของเธอนั้นจ้องมองเขา จากนั้นเขาพูดประโยคที่ไม่อาจต้านทานได้ "แต่เธอต้องตกลงกับฉัน อย่าหลบหน้าฉันเหมือนช่วงก่อนหน้านี้ ได้ยินหรือเปล่า?!"

เมื่อเผชิญหน้ากับจี้หลิงชวนที่เอาแต่ใจ มู่ซีซีไม่สามารถโต้เถียงเขาได้เลย เธอพยักหน้าให้กับจี้หลิงชวน "ฉันเข้าใจแล้ว หลังจากนี้ฉันจะไม่หลบหน้าคุณแล้ว..."

จี้หลิงชวนได้ยินคำตอบที่น่าพึงพอใจ ริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้มเล็กน้อย เขาสัมผัสใบหน้าของมู่ซีซีจากนั้นเขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ด้วยความยับยั้งชั่งใจ

วินาทีถัดมา จี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะมอบจุมพิตให้กับมู่ซีซีอย่างดุเดือด

เมื่อรู้สึกถึงการรุกรานของจี้หลิงชวน มู่ซีซีรู้สึกประหม่า ร่างกายของเธอแข็งทื่อ เธอทำได้เพียงแค่ปล่อยให้จี้หลิงชวนรุกล้ำเขตพื้นที่ของเธอ ริมฝีปากอันร้อนแรงของเขาได้ลิ้มรสริมฝีปากสีแดงระเรื่อที่น่าดึงดูดใจของมู่ซีซีแล้วจากนั้นเขาก็เคลื่อนไปยังใบหูขนาดเล็กของมู่ซีซี ร่างกายของมู่ซีซีที่อ่อนไหวนั้นสั่นเทา ใบหูของเธอแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อ

มู่ซีซีที่ถูกจุมพิตจนสูญเสียการควบคุม น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นในโสตประสาทของเธอ น้ำเสียงที่แหบพร่า "มู่ซีซี เธอเป็นของฉันคนเดียว! ไม่สามารถหลีกหนีไปไหนได้! ฉันไม่อนุญาตให้เธอหลบหนีฉัน!"

จี้หลิงชวนเปิดปากของเขาและกัดติ่งหูที่น่ารักของมู่ซีซีเป็นการลงโทษ

มู่ซีซีนั้นรู้สึกเจ็บปวด เธอสูดลมหายใจเข้าและครางออกมาเบาๆโดยไม่รู้ตัว "โอ๊ย..."

เสียงคร่ำครวญแผ่วเบานี้ดังเข้าโสตประสาทของจี้หลิงชวน เป็นเหมือนกับประกายไฟที่จุดชนวนให้ระเบิด

ความปรารถนาและความคาดหวังสั่งสมอยู่ในสายเลือดของจี้หลิงชวน ปะทุขึ้นในทันที

จี้หลิงชวนไม่ได้แตะต้องมู่ซีซีมาหลายวันแล้ว รสชาติที่น่าหลงใหลของมู่ซีซีนั้นยังคงติดค้างอยู่ภายในใจของจี้หลิงชวน เพียงแค่ได้สัมผัสมู่ซีซี เลือดลมของจี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะไหลเวียนอย่างคลุ้มคลั่ง ราวกับคนที่ถูกวางยาพิษ เขาอยากจะกดร่างกายของมู่ซีซีไว้ภายใต้ร่างกายของเขาและกลั่นแกล้งเธอให้สาสม