รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 3

สีหน้าของจี้หลิงชวนเย็นชา ในสายตาที่สงบนิ่ง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและต่อสายโทรศัพท์หาผู้ช่วยฟางเซิ่งของเขา

หลังจากเสียงรอสายดังขึ้นไม่นานนัก สายโทรศัพท์ก็เชื่อมต่อกัน

"ฟางเซิ่ง ตรวจสอบหน่อย เมื่อคืนไม่รู้ว่าใครที่ไหนส่งหญิงสาวมาที่ห้องของฉัน?" น้ำเสียงของจี้หลิงชวนเย็นชาราวกับน้ำแข็ง สายตาของเขาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองรอยฟันที่เห็นเด่นชัดบนข้อมือ ให้ตายเหอะ หลับนอนด้วยกันแล้วก็จากไปแค่นั้นก็จบเรื่อง ยังกล้าที่กัดเขาอีก!

เขาอยากจะรู้ว่าคนตระกูลไหนที่กล้าหาญมากขนาดนี้

หลังจากนั้นไม่กี่นาที จี้หลิงชวนก็ได้ยินเสียงที่แสดงความเคารพจากฟางเซิ่งทางสายโทรศัพท์ "คุณชายจี้...เมื่อคืนนี้ไม่มีใครส่งหญิงสาวมายังห้องของคุณชายเลย..."

จี้หลิงชวนขมวดคิ้วแน่นในทันที! โดยไม่รู้ตัวภายในสมองของเขาปรากฏภาพของหญิงสาวเมื่อคืนนี้ขึ้น เห็นได้ชัดว่าเธอถูกวางยา เกรงว่าอาจเป็นการบังเอิญและเผลอเข้าไปในห้องของเขา

นี่ทำให้เขาอยากตรวจสอบมากแต่ไม่รู้จะไปตรวจสอบได้จากที่ไหน! ท้ายที่สุดแล้วเขาก็แสดงสีหน้ามืดมนและวางสายไปในที่สุด

ในอีกด้านหนึ่ง มู่ซีซีรีบวิ่งออกจากโรงแรมและเรียกรถแท็กซี่กลับบ้าน

มู่ซีซีผลักประตูห้องรับแขกและก้าวเข้าไปภายในบ้าน ในเวลานั้นร่างกายของเธอก็แข็งทื่อทันที เธอยืนนิ่งบริเวณประตูบ้านอย่างช่วยไม่ได้ เธอเพียงจ้องมองพ่อ แม่และมู่อวี๋เฟยที่นั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องรับแขก

ตอนนี้เวลาก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว โดยปกติแล้วในช่วงเวลานี้พ่อ แม่และมู่อวี๋เฟยต่างก็ต้องไปทำงานที่บริษัท

ทันทีที่ได้ยินเสียงของการเคลื่อนไหว สายตาของทั้งสามคนที่นั่งอยู่บนโซฟาก็หันไปทางมู่ซีซี

เมื่อมู่ซีซีสัมผัสได้ถึงสายตาของทั้งสามคน มือข้างกายของเธอ คว้าบริเวณชายเสื้อของตัวเองในทันที คงไม่ใช่เพราะพวกเขากำลังรอเธออยู่หรอกใช่ไหม....

เมื่อนึกถึงเรื่องบ้าบอทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ สายตาของมู่ซีซีก็จมลึกลงไป จากนั้นเธอจ้องมองไปยังมู่อวี๋เฟยทันที

มู่ซีซีไม่ได้โง่ สภาพเมื่อคืนของเธอนั้นเห็นได้อย่างชัดเจนว่าถูกวางยาและในตอนนั้นเธอก็ดื่มเพียงแค่ไวน์แก้วนั้นของมู่อวี๋เฟย!

ดังนั้นมู่อวี๋เฟยกำลังทำร้ายเธอใช่ไหม? ทำไมต้องทำเช่นนี้ เธอเองก็เป็นน้องสาวของมู่อวี๋เฟย!

ผู้นำในการทำสิ่งเลวร้ายมู่อวี๋เฟยจ้องมองมู่ซีซีด้วยใบหน้าที่สงบนิ่งและกล้าหาญ จากนั้นเธอหยุดนิ่งสายตาอยู่ชั่วครู่พร้อมกับมองไปยังเสื้อสูทของผู้ชายที่มู่ซีซีสวมอยู่ เธอยิ้มและมองมู่ซีซีด้วยสายตาที่มีความนัย "ไอ ซีซี เธอเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร? ไม่กลับบ้านตลอดทั้งคืน เธอรู้ไหมว่าพวกเราเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน?"

เมื่อเห็นมู่อวี๋เฟยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มู่ซีซีกัดริมฝีปากและระงับอารมณ์ เธอคิดจะถามมู่อวี๋เฟย แต่เธอยังไม่ทันที่จะกล่าวอะไรออกมา จู่ๆแม่มู่ที่อยู่ด้านข้างก็โยนหนังสือในมือของเธอลงบนโต๊ะกาแฟพร้อมกับลุกขึ้น เธอกวาดสายตาอย่างเย็นชาและชำเลืองมองมู่ซีซี "มู่ซีซี! แกดูตัวแกเองสิว่าสภาพแกในตอนนี้เป็นอย่างไร! หน้าไม่อาย แกเพิ่งจะอายุ19ก็รู้วิธีที่จะออกไปยั่วยวนผู้ชายแล้วงั้นหรือ แถมแกยังไม่กลับบ้านทั้งคืนอีก! แกอย่ามาทำลายชื่อเสียงและเกียรติของตระกูลมู่สิ!"

มู่ซีซีมองไปที่แม่ของเธอด้วยความประหลาดใจ ในสายตาของเธอมีแววตาแห่งความไม่น่าเชื่อฉายผ่าน ตอนแรกเธอคิดว่าเธอกลับมาในสภาพนี้ อย่างน้อยแม่ของเธอก็ต้องถามอย่างเป็นห่วงบ้าง แต่นี่....เฮอะ เธอคิดเยอะไปเอง ดูเหมือนว่าภายในใจของแม่นั้นมีเพียงแค่มู่อวี๋เฟยเท่านั้นที่เป็นลูกสาวของเธอ

มู่ซีซีหลับตาลง เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดภายในดวงตาของเธอ แม้แต่การอธิบายเธอก็ไม่อยากจะทำ

พ่อมู่ที่อยู่ด้านข้างทนดูต่อไปไม่ไหว เขาจึงกล่าวกับมู่ซีซี "ซีซี ขึ้นไปพักก่อนเถอะ"