รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 4

มู่ซีซีซ่อนตัวเองอยู่ภายใต้ผ้าห่มตลอดวัน เธอร้องไห้อย่างเงียบๆจนดวงตาแดงก่ำไปหมด กระทั่งเช้าวันถัดมาเธอจึงเปิดประตูและเดินออกจากห้อง

ทันทีที่เธอลงมาที่ห้องรับแขก มู่ซีซีก็พบกับมู่อวี๋เฟยที่แต่งตัวงดงาม เธอกำลังยิ้มสดใสและในมือของเธอถือการ์ดสีแดงใบใหญ่คล้ายกับการ์ดเชิญ เธอกำลังมองมันอย่างเพลิดเพลิน

มู่ซีซีจ้องมองมู่อวี๋เฟย เธอกัดริมฝีปากแน่นและพยายามอดทน แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็อดไม่ไหว มู่ซีซีก้าวไปด้านหน้าเพียงไม่กี่ก้าว จากนั้นเธอก็หยุดอยู่ตรงหน้าของมู่อวี๋เฟย เธอจ้องมองมู่อวี๋เฟยและกล่าว "พี่เป็นคนทำ ใช่ไหม?"

เมื่อได้ยินเสียงของมู่ซีซี มู่อวี๋เฟยก็หลับตาลงอย่างช้าๆจากนั้นก็ชำเลืองมองมู่ซีซี เมื่อมองไปที่รอยจูบบริเวณลำคอของมู่ซีซีแล้ว เธอก็หัวเราะอย่างมีชัย "ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร"

ทันทีที่สิ้นเสียง มู่ซีซีก็คว้าข้อมือของมู่อวี๋เฟยอย่างรุนแรง "ตอนนี้มีแค่เราสองคนเท่านั้น พี่จะมาเสแสร้งทำไมอีก! ในแก้วไวน์นั้นพี่ใส่ยาเอาไว้ใช่ไหม? มู่อวี๋เฟย! พี่ต้องการทำอะไรกันแน่!"

ข้อมือของมู่อวี๋เฟยเจ็บปวดจากการดึงของมู่ซีซี เธอผลักมู่ซีซีอย่างสุดแรงด้วยความรำคาญ เธอเบาเสียงลงและพูดเยาะเย้ย เธอใช้น้ำเสียงที่ได้ยินเพียงสองคนจากนั้นก็กล่าวกับมู่ซีซีอย่างช้าๆ "ใช่ ฉันวางยาแกแล้วจะทำไม? แกรีบเสนอหน้าไปฟ้องพ่อกับแม่สิ! แกว่าพวกเขาจะเชื่อในสิ่งที่แกพูดหรือว่าเชื่อในสิ่งที่ฉันพูดล่ะ!"

"ทำไม! พี่ทำร้ายฉันทำไม!" ดวงตาของมู่ซีซีแดงระเรื่อโดยไม่รู้ตัว เธอจ้องมองมู่อวี๋เฟยอย่างแค้นเคือง

"ก็ไม่ทำไม! ฉันก็แค่รำคาญแก! เกลียด!" เธอเกลียดที่มู่ซีซีสวยกว่าเธอ เกลียดทุกอย่างที่มู่ซีซีมี!

การเกลียดใครสักคนมันไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล!

เมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น มู่อวี๋เฟยก็หยิบการ์ดเชิญสีแดงใบใหญ่ในมือของเธอขึ้นมาและยื่นมันให้กับมู่ซีซีด้วยรอยยิ้มที่หวานซึ้ง "ใช่แล้ว วันศุกร์หน้าฉันจะแต่งงานแล้ว แก ในฐานะน้องสาวที่ดีของฉัน แกก็ต้องไปร่วมงานด้วย"

มู่ซีซีมองดูท่าทางที่มู่อวี๋เฟยทำเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น มือที่อยู่ข้างกายของเธอก็กำแน่น ผ่านไปชั่วขณะ มู่ซีซียกมือขึ้นและตบหน้าของมู่อวี๋เฟยอย่างรุนแรง

"มู่อวี๋เฟย ตบครั้งนี้ที่เธอเป็นหนี้ฉัน!"

การตบนั้นทำให้มู่อวี๋เฟยตกตะลึงเล็กน้อย เมื่อเธอได้สติกลับมา มู่ซีซีก็ได้จากไปแล้ว

เธอสัมผัสแก้มที่บวมและแดงจากการถูกตบ มู่อวี๋เฟยจ้องมองมู่ซีซีด้วยสายตามุ่งร้าย ถ้าไม่ใช่เพราะจิตใต้สำนึกกลัวว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ ในตอนนี้มู่อวี๋เฟยก็อดไม่ไหวที่จะพุ่งเข้าไปฉีกร่างของมู่ซีซี

มู่ซีซีนั่งรถเมล์ไปโรงเรียน ระหว่างทาง เมื่อมู่ซีซีนึกถึงคำพูดของมู่อวี๋เฟย นิ้วมือทั้งสิบของเธอก็กำแน่นขึ้น เฮอะ! มู่อวี๋เฟยพูดถูก ถ้าเธอบอกพ่อกับแม่เรื่องที่มู่อวี๋เฟยวางยาเธอ พ่อกับแม่ก็คงไม่เชื่อคำพูดเธอ หากว่าพูดออกไปก็กลัวว่าจะเป็นโอกาสให้มู่อวี๋เฟยลอบกัดเธออีก!

เธอไม่มีหลักฐานอะไรเลย นอกจากต้องอดทนก็ไม่มีวิธีการอย่างอื่นแล้ว!

เพียงแค่คิดดวงตาของมู่ซีซีก็ร้อนผ่าว เธอกัดฟันและกลั้นน้ำตาไว้ เธอต้องทำงานหนักขึ้นและหนักขึ้นไปอีกเพื่อทำให้ตนเองมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เช่นนี้ไม่ช้าก็เร็วพ่อกับแม่จะต้องมองเห็นเธอบ้าง!

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในชั่วพริบตาก็ถึงวันแต่งงานของมู่อวี๋เฟย

ในอดีต พ่อมู่แม่มู่ไม่เคยพามู่ซีซีไปร่วมงานเลี้ยงที่ใหญ่โตและสำคัญเช่นนี้เลย

แต่วันนี้เป็นวันแต่งงานของพี่สาวของมู่ซีซี มู่ซีซีเป็นน้องสาวหากไม่มาปรากฎตัวในงานก็ยากที่จะให้คำอธิบาย