รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 267

จี้หลิงชวนแค่รู้สึกนุ่มๆที่ริมฝีปาก แล้วกลิ่นอายความหอมหวานของมู่ซีซีก็โอบล้อมจี้หลิงชวนไว้

มองเห็นมู่ซีซีที่หลับตาอยู่ตรงหน้าใกล้ๆ แววตาที่ลึกลับของจี้หลิงชวนก็ลึกซึ้งกว่าเดิม ไม่รอให้มู่ซีซีถอยออกไปก่อน เขาจึงจับข้างหลังศีรษะมู่ซีซีไว้ แล้วเป็นฝ่ายรุกล้ำริมฝีปากแทน

มู่ซีซีรู้ใจตัวเองแล้ว พร้อมดื่มด่ำกับจูบที่เร่าร้อนของจี้หลิงชวน แล้วตอบกลับจี้หลิงชวนอย่างไม่ชำนาญ

การจูบที่แสนจะเนิ่นนาน จูบจนกระทั่งลมหายใจของมู่ซีซีกับจี้หลิงชวนถี่ มู่ซีซีเกือบจะหายใจไม่ออกแล้ว จี้หลิงชวนค่อยเลิกมุมปากขึ้น ฝ่ามือก็ยื่นไปกอดเอวของเธอไว้ แล้วออกแรงอุ้มตัวเธอขึ้นมาทันที

มู่ซีซีสะดุ้งตกใจ แล้วแอบกรี๊ดออกมา พร้อมเอ่ยกับจี้หลิงชวนด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า "จี้หลิงชวน……นายทำอะไรเนี่ย……รีบปล่อยฉันลงมานะ รีบปล่อยฉันลงมา……"

จี้หลิงชวนไม่สนใจคำต่อต้านของมู่ซีซี แล้วอุ้มเธอไปถึงในห้องนอนค่อยยอมปล่อยเธอลงมา ร่างใหญ่ของเขาก็เอนลงไปทับร่างเล็กของมู่ซีซี พอสบตากับสายตาเลิ่กลั่กของมู่ซีซี มุมปากจี้หลิงชวนจึงเลิกขึ้น แล้วจุมพิตลงที่ริมฝีปากเธอ จากนั้นริมฝีปากที่เร่าร้อนก็ขยับไปจูบลงที่หูของเธอจนหูของเธอแดงขึ้นมาทันที

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มู่ซีซีทำอะไรกับจี้หลิงชวนแล้ว แต่ทุกครั้งที่โดนสายตาที่เร่าร้อนของจี้หลิงชวนจ้อง มู่ซีซีก็เกร็งจนอดกลืนน้ำลายไม่ได้ ใบหน้าขาวๆของเธอแดงก่ำ แล้วหัวใจก็เต้นเร็วเต้นแรงมากด้วย

จี้หลิงชวนมองมู่ซีซีที่เป็นแบบนี้ มุมปากจึงยิ้มกว้างกว่าเดิม สายตาที่เร่าร้อนเอาแต่จ้องมู่ซีซี ทันใดนั้นจี้หลิงชวนก็ยกมือขึ้นมาจับคางของมู่ซีซีไว้

มู่ซีซีหลบหนีไม่ได้ เธอโดนจี้หลิงชวนจับคางไว้ สายตาจึงต้องมองสบตาจี้หลิงชวน ตอนที่มู่ซีซีเกร็งจนไม่รู้จะทำยังไงดี ข้างหูก็มีเสียงที่น่าฟังของจี้หลิงชวนพูดขึ้นมาทีละคำว่า "มู่ซีซี ฉันจำได้ว่าวันนี้เธอบอกว่าจะหย่ากับฉันงั้นเหรอ?"

ฟังคำพูดที่จี้หลิงชวนพูดออกมาอย่างเรียบนิ่ง มู่ซีซีจึงอึ้ง ในใจก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีทันที

มู่ซีซีจึงอดกัดริมฝีปากไม่ได้ แล้วจ้องมองจี้หลิงชวน

เห็นแค่สายตาของจี้หลิงชวนดูลึกลับกว่าเดิม "มู่ซีซี คืนนี้ฉันจะจัดการเธอให้หลาบจำ! จะรอสิว่าอีกหน่อยเธอจะกล้าพูดว่าหย่าอีกไหม!"

เพิ่งพูดจบ ริมฝีปากของจี้หลิงชวนก็ปิดริมฝีปากที่เย้ายวนใจของมู่ซีซีทันที

คืนนี้จี้หลิงชวนใช้ร่างกายจัดการมู่ซีซีให้หลาบจำ แรงของจี้หลิงชวนในบางเรื่องดีจนน่าตกใจ! พัวพันทั้งคืนจนขามู่ซีซีอ่อนแรง ไม่รู้ว่าร้องไห้ไปกี่ครั้ง

สุดท้ายเหนื่อยมากเกินไปจนสลบหลับไป จี้หลิงชวนค่อยยอมหยุดสงคราม

จี้หลิงชวนจึงนอนกอดมู่ซีซีอย่างพอใจแล้วหลับไปด้วยกัน

เวลาเดียวกัน อีกฝั่งที่คฤหาสน์เซอร์ซิสที่ชูเหยาอยู่ กลับโกรธจนนอนไม่หลับทั้งคืน

ตอนนี้ดึกมากแล้ว แต่ชูเหยากลับไม่รู้สึกง่วงเลย แล้วนั่งนิ่งอยู่ข้างหน้าต่างเหมือนเดิม

สายตาก็เอาแต่จ้องรูปถ่ายในมือ

ในรูปเห็นแค่ตอนเย็นของวันนี้มู่ซีซีกับจี้หลิงชวนยืนกอดกันที่หน้าป้ายรถประจำทาง