รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 61

มู่อวี๋เฟยสวมรองเท้าส้นสูงเดินตรงออกจากลิฟต์โดยไม่หันกลับมามอง เธอเดินไปจนถึงห้องที่คุณนายจี้พักรักษาตัวอยู่

แต่เมื่อมู่อวี๋เฟยเดินมาถึงหน้าประตูห้องของคุณนายจี้ เธอก็เกิดหยุดชะงักขึ้นในทันที

ราวกับว่าเธอถูกตะปูตอกเอาไว้ให้อยู่กับที่ ในจิตใต้สำนึกของเธอผุดอะไรบางอย่างขึ้นมา

มู่อวี๋เฟยคิดไปพลางพร้อมถอยกลับไปสองก้าว จู่ๆ ในหัวของเธอก็คิดถึงเรื่องการแต่งงานระหว่างเธอกับจี้หลิงชวนที่เธอได้ปล้นมาจากมู่ซีซี

เดิมทีวันเกิดของมู่ซีซีต่างหากที่มีชะตาวันเกิดตรงกับจี้หลิงชวน ดังนั้นคุณนายจี้จึงจ่ายค่าสินสอดให้กับครอบครัวตระกูลมู่

หากตอนนี้เธอลากเอาคุณนายจี้เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ถ้าหากสุดท้ายแล้วคุณนายจี้ พบว่าวันเกิดของมู่ซีซี ต่างหากที่มีชะตาตรงกับจี้หลิงชวน ถึงตอนนั้นเธอก็จะไม่สามารถอธิบายอะไรได้อีก

ถึงตอนนั้นเธอคงจะถูกขับออกจากตระกูลจี้อย่างแน่นอน จากนั้นตระกูลจี้ก็คงจะจัดงานแต่งงานให้กับมู่ซีซีและต้อนรับเธอเข้าตระกูลอย่างยิ่งใหญ่

พอถึงตอนนั้นเธอจะไม่สามารถสวมรอยเป็นมู่ซีซีตัวปลอมได้อีก！

ไม่มีทาง！ไม่ได้！ จะให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้！！！

จะปล่อยให้คุณนายจี้เข้ามามีส่วนร่วมในเรื่องนี้ไม่ได้ ทางที่ดีไม่ควรให้คุณนายจี้ได้รู้ว่าครอบครัวตระกูลมู่ยังมู่ซีซีอีกคนจะดีกว่า！！！

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้มู่อวี๋เฟยก็กัดริมฝีปากของเธอแน่น เธอพยายามระงับความโกรธที่อยู่ภายในใจ พร้อมกับ หันหลังกลับและจากไปโดยไม่หันกลับมามองอีก

มู่อวี๋เฟยกลับมายังคฤหาสน์ที่ไม่มีแม้แต่เงาของจี้หลิงชวนด้วยความสิ้นหวัง เมื่อมองเห็นความหรูหราที่ว่างเปล่าในห้อง มู่อวี๋เฟยก็ควบคุมความโกรธของเธอไว้ไม่อยู่ ด้วยความโมโหเธอจึงใช้มือกวาดข้าวของกระจัดกระจายไปทั่วห้อง แบบนี้ถึงจะทำให้มู่อวี๋เฟยรู้สึกคลายความโมโหได้บ้าง

มู่อวี๋เฟยนั่งลงที่หน้ากระจก เธอมองดูตัวเองในกระจกอย่างเย็นชา ริมฝีปากของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความประหลาด พร้อมกับค่อยๆเปล่งเสียงพูดกับตัวเองออกมาทีละคำๆ “มู่ซีซี แกรอดูฉันนะ！ฉันจะไม่มีวันปล่อยแกไปง่ายๆ แน่！！！”

เมื่อนึกถึงตรงนี้เล็บยาวๆอันแหลมคมของเธอก็ค่อยๆจิกเข้ากับโต๊ะและเสียงกรีดร้องอันน่าแสบแก้วหูก็ดังขึ้น

ภายในห้องดูรกไปหมด แต่จู่ๆมือถือที่วางบนโต๊ะกลับดังขึ้น มู่อวี๋เฟยขมวดคิ้วและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าข้อความบนหน้าจอโชว์ชื่อคุณแม่ของเธอ สีหน้าของเธอกลับดูดีขึ้นมาเล็กน้อย หลังจากเธอกดรับสายโทรศัพท์ มู่อวี๋เฟยได้ยินเสียงแม่ของเธอดังเข้ามา

“อวี๋เฟย อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดคุณพ่อแล้วนะ ดังนั้นอย่าลืมพาคุณชายจี้มาทานอาหารเย็นที่บ้านด้วยนะ”

หลังจากที่ได้ฟังคำเตือนสติของคุณแม่ มู่อวี๋เฟยก็นึกขึ้นมาได้ ว่าในอีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันเกิดครบรอบ 50 ปีของคุณพ่อ

มู่อวี๋เฟยรู้สึกเจ็บที่หน้าอกพร้อมกับดวงตาทั้งสองของเธอก็แดงก่ำขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่เล็กจนโตมู่อวี๋เฟยถูกพ่อแม่ของเธอรักและทะนุถนอมมาอย่างดี เธอไม่เคยพบเจอเรื่องที่มาทำให้เธอเสียใจได้ขนาดนี้ ดังนั้นเธอจึงต้องการบอกเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างมู่ซีซีกับจี้หลิงชวนให้คุณแม่ของเธอฟัง แต่เธอไม่ต้องการให้แม่มากังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของเธอ

มู่อวี๋เฟยทำได้เพียงกัดฟันและอดทนต่อความเจ็บปวดภายในใจของเธอ ดวงตาของเธอเคร่งขรึมลงเล็กน้อย เธอหรี่ตาลงพร้อมกับครุ่นคิด หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง มู่อวี๋เฟยก็ถือโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับโทรหาคุณแม่ทันที “แม่คะ ไม่กี่วันนี้เตรียมตัวให้ดีๆนะคะ คราวนี้เป็นวันเกิดครบรอบ 50 ปีของคุณพ่อ หนูอยากจะจัดงานวันเกิดให้กับคุณพ่อและชวนทุกคนมาทำให้คุณพ่อมีความสุขค่ะ”

ดังนั้นมู่ซีซีจึงไม่มีทางเลือก เธอตัดสินใจเดินเข้าไปหาจี้หลิงชวนที่มีท่าทีไม่สบอารมณ์

มู่ซีซีพยายามควบคุมสติ เธอนั่งลงข้างๆจี้หลิงชวน พร้อมกับเอื้อมมือออกไปแล้วจับไปที่แขนเสื้อของจี้หลิงชวน

จี้หลิงชวนใช้สายตาเย็นยะเยือกมองไปที่มู่ซีซี มู่ซีซีรีบดึงมือกลับมาทันที พร้อมกับอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “จี้หลิงชวน ฉันไม่ได้ตั้งใจปฏิเสธคุณนะ……ตอนนั้นมู่อวี๋เฟยเดินตามฉันออกมาจากบริษัท……ฉันกลัวว่าเธอจะมาเห็นเข้า ฉันเลยต้องเลือกนั่งรถแท็กซี่กลับเอง”

เมื่อได้ฟังคำอธิบายของมู่ซีซี ใบหน้าของ จี้หลิงชวนก็ค่อยๆดีขึ้น

จี้หลิงชวนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำอธิบายของมู่ซีซี ทำไมถึงเป็นมู่อวี๋เฟยอีก ？！ ทำไมไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต้องเกี่ยวข้องกับมู่อวี๋เฟย!

ไม่รู้จริงๆว่าทำไมคุณย่าถึงได้เลือกมู่อวี๋เฟย！

แผนการของผู้หญิงคนนี้ชั่งดูร้ายกาจเสียจริง สายตาของจี้หลิงชวนแสดงออกถึงความเกลียดชัง！

ทันใดนั้นบรรยากาศในห้องเริ่มกลับมาเคร่งขรึมขึ้นอีกครั้ง แต่โชคยังดีที่ป้าหลิงเข้ามาเสียก่อนจึงทำให้บรรยากาศอันตึงเครียดระหว่างจี้หลิงชวนและมู่ซีซีกลับมาดีขึ้น“

คุณชาย คุณมู่ อาหารเย็นเตรียมเสร็จแล้วค่ะ ไปทานอาหารกันได้แล้วค่ะ”