ขณะที่เธอครุ่นคิด จี้หลิงชวนก็ได้เปิดประตูเข้ามา
เขายกผ้าห่มขึ้นและเอนกายนอนลงบนเตียง จี้หลิงชวนนอนลงข้างกายมู่ซีซี เขาเหยียดแขนออกมาอย่างปกติและคว้าร่างเล็กๆของมู่ซีซีไว้ในอ้อมแขนของเขา
มู่ซีซีร้องอุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว ร่างกายของเธอแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดของจี้หลิงชวน
หลังจากลังเลอยู่ชั่วขณะ มู่ซีซีเงยหน้าขึ้น เธอจ้องมองจี้หลิงชวนและอดไม่ได้ที่จะถามเขาว่า "คุณชายจี้...คืนนี้คุฯจะอยู่ที่นี่เหรอ?"
เธอกล่าวจบ มู่ซีซีเกรงว่าจี้หลิงชวนจะไม่เข้าใจในความหมายที่เธอจะกล่าว เธอจึงเสริมต่อว่า "คุณไม่ต้องกลับไปหามู่อวี๋เฟยเหรอ? แม้ว่าจะเป็นการแต่งงานปลอม แต่ถ้าคุณไม่กลับมันก็คงจะดูไม่ดีไหม?"
มู่ซีซีกลัวจริงๆว่ามู่อวี๋เฟยจะสงสัย หากว่าถึงเวลานั้นที่เธอสืบค้นพบ เห็นทีเธอและจี้หลิงชวนคงจบเห่แน่
เมื่อถึงเวลาเกรงว่าต่อให้เธอพยายามพูดคุยว่าเพื่อครอบครัวมู่เธอจึงต้องมาอยู่กับจี้หลิงชวน เธอก็กลัวว่าพ่อและแม่ของเธอก็คงจะไม่เชื่อในคำพูดของเธอ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็คงไม่ให้อภัยเธอ
ผลที่ตามมาหลังจากนี้มู่ซีซีไม่กล้าที่จะคิดเลย
แต่เมื่อสิ้นเสียงของเธอ มู่ซีซีก็สัมผัสได้ว่าอุณหภูมิของร่างกายของจี้หลิงชวนลดลงอย่างรวดเร็วและสีหน้าของเขาดูมืดมนลงในวินาทีถัดมา
เฮอะ จี้หลิงชวนหัวเราะเยาะภายในใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบเจอผู้หญิงที่พยายามจะผลักไสเขา!
ขณะที่คิด ภายในใจของจี้หลิงชวนก็ยิ่งร้อนรน มือที่โอบกอดมู่ซีซีไว้ไม่เพียงแต่จะไม่ปล่อยเท่านั้น แต่กลับโอบรัดมู่ซีซีแน่นขึ้นกว่าเก่า
"มู่ซีซี! ไม่ใช่ว่าเธอง่วงมากแล้วหรือไง? ยังมีจิตใจคิดถึงเรื่องอื่นอีกเหรอ ในเมื่อเธอง่วงขนาดนี้ มาออกกำลังกายบนเตียงเป็นเพื่อนฉันหน่อยเป็นไง!"
คำประกาศของจี้หลิงชวนราวกับกัดฟันพูดออกมา ทันทีที่กล่าวจบ จี้หลิงชวนพลิกตัวและทาบร่างกายไว้บนร่างกายของมู่ซีซีราวกับจะเอาคืน
มู่ซีซีตกตะลึง เธอรีบยื่นมือออกมาผลักจี้หลิงชวนอย่างรวดเร็วพร้อมกับรีบกล่าวขอร้อง "เปล่า เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น...ฉันเหนื่อย อยากนอนแล้ว พวกเรานอนกันเถอะ..."
มู่ซีซีคิดว่าหากคืนนี้มีเหตุการณ์แบบนั้นอีกครั้งจริงๆ ด้วยพละกำลังของจี้หลิงชวนแล้ว ตัวเธอเองนั้นอาจจะสิ้นลมหายใจบนเตียงเลยก็เป็นไปได้
เมื่อจี้หลิงชวนเห็นท่าทางขอความเมตตาของมู่ซีซี สีหน้าที่มืดมนของเขาก็ผ่อนคลายลง
ท้ายที่สุดแล้วเขาสนใจรอยช้ำบนร่างกายของมู่ซีซี จี้หลิงชวนไม่ได้ลงมือกระทำอะไรกับเธอ เขาพลิกตัวลงและนอนข้างกายมู่ซีซีจากนั้นเขากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ถ้าไม่อยากจะออกกำลังกายก็นอนหลับไปซะ!"
"รู้แล้ว!" เมื่อมู่ซีซีได้ยินเช่นนั้น เธอตอบรับทันทีจากนั้นเธอหลับตาลงอย่างรวดเร็วและเข้านอน
มู่ซีซีนั้นมีอาการเหนื่อยจริงๆ หลังจากที่หลับตาลงไม่นานนัก มู่ซีซีก็เข้าสู่ห้วงนิทราในเวลาอันรวดเร็ว
เมื่อได้ฟังเสียงหายใจที่สม่ำเสมอจากคนที่อยู่ในอ้อมแขน จี้หลิงชวนเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มและห่มให้กับมู่ซีซีจากนั้นเขาก็หลับตาลงพร้อมกับโอบกอดมู่ซีซีไว้ ในเวลาไม่นานนักจี้หลิงชวนก็ผล็อยหลับไป
ทางด้านนี้ทั้งสองคนนอนหลับฝันหวาน แต่คฤหาสน์อีกหลังในนามของจี้หลิงชวน คืนนี้ไฟในห้องนั่งเล่นก็ได้เปิดสว่างตลอดทั้งคืนอีกครั้ง
มู่อวี๋เฟยนั่งอยู่บ้านโซฟาด้วยสีหน้าอ่อนเพลีย สายตาของเธอจ้องมองไปยังประตูของคฤหาสน์ด้วยความว่างเปล่า ภายในสายตานั้นดูมัวหมองเล็กน้อย
เป็นอีกคืนที่จี้หลิงชวนไม่กลับบ้าน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ
ย่าก็ปักใจเชื่อเลย ไม่ตรวจดีเอ็นเอหน่อยล่ะ...
ตรวจดีเอ็นเอก็จบ งง นังพี่เลวยังคิดได้ แต่พระเอกคิดไม่ได้...
เรื่องนี้อ่านจบแล้ว...