รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 268

จี้หลิงชวนกับมู่ซีซีกินมื้อเช้ากันอย่างสวีทหวานเสร็จแล้วค่อยไปที่บริษัท

เพราะตอนเช้ามู่ซีซีโดนจี้หลิงชวนทำให้เสียเวลา จนตอนที่เธอไปถึงแผนกการลงทุนก็ได้เวลาทำงานพอดีเป๊ะเลย

มู่ซีซีเพิ่งนั่งลงที่โต๊ะทำงานตัวเอง ลินดาที่อยู่โต๊ะข้างหน้าก็หันมาทางมู่ซีซีแล้วพูดเสียงจริงจังว่า "มู่ซีซี พี่บอกไว้เลย วันนี้ถือว่าหยวนๆไปก่อน! ถ้าครั้งหน้าเธอยังมาสายอีก พี่จะคิดให้เธอสาย"

สวัสดิการบริษัทจี้ซือดีมาก แล้วเข้มงวดกับพนักงานมากด้วย ถ้าพนักงานคนไหนถูกคิดให้ว่ามาสาย งั้นก็อาจจะโดนหักเงินเดือนเลย

"ค่ะพี่ ขอบคุณที่เตือนนะคะ" มู่ซีซีเอ่ยตอบลินดาอย่างนิ่งเฉย

ลินดาเห็นท่าทางมู่ซีซีแบบนี้จึงอารมณ์ขึ้น จากนั้นก็เอากองเอกสารบนโต๊ะตัวเองที่ไม่ใช้แล้วไปไว้บนโต๊ะมู่ซีซี แล้วพูดเหมือนกำลังจงใจแกล้งว่า "เช้านี้ เธอแยกประเภทเอกสารทั้งหมดนี้ให้เรียบร้อย! ถ้าตอนเช้าทำไม่เสร็จ งั้นตอนเที่ยงเธอก็ไม่ต้องไปกินข้าว!"

ลินดาเป็นหัวหน้าโดยตรงของมู่ซีซี เรื่องงาน ถึงแม้มู่ซีซีจะรู้ว่าลินดาจงใจหาเรื่องตัวเอง แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์เถียง แล้วเธอเองก็เป็นแค่เด็กฝึกงานด้วย

ถ้าเธอเถียง งั้นลินดาก็อาจจะใส่ร้ายเธอแล้วต้องแจ้งผู้จัดการแผนกแน่นอน จากนั้นก็ไล่เธอออกซะ

ถึงแม้ลินดายิ่งอยากบีบบังคับมู่ซีซีอ้อมๆแบบนี้ ในใจมู่ซีซีก็จะต่อกรกับเธอให้ถึงที่สุด! ลินดาอยากให้เธอถูกไล่ออก แต่เธอไม่ตกหลุมพรางลินดาหรอก

แล้วมู่ซีซีเองก็เป็นคนที่เจียมตัว ถ้าคนอื่นไม่ทำล้ำเส้น เธอยังอดทนได้

แต่ว่า ถ้าล้ำเส้นเข้ามา งั้นเธอก็ไม่ใช่ลูกไก่ในกำมือ! เธอจะต่อต้านแน่นอน!

คำพูดของลินดาที่จงใจหาเรื่องเพิ่งพูดจบ มู่ซีซีจึงหยิบเอกสารที่ลินดาเอามาให้แล้วเริ่มแยกประเภท ทำไปด้วยแล้วพูดกับลินดาว่า "ค่ะ หนูรู้แล้วค่ะ"

ลินดาเห็นท่าทางที่ไม่ยอมคนของมู่ซีซี จึงโมโหจนเบิกตาโต รู้สึกว่าเหมือนตัวเองกำลังพูดกับขอนไม้ แล้วมู่ซีซีไม่กระทบอะไรเลย แต่กลับทำให้ตัวเองอารมณ์ขึ้นมากกว่าเดิม

ลินดามองมู่ซีซีตาขวางแล้ว ค่อยเก็บสายตากลับไป

ชูเหยาที่อยู่ข้างๆมองลินดากับมู่ซีซี เธอรู้สึกแปลกใจกับท่าทางเมื่อกี้ของมู่ซีซีจนต้องเลิกคิ้ว ไม่คิดเลยว่ามู่ซีซีคนนี้จะอดทนได้ขนาดนี้!

ชูเหยากำลังคิดอยู่ ลินดาที่เอางานไปให้มู่ซีซีแล้ว ตัวเองกลับหันมาหาชูเหยาเหมือนว่าง ถึงแม้ชูเหยาจะจงใจแต่งหน้ากลบเกลื่อนสีหน้าตัวเองแล้ว แต่ถ้าดูอย่างละเอียดก็มองออกว่าสีหน้าชูเหยามีความเหนื่อยล้า แล้วยังดูโทรมอีก แค่ดูก็รู้ว่าเมื่อคืนไม่ได้นอนดีๆ

ขณะคิดลินดาจึงยิ้มกับชูเหยา แล้วถามอย่างเป็นห่วงว่า "เหยาเหยา เธอเป็นอะไรเหรอ? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? ทำไมสีหน้าไม่ค่อยดีเลย ถ้าเธอไม่สบายก็กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันช่วยลากับผู้จัดการหลินให้"

ชูเหยาได้ยินที่ลินดาพูด จึงส่ายหน้าให้ลินดา "ฉันไม่เป็นอะไร"

สายตาของชูเหยาหม่นหมองกว่าเดิม ที่วันนี้เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะเมื่อคืนเธอเห็นรูปที่มู่ซีซีกับจี้หลิงชวนกอดกันจูบกันกลางถนนไง!

ขอแค่นึกถึง ในใจชูเหยาก็เหมือนไฟที่กำลังมอดไหม้ ถ้าไม่ใช่ชูเหยาควบคุมตัวเองได้ ตอนนี้เธอก็คงโกรธจนหน้ามืดตามัว แล้วเอามีดไปกรีดใบหน้าที่น่ารังเกียจของมู่ซีซีแล้ว!