รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 224

มู่ซีซีจำได้ว่าริมแม่น้ำสูงมาก แล้วแม่น้ำก็กว้างมากเหมือนกัน น้ำไหลเชี่ยวมาก ถึงมู่อวี๋เฟยจะว่ายน้ำเป็น กระโดดลงไปก็ถือว่าอันตรายมาก

จี้หลิงชวนคิดไม่ถึงเลยว่ามู่อวี๋เฟยจะกระโดดลงแม่น้ำ เขาจึงขมวดคิ้วแน่น แล้วหันไปสั่งกับฟางเซิ่งว่า "ให้คนลงไปตามหาหรือยัง?!"

ครั้งนี้ถ้าจี้หลิงชวนไปไม่ทัน มู่อวี๋เฟยที่บ้าไปแล้วก็เกือบจะทำให้มู่ซีซีบาดเจ็บ

จี้หลิงชวนไม่ยอมปล่อยตัวอันตรายอย่างมู่อวี๋เฟยให้ลอยหน้าลอยตาหรอก

ทีแรกจี้หลิงชวนอยากให้คนส่งมู่อวี๋เฟยไปที่โรงพัก ทั้งโทษลักพาตัวกับโทษพยายามฆ่า สามารถทำให้มู่อวี๋เฟยอยู่ในคุกทั้งชีวิตได้แล้ว

แต่มู่อวี๋เฟยกลับกระโดดลงแม่น้ำ ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย!

ฟางเซิ่งรีบตอบว่า "คุณชายจี้ครับ พอมู่อวี๋เฟยกระโดดลงแม่น้ำแล้ว คนของเราก็รีบแล่นเรือไปหาเลยครับ แต่หาไปนานหลายชั่วโมงก็หาตัวไม่เจอ แต่ว่า คนของเราเห็นตำแหน่งโขดหินที่มู่อวี๋เฟยกระโดดลงไปมีเลือดจำนวนมาก อาจจะเพราะตอนที่มู่อวี๋เฟยกระโดดลงไปแล้วกระแทกกับโขดหินพอดี จากนั้นก็โดนน้ำที่ไหลเชี่ยวพัดหายไปด้วย"

กระโดดลงไปจากที่สูงหลายสิบเมตร แล้วยังกระแทกโขดหินเลือดออกเยอะอีก จากนั้นก็โดนน้ำที่ไหลเชี่ยวซัดพาไปด้วย ดูท่าทางมู่อวี๋เฟยคงไม่รอดแล้วล่ะ

จี้หลิงชวนก็เดาได้เหมือนกัน คิ้วที่ขมวดแน่นค่อยคลายออก แล้วหันมองไปทางฟางเซิ่ง "ระหว่างนี้ นายให้คนไปเฝ้าดูด้วย ดูว่าปลายแม่น้ำมีศพหรือเปล่า ถ้ามีก็รีบเอาไปชันสูตร"

ตัวอันตรายอย่างมู่อวี๋เฟยจี้หลิงชวนไม่อยากเก็บไว้ ถ้ามู่อวี๋เฟยไม่ตาย ไม่แน่อีกหน่อยอาจจะทำเรื่องที่บ้าบิ่นกว่านี้มาทำร้ายมู่ซีซีก็ได้

ฟางเซิ่งตอบรับแล้ว พอไม่มีอะไรแล้วจึงถอยเดินออกไป

มู่ซีซีที่อยู่ข้างๆมองแผ่นหลังฟางเซิ่งที่เดินออกไป แล้วนึกถึงสิ่งที่ฟางเซิ่งพูดเมื่อกี้ ในใจมู่ซีซีก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก

ไม่รู้ว่ามู่อวี๋เฟยตายแล้วหรือว่ายังมีชีวิตอยู่……

แต่ตามสถานการณ์แบบนี้ โอกาสรอดมีน้อยมาก……

มู่ซีซีไม่ได้รู้สึกสงสารมู่อวี๋เฟย เธอไม่ได้เป็นแม่ชีขนาดนั้น ถ้าวันนี้จี้หลิงชวนมาช้าอีกนิด งั้นคนที่ต้องตายก็คือเธอมู่ซีซี

มู่ซีซีรู้สึกว่าที่มู่อวี๋เฟยหายไปแบบนี้แปลกๆ ในใจไม่สบายกว่าการที่มู่อวี๋เฟยตายไปแล้วซะอีก

แต่ว่าตัวเองก็อาจจะรู้สึกไปเองก็ได้…… มู่ซีซีขมวดคิ้วแล้วขจัดความคิดบ้าๆในหัวตัวเองออกไป

สายตาหันไปมองจี้หลิงชวนที่นอนอยู่บนเตียงพร้อมถามอย่างเป็นห่วง "จี้หลิงชวน ตอนนี้นายดีขึ้นไหม? รู้สึกไม่สบายที่ไหนหรือเปล่า? ยังเจ็บแผลไหม?"

ได้ยินคำพูดเป็นห่วงของมู่ซีซี มุมปากจี้หลิงชวนจึงอดเลิกขึ้นไม่ได้ เสียงทุ้มต่ำที่น่าฟังแฝงไปด้วยรอยยิ้ม "ไม่เป็นไร ตอนนี้ไม่เจ็บแผลแล้ว"

ขณะพูด จี้หลิงชวนก็ยื่นมือไปจับมือมู่ซีซีที่วางอยู่ข้างเตียง แล้วประสานมือกันไว้แน่น