ทันทีที่เสียงของมู่ซีซีแผ่วเบาลง เมื่อแม่ของเธอที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ได้รับคำตอบที่น่าพอใจแล้วก็วางสายไปในทันที
สองวันแห่งความสงบผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตาเดียวก็ถึงคืนก่อนงานวันเกิดของคุณพ่อตระกูลมู่
มู่ซีซีเพิ่งจะกลับมาถึงคฤหาสน์ก็พบกับจี้หลิงชวนที่ดูเหมือนกลับมาถึงบ้านตั้งนานแล้ว
มู่ซีซีมองไปที่จี้หลิงชวนซึ่งนั่งเช็คดูคอมพิวเตอร์อยู่บนโซฟา เธอมองดูเขาด้วยความประหลาดใจ พรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดของคุณพ่อแล้ว แต่ทำไมคืนนี้จี้หลิงชวนผู้ที่เป็นสามีของมู่อวี๋เฟย ไม่กลับไปหามู่อวี๋เฟยอีกล่ะ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้มู่ซีซีก็จ้องไปที่จี้หลิงชวนพร้อมกับเอ่ยปากถามขึ้นว่า"เอ่อ……วันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดคุณพ่อของฉัน คืนนี้คุณไม่ต้องไปหามู่อวี๋เฟยหรอกเหรอ?”
ทันทีที่มู่ซีซีถามจบ สายตาอันเย็นยะเยือกก็จ้องมองมาที่เธอ เธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นในทันที จี้หลิงชวนยืนอย่างกะทันหัน
“มานี่สิ!” เสียงของจี้หลิงชวนทำลายความเงียบในทันที
ทันใดนั้นหัวใจของมู่ซีซีก็เต้นตุบๆๆแรงขึ้น เธอก้มหน้าลงพร้อมกับกัดริมฝีปากเล็กน้อย ทำได้เพียงแค่รวบรวมความกล้าและเดินเข้าไปหาจี้หลิงชวน
เมื่อเดินเข้ามาถึงตรงหน้าของจี้หลิงชวน จี้หลิงชวนก็ยื่นแขนออกมาแล้วกระชากเอาตัวของมู่ซีซีให้นั่งลงบนตักของเขา
“คุณ……คุณจะทำอะไร……ปล่อยฉันนะ……” ใบหน้าของมู่ซีซีแดงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นจี้หลิงชวนปฏิบัติกับเธออย่างนี้
ชั่วครู่หนึ่ง จี้หลิงชวนก็ยื่นมือออกไปจับที่ปลายคางของมู่ซีซีและจ้องเขม็งไปที่เธอ โดยไม่กะพริบตา "เธอต้องการให้ฉันไปอยู่กับมู่อวี๋เฟยอย่างนั้นเหรอ?”
มู่ซีซีอยากจะตอบว่าใช่ แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองไปยังดวงตาที่ดูเคร่งขรึมของจี้หลิงชวนแล้ว เธอถึงกลับคอหดไปเลย คำพูดว่า "ใช่" เพียงคำเดียวมาจุกอยู่ที่ปาก แต่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยออกมา
มู่ซีซีไม่ได้พูดอะไรออกไป แต่จี้หลิงชวนสามารถมองออกถึงสิ่งที่เธอคิดอยู่ภายในใจได้อย่างรวดเร็ว
ดวงตาอันดุดันจ้องไปที่มู่ซีซีอย่างไม่ขยับ และทันใดนั้นจี้หลิงชวนก็แสยะยิ้มออกมา เขาลงโทษมู่ซีซีด้วยการกัดที่หูของเธอเบาๆ
“มู่ซีซี ทำได้ดี ฉันคิดว่าเธอน่าจะต้องโดนจัดการซะแล้ว!” ทันทีที่คำพูดของจี้หลิงชวนแผ่วเบาลง มู่ซีซีตกใจมากพร้อมกับอุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว “อ่า...”
หลังจากที่จี้หลิงชวนพูดจบ เขาก็ยื่นแขนสอดไปที่ขาของมู่ซีซีแล้วอุ้มเธอขึ้นมา
มู่ซีซีกลัวว่าตัวเองจะตกลงไป ดังนั้นเธอจึงรีบยื่นมือออกไปคล้องที่คอของจี้หลิงชวน
ใบหน้าที่แดงเหมือนกุ้งต้มสุกของมู่ซีซี ทำให้เธอไม่กล้าที่จะเหลือบมองจี้หลิงชวน
เธอถูกจี้หลิงชวนอุ้มขึ้นไปที่ห้องนอนใหญ่ ทันทีที่เข้ามาถึงในห้อง จี้หลิงชวนก็โยนมู่ซีซีลงบนเตียงขนาดใหญ่อย่างไร้ความปรานี
มู่ซีซีอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรออกมา จี้หลิงชวนก็ปิดปากของเธอด้วยจูบอันเร่าร้อน
เสื้อผ้าบนร่างกายเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ และไม่นานทั้งสองก็เปลือยกายล่อนจ้อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ
ย่าก็ปักใจเชื่อเลย ไม่ตรวจดีเอ็นเอหน่อยล่ะ...
ตรวจดีเอ็นเอก็จบ งง นังพี่เลวยังคิดได้ แต่พระเอกคิดไม่ได้...
เรื่องนี้อ่านจบแล้ว...