รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 208

มู่ซีซีถอนหายใจเบา ๆ ในใจ ความโชคดีคือเมื่อกี้นายหญิงจี้ไม่ได้เข้ามาฟังใกล้ ๆ ตอนที่คุยโทรศัพท์

นายหญิงจี้มองไปที่มู่ซีซีที่กำลังหน้าแดงหลังจากวางสาย แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะปกติ มู่ซีซีก็มักจะหน้าแดงอยู่แล้ว ดังนั้นนายหญิงจี้จึงคิดว่ามู่ซีซีเขินอายจนหน้าแดงที่ได้รับของขวัญจากจี้หลิงชวน

นายหญิงจี้มองไปที่มู่ซีซีด้วยรอยยิ้มและพูดว่า：“ซีซี เธอไม่ต้องเกรงใจพี่ชายของเธอหรอก ต่อไปถ้าเขาให้ของขวัญอะไรเธออีก เธอก็แค่รับไว้”

เมื่อได้ยินนายหญิงจี้พูดอย่างนี้ มู่ซีซีก็เขินอายมากขึ้นไปอีก เธออ้ำ ๆ อึ้ง ๆ และรีบเปลี่ยนเรื่องพูดในทันที

ทางด้านจี้หลิงชวนที่อยู่ในห้องทำงาน หลังจากที่วางสายแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเขายังคงไม่ลดน้อยลง เขาให้คนเหล่านั้นไปส่งเสื้อผ้าและรองเท้าจำนวนมากให้กับมู่ซีซี มีมากกว่ายี่สิบชุด แต่ไม่ใช่จี้หลิงชวนเลือกให้มู่ซีซีอย่างลวก ๆ

แต่จี้หลิงชวนหานักออกแบบที่สัดส่วนและเค้าโครงใบหน้าคล้ายกับมู่ซีซี เพื่อเลือกเสื้อผ้าที่เหมาะสมที่สุดสำหรับมู่ซีซี รวมถึงรองเท้าที่เข้ากันกับเสื้อผ้าของมู่ซีซี

จี้หลิงชวนมองดูเอกสารที่อยู่ข้างหน้า แต่ในหัวของเขามีแต่ใบหน้าที่สวยงามของมู่ซีซี จี้หลิงชวนรู้สึกร้อนที่ท้องน้อย เลือดลมพลุ่งพล่าน มีความต้องการมาก จี้หลิงชวนยิ้มเยาะอย่างช่วยไม่ได้ และยกมือขึ้นมาบีบหัวคิ้วของตัวเอง มู่ซีซีช่างเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ยั่วยวนจริง ๆ และเขาไม่สามารถระงับความคิดนี้ได้

หลังจากสูดหายใจเข้าลึก ๆ ติดต่อกันหลายครั้ง จี้หลิงชวนก็ระงับความพลุ่งพล่านที่ใต้ท้องน้อยลงได้ และในตอนนี้เขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะรีบกลับบ้าน เพื่อไปดูว่ามู่ซีซีใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ที่สวยงามแล้วจะเป็นอย่างไร

ด้วยเหตุนี้ฟางเซิ่งจึงพบว่าประสิทธิภาพในการทำงานของท่านประธานของเขาดีขึ้นอย่างกะทันหัน ก่อนหน้านี้เขาทำงานล่วงเวลาทุกวัน แต่หลังจากที่มีคุณมู่ ท่านประธานของเขาก็บอกลาการทำงานล่วงเวลาอันแสนบ้าคลั่ง และในวันนี้ท่านประธานของเขาก็ทำงานเสร็จก่อนและเลิกงานก่อนเวลาหนึ่งชั่วโมง！

เมื่อจี้หลิงชวนกลับมาถึงบ้าน เขามักจะทานอาหารเย็นเป็นเพื่อนมู่ซีซีและนายหญิงจี้ และไปเดินย่อยอาหารในสวนด้านหลัง

หลังจากที่นายหญิงจี้เหนื่อยแล้ว แม่บ้านจางก็จะเข็นรถเข็นพากลับไปพักผ่อนที่ห้อง เมื่อมู่ซีซีขึ้นกลับไปที่ห้องชั้นบน จี้หลิงชวนก็เดินหลังตามมู่ซีซีขึ้นไป

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าข้างหลัง มู่ซีซีก็รู้ว่าจี้หลิงชวนกำลังเดินตามตัวเองมา เธอรู้สึกประหม่าและหัวใจของเธอก็เต้นแรงมาก

มู่ซีซีเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นโดยไม่รู้ตัว แต่จี้หลิงชวนที่ตามมาข้างหลังก็เร่งฝีเท้าในทันที

มู่ซีซีไม่สามารถหนีจี้หลิงชวนไปได้ ในขณะที่มู่ซีซีปิดประตูอย่างรวดเร็ว จี้หลิงชวนก็ยื่นมือออกไปขวางประตูไว้ และรูปร่างที่สูงโปร่งของเขาก็เข้ามาได้อย่างง่ายดาย

เสียงประตูกระแทกเบา ๆ แล้วจี้หลิงชวนก็ล็อกด้วย มู่ซีซีถูกฝ่ามือขนาดใหญ่อีกข้างหนึ่งของ จี้หลิงชวนพาเข้าไปในอ้อมแขน และไม่สามารถต้านทานแรงกดที่ประตูได้

จี้หลิงชวนมองลงมาที่มู่ซีซีที่อยู่ในอ้อมแขนด้วยใบหน้าตื่นตระหนก ดวงตาประสานกัน จี้หลิงชวนเม้มริมฝีปากเบา ๆ อย่างอารมณ์ดี ฝ่ามือขนาดใหญ่ลูบไล้ไปที่ริมฝีปากอันบอบบางของมู่ซีซี

รอยยิ้มในน้ำเสียงทุ้มต่ำและแหบดังขึ้นข้าง ๆ หูของมู่ซีซี：“มู่ซีซี คุณบอกว่าจะไม่หลบผมไม่ใช่เหรอ？เมื่อกี้คุณจงใจหลบผม？”

มู่ซีซีตัวแข็งทื่อ และความสนใจทั้งหมดของร่างกายก็ถูกถ่ายโอนไปยังฝ่ามือขนาดใหญ่ที่กำลังเล่นริมฝีปากของตัวเอง เมื่อได้ยินสิ่งที่จี้หลิงชวนพูดเมื่อกี้ มู่ซีซีก็ได้สติกลับมา แววตาของเธอดูตื่นตระหนก และมองสายตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ของจี้หลิงชวน มู่ซีซีกลืนน้ำลายอย่างประหม่าและเกือบจะร้องไห้