หากจี้หลิงชวนรู้ว่าเขาถูกคนอื่นเข้าใจผิดซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าเรื่องบนเตียงของเขานั้นไม่ได้เรื่อง
ไม่แน่ว่าเขาอาจจะระเบิดออกมาได้
แต่ถ้ามู่ซีซีรู้ว่าฟางเซิ่งกำลังคิดอะไรอยู่ตอนนี้ เธอคงอยากจะเอือมเอามากๆแน่ เฮ้ย เลขาฟาง คุณล้อฉันเล่นเหรอ? ถ้าจี้หลิงชวนทำเรื่องอย่างว่าได้ไม่ดี ในโลกนี้คงไม่มีคนทำเรื่องนั้นได้ดีหรอก โอเค!เจ็ดครั้งต่อคืนยังมองว่าไม่ดีอีกเหรอ?!!!!
จี้หลิงชวนถูกฟางเซิ่งจ้องมองด้วยความประหลาดใจ หากว่าเป็นมู่ซีซีมองเขาแบบนี้เขายังพอทนได้ แต่เป็นฟางเซิ่งที่มามองเขาแบบนี้เขาไม่สามารถทนได้ เขาไม่ได้เป็นคนตรงไปตรงมาขนาดนั้น!
จี้หลิงชวนหรี่ตาลงเล็กน้อยสายตาของเขาดูอันตรายมาก เขามองไปที่ฟางเซิ่งด้วยสายตาที่แหลมคมและเย็นชา
ฟางเซิ่งรู้สึกหนาวๆที่หลังคอ เมื่อฟางเซิ่งได้สติกลับมา เขาก็รีบเบนสายตาไปทางอื่น พร้อมกับไอแบบกระอักกระอ่วนเล็กน้อย“คุณชายจี้……มีอะไรที่จะสั่งเหรอครับ?”
“ไปซื้อชุดมาให้ฉันหน่อย!”
“ได้ครับ ผมจะไปซื้อตอนนี้”ฟางเซิ่งตอบกลับอย่างเขินอาย พร้อมกับเหลือบไปที่เป้าของจี้หลิงชวนอีกครั้งอย่างไม่ตั้งใจ
จี้หลิงชวนสัมผัสได้ถึงสายตาที่เฉียบคมของฟางเซิ่งที่มองมาที่เขา
“ไม่ต้องมองแล้ว!มันคือคราบกาแฟที่หกลงมาโดนกางเกง!!!”
คำพูดของจี้หลิงชวนถูกเป่งออกมาจากลำคอ
เมื่อฟางเซิ่งได้ฟังจี้หลิงชวนพูดดังนั้นแล้ว ก็รีบเบนสายตาออกจากตรงนั้นทันที พร้อมกับรีบออกไปซื้อชุดสูทให้กับจี้หลิงชวนอย่างรวดเร็ว
จนกระทั่งเลิกงาน มู่ซีซีดูเหมือนไม่ค่อยมีสติในการทำงาน แต่ก็ยังอดทนได้จนถึงเวลาเลิกงาน ทันทีที่กริ่งดังขึ้น มู่ซีซีหยิบกระเป๋าของเธอแล้วเดินออกไปในทันที
มู่อวี๋เฟยมองมาจากทางด้านหลัง เธอจ้องไปตามแผ่นหลังของมู่ซีซี พร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเป็นอย่างมาก ไม่รู้มู่อวี๋เฟยรู้สึกไปเองหรือเปล่า แต่เธอกลับมักรู้สึกว่ามู่ซีซีทำตัวแปลกๆ ราวกับว่ามีบางอย่างที่ปกปิดเธออยู่
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อมู่อวี๋เฟยเกิดความสงสัยขึ้นมาในหัวแล้ว มันก็ไม่ง่ายที่จะล้มเลิก
มู่อวี๋เฟยคิดไปพลางพร้อมกับขมวดคิ้ว เธอเดินสะกดรอยตามมู่ซีซีไป
เดินตามไม่ใกล้ไม่ไกลก็ตามมู่ซีซีออกจากบริษัท เธอเห็นมู่ซีซีเอาแต่เดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ และเอาแต่ก้มหน้ามองมือถือที่อยู่ในมือตลอดทาง
มู่อวี๋เฟยเหลือบมองไปเห็นป้ายรถเมล์ที่อยู่ไม่ไกล หากว่ามู่ซีซีต้องการกลับไปบ้านจำเป็นต้องนั่งรถเมล์สายนี้ แต่ว่าตอนนี้ดูเหมือนว่ามู่ซีซีจะเดินไปในทิศทางตรงกันข้ามกับป้ายรถเมล์
ในขณะที่มู่อวี๋เฟยกำลังครุ่นคิดด้วยความสงสัยก่อนที่เธอจะนึกออกว่า ตอนที่เธอกลับบ้าน เธอเคยได้ยินมู่ซีซีบอกว่าเธอจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอก
ในตอนนี้มู่อวี๋เฟกำลังคิดถึงเรื่องที่เธอหงุดหงิดใจมาตลอดนั่นคือจี้หลิงชวนไม่เคยกลับมาบ้านเลย เดิมทีเธอก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องของมู่ซีซีโดยละเอียด และเธอก็รู้ว่าแม่ของเธอนั้นเกลียดมู่ซีซีและต้องการให้มู่ซีซีออกไปอยู่ข้างนอก เธอเลยไม่ได้คิดอะไรมาก
แต่เมื่อตอนนี้มานั่งนึก มู่อวี๋เฟยก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที ทำไมเรื่องของมู่ซีซีถึงได้บังเอิญอย่างนี้นะ ทำไมถึงได้ย้ายออกไปในเวลานี้?
เมื่อหว่านเมล็ดแห่งความสงสัยลงแล้ว มู่อวี๋เฟยก็อดที่จะคิดเรื่องที่ว่าตั้งแต่มู่ซีซีย้ายออกไปจี้หลิงชวนก็ไม่เคยกลับมานอนที่บ้านเลย
เป็นไปได้ไหม... เป็นไปได้ไหมที่เขาสองคนจะอยู่ด้วยกันจริงๆ???
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ
ย่าก็ปักใจเชื่อเลย ไม่ตรวจดีเอ็นเอหน่อยล่ะ...
ตรวจดีเอ็นเอก็จบ งง นังพี่เลวยังคิดได้ แต่พระเอกคิดไม่ได้...
เรื่องนี้อ่านจบแล้ว...