รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 33

แต่เมื่อมองรอยช้ำบนร่างกายของมู่ซีซีแล้ว จี้หลิงชวนขมวดคิ้วแน่น เขาแอบสูดลมหายใจลึกๆเพื่อระงับความปรารถนาและความหวังในหัวใจของเขา

จากนั้นเขายกมือขึ้นและทายาให้มู่ซีซีต่อ

จี้หลิงชวนทายาอย่างระมัดระวัง หลังจากที่ทาครีมทั่วร่างกายของมู่ซีซีแล้วเวลาก็ได้ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง

หลังจากการทายาเสร็จสิ้น ภายในใจของมู่ซีซีก็โล่งใจ ให้ผู้ชายตัวโตและชายที่มีความสัมพันธ์สนิทชิดเชื้อกับเธอมาทายาให้ จริงๆแล้วมันก็ค่อนข้างแปลกเล็กน้อย

"เสร็จแล้ว!" เขากล่าวเช่นนี้จากนั้นจี้หลิงชวนก็วางยาทาลง เขาลุกขึ้นและเดินตรงไปยังห้องอาบน้ำด้านข้าง

ไม่นานนัก มู่ซีซีก็ได้ยินเสียงไหลของน้ำในห้องน้ำ

สิบนาทีหลังจากนั้น มู่ซีซีเห็นร่างของจี้หลิงชวนสวมชุดนอนสีเทาเดินออกมาจากห้องน้ำ

เธอมองจี้หลิงชวนที่กำลังเข้าใกล้เธอมากยิ่งขึ้น มู่ซีซีสัมผัสท้องของเธอที่ว่างเปล่าอย่างอดไม่ได้ ตอนนี้เธอหิวมาก...

ในขณะที่เธอกำลังครุ่นคิด เธอก็เลียริมฝีปากของตนเองโดยไม่รู้ตัว เธอเงยหน้าขึ้นจ้องมองจี้หลิงชวนและอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างอ่อนแรง "คุณชายจี้..ตอนนี้กี่โมงแล้วเหรอ?"

"สามทุ่มแล้ว!" จี้หลิงชวนกล่าวอย่างกระชับเนื้อความพร้อมกับขมวดคิ้วแน่น

ทันทีที่สิ้นเสียงของจี้หลิงชวน ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบสงบและมีเสียงท้องร้องครืดครืดดังขึ้น

สายตาของจี้หลิงชวนจ้องมองไปยังหน้าท้องของมู่ซีซี

มู่ซีซีรู้สึกอับอายและทำตัวไม่ถูก เธอรีบยกมือขึ้นปิดหน้าท้องของเธอ เธอจ้องมองสายตาที่ยากจะหยั่งรู้ได้ของจี้หลิงชวนพร้อมกับยิ้มเก้ๆกังๆ "เอ่อ..คุณชายจี้ คือ ฉัน ฉันหิวนิดหน่อย..."

เมื่อสิ้นเสียงของมู่ซีซี มู่ซีซีเห็นว่าเมื่อจี้หลิงชวนได้ยินคำพูดของเธอ มุมริมฝีปากบางก็ยกขึ้นเล็กน้อยเผยให้เห็นรอยยิ้ม

มู่ซีซีเบิกตากว้าง เธอจ้องมองจี้หลิงชวนอย่างไม่เชื่อ เอ่อ จี้หลิงชวนที่เย็นชาดั่งภูเขาน้ำแข็งจะยิ้มออกมาอย่างนั้นหรือ?

จี้หลิงชวนมองมู่ซีซีที่กำลังห่อตนเองไว้ด้วยผ้านวมผืนหนา เธอโผล่ออกมาเพียงแค่ใบหน้าและผมยาวสลวยของเธอ เขารู้สึกว่าเธอน่ารักอย่างไม่สามารถอธิบายได้

เมื่อได้ยินคำพูดเมื่อครู่ของมู่ซีซี จี้หลิงชวนไม่รู้ว่าเป็นเพราะความพึงพอใจหรือเปล่าที่ทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือออกไปและลูบผมยุ่งๆของมู่ซีซี มือนั้นที่ได้สัมผัสรู้สึกดีอย่างคาดไม่ถึง

ทำให้สีหน้าที่ดูเย็นชาของจี้หลิงชวนนั้นอ่อนโยนลงอย่างไม่รู้ตัว "อยากกินอะไร? ฉันจะให้ป้าหลิงไปทำให้"

เสียงของจี้หลิงชวนดึงความคิดของมู่ซีซีกลับมา เมื่อสบสายตาที่ไม่อาจหยั่งถึงได้ของจี้หลิงชวนแล้วมู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึง ภายในหูของเธอในเวลานี้ได้ยินเพียงเสียงของหัวใจที่เต้นเร็วขึ้น

มู่ซีซีที่เอนกายอยู่บนเตียงรีบยกมือตนเองขึ้นและกดลงไปบริเวณหัวใจของเธอ เธอปลอบประโลมหัวใจของตนเอง

เมื่อมู่ซีซีได้สติกลับคืนมา เธอก็ละสายตาออกจากสายตาของจี้หลิงชวนอย่างรวดเร็วและรีบตอบกลับว่า "ฉันไม่เลือกกิน กินอะไรก็ได้"

เมื่อเธอพูดจบ มู่ซีซีเห็นว่าจี้หลิงชวนพยักหน้าจากนั้นเขาก็หันหลังและเดินออกจากห้องนอนไป

เมื่อเห็นว่าจี้หลิงชวนเดินออกไปแล้ว มู่ซีซีจึงถอนหายใจเบาๆ เธอรีบยกมือขึ้นและตบลงบริเวณหัวใจของเธอพร้อมกับกล่าวเบาๆ "เฮ้! ขอร้องล่ะ แกหยุดเต้นแบบนี้สักทีได้ไหม เขาคือจี้หลิงชวน! จี้หลิงชวนที่น่ารังเกียจและน่าขยะแขยง!"

ชั้นล่าง ทันทีที่จี้หลิงชวนลงมาชั้นล่าง ป้าหลิงที่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวก็คอยต้อนรับเขาอยู่ เธอกล่าวด้วยความเคารพว่า "คุณชายจี้"

จี้หลังชวนพยักหน้าและกล่าว "ป้าไปทำอาหารให้หน่อย"

ขณะที่เขากล่าว จี้หลิงชวนก็นึกถึงท่าทางที่หิวโหยของมู่ซีซี มุมปากเขาอดไม่ได้ที่จะเผยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็กล่าวเสริมอีกว่า "เร็วหน่อยนะป้า"