รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 262

มู่ซีซีแอบๆกัดริมฝีปากของเธอจากนั้นมองไปที่ชูเหยาและส่ายหัว"ไม่ต้องการ ฉันไม่ค่อยชอบขนมหวาน"

ทันทีที่คำพูดของมู่ซีซีเงียบลง ลินดาที่อยู่ด้านหน้าเธอเยาะเย้ยคำพูดของมู่ซีซีและพูดกับชูเหยา"เหยาเหยา คุณเมตตาเหลือเกิน มีบางคนไม่รู้จักดีหรือไม่ดี คุณทำไมต้องไปสนใจเธอ!"

ชูเหยายิ้มด้วยความอภัยที่มู่ซีซีและนำเค้กคืนและส่งให้ลินดา

ลินดารับมันอย่างมีความสุข ชูเหยาเหลือบมองมู่ซีซีที่ก้มหน้าลงอย่างสงบ แม้ว่าใบหน้าของมู่ซีซีจะสงบตามปกติ แต่ชูเหยายังคงเห็นความอ่อนไหวในดวงตาของมู่ซีซีที่ห้อยอยู่เล็กน้อยราวกับว่าเธอตั้งใจปกปิดอะไรบางอย่าง

แม้ว่าชูเหยาไม่สามารถเดาได้ว่ามู่ซีซีกำลังคิดอะไรอยู่ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ชูเหยาแน่ใจนั่นคือมู่ซีซีคงจะอึดอัดมากในตอนนี้

เมื่อชูเหยาคิดถึงเรื่องนี้มุมริมฝีปากของเธอก็กระตุกเล็กน้อยเผยรอยยิ้มที่พอใจ ตอนนี้เธออารมณ์ดีมาก เมื่อมองดูขนมและเครื่องดื่มที่จี้หลิงชวนขอให้ฟางเซิ่งส่งต่อเธอ รอยยิ้มของชูเหยาชัดขึ้นเล็กน้อย เดิมทีเธอคิดว่าจี้หลิงชวนจะไม่ร่วมมือกับเธอดังนั้นชูเหยาจึงไม่กล้าแสดงมากเกินไป แต่เธอไม่คิดว่าจี้หลิงชวนจะกลับมาแบบนี้

ชูเหยารับรู้ถึงความอิจฉาในการจ้องมองที่ทุกคนจับจ้องมาที่เธอ เธอตะไบตัดแต่งเล็บอย่างระมัดระวัง ชูเหยาหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วส่งข้อความถึงลู่เฉิงจินทันที

คราวนี้ลู่เฉิงจินน่าจะยุ่งกับอะไรบางอย่าง ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนที่ลู่เฉิงจินจะตอบ

“เหยาเหยา คุณได้รับดอกไม้แล้วหรือยัง? ยังชอบอยู่ไหม? ไม่ต้องกังวล ฉันจะทำตามที่คุณสั่ง ฉันสั่งให้คนไปทำแล้ว”

เมื่อเห็นคำตอบของลู่เฉิงจิน ชูเหยาก็เลียริมฝีปากของเธอเล็กน้อย เธอคิดว่าลู่เฉิงจินยังคงมีประโยชน์มากในบางครั้ง

ขณะที่ชูเหยาคิด เธอก็ตอบว่า"ดอกไม้สวยมาก ฉันชอบมาก"

“คืนนี้คุณว่างไหม? ฉันทำได้สมบูรณ์เลยทีเดียว คุณว่าเย็นนี้พวกเราทานอาหารเย็นด้วยกัน”

ในไม่ช้าลู่เฉิงจินก็ตอบกลับอีกครั้ง

ชูเหยาพิมพ์อย่างรวดเร็วและตอบ"คืนนี้ไม่ได้ ฉันมีธุระในคืนนี้ รอคืนพรุ่งนี้เถอะ"

ถ้าเย็นนี้จี้หลิงชวนไม่ได้สัญญาว่าจะส่งเธอกลับ งั้นชูเหยาจะไปรับประทานอาหารค่ำกับลู่เฉิงจิน แต่คืนนี้จี้หลิงชวนจะส่งเธอกลับ ชูเหยาจะไม่เสียโอกาสที่ดีที่จะได้อยู่สองต่อสองกับจี้หลิงชวนเพราะลู่เฉิงจินอย่างแน่นอน

หลังจากส่งข้อความกลับไป ชูเหยาก็เกียจคร้านที่จะอ่านมัน เธอวางโทรศัพท์ไว้และเริ่มทำงานต่อ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและอีกไม่นานก็ถึงเวลาเลิกงานในตอนบ่าย

ทันทีที่เสียงกริ่งเลิกงานดังขึ้น หลายคนเริ่มจัดของและออกจากบริษัท

คราวนี้ชูเหยามองดูมู่ซีซีอย่างใจเย็นและเธอได้ชะลอเวลาในการกดลิฟต์ลงบันไดกับมู่ซีซี