รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 49

แต่เป็นเพราะมู่ซีซีขี้ขลาด เพราะสายตาที่น่ากลัวของจี้หลิงชวนที่ใช้มองมาทางเธอ

“เข้ามานี่！” จี้หลิงชวนหรี่ตาลงด้วยท่าทางที่ดูอันตราย สายตาของเขาจ้องไปที่เรือนร่างของมู่ซีซีอย่างไม่ขยับ

มู่ซีซีทำได้เพียงแค่ก้มหน้าและค่อยๆเดินเข้าไปหาเขา

ในชั่วพริบตาเดียว เมื่อมู่ซีซีได้สติกลับมา ก็พบว่าตัวเองถูกจี้หลิงชวนดึงเข้ามาอยู่บนเตียงแล้ว

ร่างอันสูงใหญ่ของจี้หลิงชวนคร่อมทับร่างกายของมู่ซีซีในทันที

เขาใช้มือข้างหนึ่งจับคางไปที่ของมู่ซีซี ผิวของเธอนุ่มดีจริงๆ จี้หลิงชวนค่อยๆลูบไล้เบาๆ“มู่ซีซีคืนนี้กินอิ่มหรือยัง？”

เมื่อได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็เบิกตาโตอย่างมึนงง และรีบพยักหน้าตอบกลับจี้หลิงชวนว่า“กินอิ่มแล้ว……”

ไม่เพียงแต่อิ่มเท่านั้น แต่ยังรู้สึกแน่นอีกด้วย นั่นเป็นเพราะอาหารของจี้หลิงชวนอร่อยมากๆ

ทันทีที่เสียงของมู่ซีซีเบาลง จี้หลิงชวนก็ค่อยๆก้มหน้าลงและพูดกับมู่ซีซีด้วยคำพูดที่มีความหมายคลุมเครือว่า “ฉันป้อนเธอให้อิ่มแล้ว ตอนนี้ถึงตาเธอป้อนฉันบ้างแล้ว”

เมื่อมู่ซีซีได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยทำไมถึงได้วกกลับมาที่หัวข้อนี้ได้ล่ะ

มู่ซีซีอยากจะหนีออกไปจากตรงนี้ แต่จี้หลิงชวนก็ยังกดดันเธออย่างหนัก

ในคืนนี้ มู่ซีซีก็ถูกจี้หลิงชวนทรมานจนเกือบถึงเช้า

เช้าวันรุ่งขึ้น มู่ซีซีถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยจูบของจี้หลิงชวน

มู่ซีซีที่ยังคงหลับอยู่ในความฝัน เธองัวเงียๆจากความร้อนที่มากระทบกับริมฝีปากและความรู้สึกคันเล็กน้อย ทันทีที่เธอลืมตาขึ้นมา เธอก็พบกับใบหน้าอันหล่อเหลาของจี้หลิงชวนและสายตาอันสุขุมที่มองมาทางเธอ

เธอพบว่าจี้หลิงชวนกำลังจูบเธอ ทำให้ใบหน้าอันขาวบริสุทธิ์ของเธอค่อยๆแดงขึ้นเล็กน้อย

แต่ความตื่นตระหนกของมู่ซีซีทำให้เธอยื่นมือออกไปผลักจี้หลิงชวนโดยไม่รู้ตัว

จี้หลิงชวนขยับออกห่างจากริมฝีปากของเธอ จากนั้นเขาก็ค่อยๆพยุงตัวเธอให้ลุกขึ้นและพูดกับเธอว่า“สายมากแล้ว ตื่นได้แล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น มู่ซีซีรีบยื่นมือขึ้นมาหยิบโทรศัพท์เพื่อดูเวลาทันที แปดโมงเช้า ซึ่งยังเช้าอยู่เลย ช่วงเช้านี้มู่ซีซีไม่มีเรียน และจะมีเรียนอีกทีตอนบ่าย

มู่ซีซีทำตัวอ่อนนอนพับลงไปกับเตียง เธอยังคงง่วงอยู่พร้อมกับงัวเงียๆมองไปที่จี้หลิงชวน“โอ๊ย ฉันอยากจะนอนต่ออีกสักพัก……”

โดยปกติแล้วมู่ซีซีไม่ใช่คนขี้เซา แต่เป็นเพราะเมื่อคืนจี้หลิงชวนทรมานเธอจนเกือบจะเช้า

เธอทั้งเหนื่อยและง่วง ทำให้เธอมีเวลานอนไม่พอ！

จี้หลิงชวนเห็นมู่ซีซีอย่างนี้แล้ว เขาขมวดคิ้วขึ้นทันที แน่นอนว่าที่มู่ซีซีเป็นอย่างนี้มันเป็นเพราะเขา

“เด็กดี เดี๋ยวค่อยกลับมานอนต่อ ไปบริษัทเป็นเพื่อนฉันก่อน”เสียงพูดของจี้หลิงชวนดังขึ้น

เมื่อได้ยินสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด มู่ซีซีก็หายง่วงขึ้นทันที เธอลืมตาเบิกกว้างพร้อมกับตอบกลับจี้หลิงชวนว่า “ฉันจะไปทำอะไรที่บริษัทล่ะ？”

จี้หลิงชวนก็หรี่ตาลงมองไปที่มู่ซีซี ผู้หญิงคนนี้ เมื่อวานก็เพิ่งคุยกันไป พอมาตอนนี้ก็ลืมไปหมดซะแล้ว！

อืม เขายังตั้งใจหยิบขนมป้อนให้เธอด้วย

มู่ซีซีรู้สึกสับสน แต่เมื่อสบตากับจี้หลิงชวน เธอก็รีบพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แสดงออกว่าเธอทราบแล้ว

จี้หลิงชวนแสยะยิ้มออกมา พร้อมกับหันหน้ากลับไปตั้งใจขับรถต่อ

เวลากว่าครึ่งชั่วโมงที่มู่ซีซีมองออกไปที่นอกหน้าต่าง แต่เมื่อเธอเห็นรถกำลังจะวิ่งผ่านหัวมุมถนนถนนและเมื่อตรงไปอีกนิดก็จะถึงบริษัทนายทุนจี้ซือแล้ว เธอจึงรีบพูดกับจี้หลิงชวนว่า “รอเดี๋ยว คุณชายจี้ คุณช่วยจอดรถตรงข้างหน้านี้ให้ฉันหน่อย ฉันจะลงตรงนี้”

ทันทีที่มู่ซีซีพูดจบ จี้หลิงชวนก็ขมวดคิ้วพร้อมกับชักสีหน้าเย็นชา“ฉันจะไปส่งเธอที่บริษัท！”

มู่ซีซีรู้สึกกังวลมาก เธอส่ายหัวอย่างรวดเร็วพร้อมกับอธิบายว่า“ไม่ได้นะ คุณชายจี้ ตอนนี้สถานะของฉันกับคุณน่ะ มันไม่เหมาะสมที่จะให้คนอื่นรู้ไม่ใช่เหรอ？”

มู่ซีซีพูดไปพลางพร้อมกัดริมฝีปากของเธอแน่น

หากถึงบริษัทนายทุนจี้ซือ และมู่ซีซีลงจากรถของจี้หลิงชวน กลัวว่าไม่นานคนทั้งเมืองหรงคงต้องรู้ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนแน่

หากเป็นอย่างนั้นเธอจะอธิบายกับพ่อ แม่และมู่อวี๋มู่เฟยอย่างไร？ เกรงว่าไม่ว่าจะอธิบายอย่างไรก็คงไม่มีคนเชื่อ

สายตาของจี้หลิงชวนค่อยๆขรึมลง ตัวเขาเองก็ไม่สนใจว่าความสัมพันธ์ของเขากับมู่ซีซีจะถูกคนอื่นรู้ จริงๆเรื่องนี้เขาพูดกับมู่อวี๋เฟยตั้งแต่ต้นแล้ว ว่ามันเป็นแค่การแสดง

แต่……คิดไปแล้วหากเรื่องนี้ไปถึงหูของคุณย่ามันก็คงจะดูยุ่งยาก อีกทั้งยังดูไม่ดีกับมู่ซีซีอีกด้วย

เมื่อนึกถึงตรงนี้ใบหน้าของจี้หลิงชวนก็ดูขรึมขึ้น เขาเลี้ยวพวงมาลัยเข้าข้างทางและหยุดรถ

เมื่อเห็นว่ารถหยุดแล้ว มู่ซีซีก็รู้สึกโล่งใจขึ้นบ้าง เธอกลัวว่าจี้หลิงชวนจะเปลี่ยนใจ เธอจึงรีบผลักประตูรถออกไป จากนั้นก็ก้มตัวมองเขาแล้วพูดกับจี้หลิงชวนที่อยู่ในรถ “คุณชายจี้ ขอบคุณมากค่ะ”