รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 60

แม่บ้านดูเฉยเมย จากนั้นก็ลดเสียให้เบางลงและพูดต่อว่า "กลัวอะไร ฉันไม่ใช่พูดแค่กับเธอคนเดียวเหรอ……และอีกอย่างฉันก็ไม่ได้เป็นแม่บ้านในบ้านของคุณชายจี้เขา! นอกจากนี้ ฉันก็ไม่ได้พูดผิดอะไรนะ……เพิ่งได้ยินว่าคุณชายจี้ เขาเพิ่งแต่งงานเมื่อไม่นานนี้เองไม่ใช่เหรอ？ แต่ว่าไม่กี่วันก่อนนี้คุณชายจี้พาสาวน้อยมาที่นี่ซะแล้ว……”

แม่บ้านทั้งสองคนพูดคุยกันและเดินห่างออกไปเรื่อยๆ มู่อวี๋เฟยที่ได้ยินคำพูดทั้งหมดนี้ เธอนิ่งอยู่กับที่ และจู่ ๆก็หัวร้อนขึ้นมา

มือทั้งสองข้างที่อยู่ด้านข้างของลำตัวถูกกำเข้ามาหากันอย่างแรง และเล็บที่แหลมคมถูกกำลึกเข้ามากลางฝ่ามือแต่กลับไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆ

มู่อวี๋เฟยไม่ได้โง่ แม้ว่าแม่บ้านสองคนนั้นจะพูดดูคลุมเครือ แต่ทุกๆคำพูดของพวกเขาล้วนหมายถึงมู่ซีซี

เธอสวยมาก เธออายุยังน้อย และอายุไม่เกิน 20 ปี และเธอก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับจี้หลิงชวนด้วย นอกจากมู่ซีซีแล้ว มู่อวี๋เฟยก็นึกไม่ออกว่าจะเป็นใครได้อีก

มู่ซีซีนังสารเลวนี่มันสมควรตาย คิดไม่ถึงว่ามันจะไร้ยางอายแบบนี้ กล้าเข้ามายั่วยวนจี้หลิงชวนเลยเหรอ!

ก็ไม่น่าแปลกใจที่จี้หลิงชวนจะใจกว้างขนาดที่มอบของขวัญตอนที่เจอกันครั้งแรกให้กับมู่ซีซี แถมเป็นเพชรสีชมพูที่ราคาแพงหลายพันล้านหยวน ส่วนตัวเธอที่เป็นถึงภรรยาของจี้หลิงชวนกลับไม่เคยได้อะไรจากจี้หลิงชวนเลย

ไม่น่าแปลกใจที่มู่ซีซีที่เป็นแค่พนักงานแปลภาษาและสามารถขึ้นไปทำงานในห้องเลขานุการชั้น 28 ได้ แถมยังได้อยู่ข้างห้องทำงานของท่านประธานด้วย！

นอกจากจี้หลิงชวนเองแล้ว เกรงว่าจะไม่มีใครกล้าปล่อยให้มู่ซีซีเข้ามาทำงานที่นี่ได้แน่!

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะให้ความเคารพต่อมู่ซีซีมากขนาดนี้ จริงๆแล้วพวกเขาไม่ได้เคารพมู่ซีซี แต่เคารพจี้หลิงชวน คนที่อยู่เบื้องหลังมู่ซีซีต่างหากล่ะ

ในเมืองหรงนอกจากจี้หลิงชวนที่มีความสามารถอันยอดเยี่ยมและอำนาจอย่างมหาศาลแล้ว เกรงว่าทั่วทั้งเมืองหรงจะหาคนมาเสมอเหมือนได้ยาก

และก็ไม่น่าแปลกใจที่ชายหนุ่มรูปงามอย่างจี้หลิงชวนจะไม่คิดกลับมานอนที่บ้าน นั่นก็เพราะมีสาวน้อยที่บอบบางและอ่อนโยนอย่างมู่ซีซีนี่เอง ทำไมเขาจะกลับมาหาเธออีกล่ะ?

ทุกอย่างในตอนนี้ดูเหมือนว่าจะปะติดปะต่อกันได้แล้ว

มู่อวี๋เฟยกัดริมฝีปากแน่น เธอไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าริมฝีปากของเธอมีเลือดไหลออกมา ตอนนี้มู่อวี๋เฟยแค่ต้องการเข้าไปจับมู่ซีซีออกมาและถามให้ชัดเจน!

แต่มีเหตุผลเดียวที่บอกเธอว่า เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้ ถ้าว่าเธอทำแบบนั้นลงไป จี้หลิงชวน จะต้องรู้เรื่องนี้แน่ หากว่าเกิดเรื่องยุ่งๆขึ้นมาจี้หลิงชวนจะต้องไม่เอาเธอไว้แน่

ไม่ได้! เธอจะทำแบบนั้นไม่ได้! สงบสติลงก่อน! ใจเย็นๆ !

คิดไปพลางมู่อวี๋เฟยก็กำมือแรงขึ้น เธอบังคับตัวเองให้รีบสงบลง

แล้วหันหลังเดินกลับไป เธอพยายามเดินตามแม่บ้านสองคนที่เพิ่งเดินออกไป

มู่อวี๋เฟยตามแม่บ้านสองคนนั้นไปจนทัน จากนั้นเธอก็ยกมือออกไปขวางแม่บ้านทั้งสองคนไว้พร้อมกับเอ่ยปากถามขึ้นในทันทีว่า "ฉันจะถามคำถามพวกคุณสักสองข้อ"

มู่อวี๋เฟยเปิดกระเป๋าของเธอและหยิบเงินมูลค่า 100 หยวนสีแดงสดขึ้นมาสองปึกแล้วนำมอบให้กับแม่บ้านทีละคน

“ปึกนี้หนึ่งหมื่น เพียงแค่คุณสองคนตอบคำถามของฉันตามความจริง เงินก็จะเป็นของพวกคุณ”

แค่แม่บ้านทั้งสองเหลือบตามองไปที่เห็นเงินเป็นปึกๆตาของพวกเธอก็เป็นประกายขึ้นมาในทันที เงินจำนวนขนาดนี้ จะคิดไปแล้วก็เท่ากับเงินเดือนสองเดือนของพวกเธอเลย! ! !

แม่บ้านคิดไปพลางพร้อมกับมองไปมู่อวี๋เฟยด้วยสายตาอันลุกวาว“โอเค ถ้ามันไม่ใช่เรื่องที่ผิดกฎหมาย หากว่าฉันรู้ ฉันจะบอกคุณ”

“ผู้หญิงที่พวกคุณเพิ่งพูดถึงเมื่อกี้ใช่คนที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว คนที่เพิ่งเดินเข้าไปใช่ไหม?”