ทำไมเป็นแบบนี้...มู่อวี๋เฟยรู้ได้ยังไง...ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้!!! แล้วมู่อวี๋เฟยรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่?!
ในตอนนั้นมู่ซีซีรู้สึกได้ว่าคอของเธอถูกรัดแน่นด้วยมือที่มองไม่เห็น แม้แต่จะส่งเสียงพูดก็ไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้
แววตาของเธอจ้องมองมู่อวี๋เฟยอย่างหวาดกลัว ภายในสมองของเธอว่างเปล่า มู่อวี๋เฟยรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกัน
หลังจากนั้นไม่นานนัก มู่ซีซีก็ได้ยินเสียงของเธอที่พูดออกมาจากลำคออย่างยากลำบาก "มู่อวี๋เฟย เธอรู้ได้อย่างไร?"
มู่อวี๋เฟยได้ยินประโยคคำถามจากมู่ซีซี เธอหัวเราะอย่างเยาะเย้ย "รู้ได้ยังไงน่ะเหรอ? เฮอะ มู่ซีซี คิดว่าคนอื่นจะไม่รู้เรื่องชั่วๆที่เธอทำไว้งั้นเหรอ!"
มู่ซีซีไม่รู้ว่าควรจะแก้ตัวกับมู่อวี๋เฟยอย่างไรในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอและจี้หลิงชวน เธอไม่เคยพูดคุยอะไรกับมู่อวี๋เฟย เธอไม่เคยยั่วยวนจี้หลิงชวน แต่จี้หลิงชวนนำตระกูลมู่มาข่มขู่เธอ เธอต้องยอมจำนนต่อการเป็นคนรักของจี้หลิงชวน หากว่าเป็นไปได้ มู่ซีซีก็ไม่เคยคิดเลยสักนิดที่จะหาเรื่องเข้าไปในความสัมพันธ์ระหว่างจี้หลิงชวนและมู่อวี๋เฟย!
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นที่มู่อวี๋เฟยวางยาเธอที่บาร์ ชีวิตของมู่ซีซีก็คงไม่มีโอกาสได้เจอกับจี้หลิงชวนหรอก
จากที่กล่าวมาแล้ว เรื่องทั้งหมดนี่ไม่ใช่เป็นเพราะการกระทำของมู่อวี๋เฟยหรอกหรือยังไง!
เมื่อนึกถึงตอนที่เธอถูกวางยา สีหน้าของมู่ซีซีก็มัวหมองลงทันที เธอจ้องมองไปยังมู่อวี๋เฟยที่กำลังจ้องมองมาที่เธอด้วยสายตาเยือกเย็น แววตาเย็นชาของเธอจ้องมองมู่อวี๋เฟยและพูดว่า "มู่อวี๋เฟย เธอไม่อยากรู้เหรอว่าฉันคบกับจี้หลิงชวนได้อย่างไร? งั้นเธอก็ฟังฉันให้ดี!"
หลังจากสิ้นเสียงของมู่ซีซี จากนั้นเธอจ้องมองมู่อวี๋เฟยด้วยสายตาเย้ยหยันและเย็นชาพร้อมกับพูดเน้นย้ำให้มู่อวี๋เฟยได้รับฟังอย่างชัดเจน "มู่อวี๋เฟย เธอยังจำวันที่เธอให้ฉันไปรับเธอที่บาร์แล้วเธอใส่ยาลงในแก้วไวน์ได้ไหมล่ะ?"
รอยยิ้มเยาะเย้ยของมู่ซีซีชัดเจนมากยิ่งขึ้น จากนั้นเธอพูดต่อและเน้นย้ำทีละประโยคเช่นเคย "ดูจากตอนนี้แล้ว เธอยังไม่รู้แน่ๆว่าผู้ชายที่อยู่กับฉันในคืนนั้นเป็นใคร"
เมื่อมู่อวี๋เฟยได้ฟังคำพูดของมู่ซีซี รอยยิ้มที่ภาคภูมิใจบนใบหน้าพลันหายไปในทันที ลางสังหรณ์ไม่ดีก็ปรากฏขึ้นภายในใจ มู่อวี๋เฟยจ้องมองมู่ซีซีด้วยแววตาเกลียดชังและพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง "มู่ซีซี แกพูดมา! ใคร! ฉันล่ะอยากจะรู้นัก!!!"
"ก็จี้หลิงชวนไง! คืนนั้นฉันหลับนอนกับเขา และนั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันพบกับเขา!" มู่ซีซีกล่าวเน้นย้ำทีละคำอย่างชัดเจน ทันทีที่สิ้นเสียง เป็นดั่งที่คิด เธอเห็นสีหน้าของมู่อวี๋เฟยเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน
มู่อวี๋เฟยเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อ อย่างไรเธอก็จะไม่ยอมเชื่อว่าในสิ่งที่มู่ซีซีพูดเมื่อครู่นี้มันจะเป็นเรื่องจริง เธอส่ายหน้าไปมาราวกับคนบ้า ทันใดนั้นเธอเอื้อมมือออกมาและดึงคอเสื้อของมู่ซีซีไว้พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "มู่ซีซี! นังแพศยา แกจงใจโกหกใช่ไหม? แกจงใจโกหกฉันใช่ไหม? คืนนั้นมันจะเป็นจี้หลิงชวนไปได้ยังไง! มันไม่มีทางเป็นจี้หลิงชวน!!!!"
มู่อวี๋เฟยจำได้อย่างชัดเจนว่าผู้ชายในคืนนั้นคนที่เธอเตรียมการไว้เป็นเพียงคนขี้เมาวัยกลางคนที่เมามายอยู่ข้างถนนและอยากจะสนองตัณหา จะกลายเป็นจี้หลิงชวนไปได้อย่างไร! ในตอนนั้นมู่อวี๋เฟยเป็นคนที่โยนมู่ซีซีลงไปบนเตียงใหญ่ในแรงแรม แผนการผิดพลาดได้อย่างไรกัน!
มู่ซีซีจ้องมองท่าทางของมู่อวี๋เฟยในตอนนี้ หัวใจของเธอรู้สึกด้านชา ความรู้สึกลึกๆภายในใจที่มีให้พี่สาวของเธอก็ค่อยๆเลือนลางและจางหายไป
เป็นเรื่องน่าขันที่ก่อนหน้านี้เธอเคยหลอกตัวเองว่าบางทีมู่อวี๋เฟยอาจจะไม่ใช่คนที่เลวร้ายนัก ในตอนนั้นที่เธอถูกวางยาบางทีอาจเป็นเพราะการกลั่นแกล้งก็เท่านั้น.....
แต่ดูท่าทางแล้ว เรื่องในคืนนั้นมู่อวี๋เฟยจงใจวางแผนและรู้อยู่แก่ใจว่าจะต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้น!
ในตอนนี้สิ่งเดียวที่เป็นโชคดีของเธอก็คือโชคดีที่เธอหนีออกจากห้องนั้นได้ด้วยลมหายใจทั้งหมดของเธอจากนั้นก็พบเข้ากับจี้หลิงชวน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ
ย่าก็ปักใจเชื่อเลย ไม่ตรวจดีเอ็นเอหน่อยล่ะ...
ตรวจดีเอ็นเอก็จบ งง นังพี่เลวยังคิดได้ แต่พระเอกคิดไม่ได้...
เรื่องนี้อ่านจบแล้ว...