รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 68

มู่ซีซีได้ยินในสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด เธอนิ่งงันไปชั่วขณะ จากนั้นเธอก็มีสติตอบโต้ เธอมองไปยังจี้หลิงชวนด้วยความสับสน จี้หลิงชวนกำลังจะบอกว่าเขาต้องการนาฬิกาเรือนนี้งั้นหรือ?

เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ จี้หลิงชวนเห็นทั้งหมดเลยงั้นเหรอ? ไม่อย่างนั้นนาฬิกาเรือนนี้จะตกไปอยู่ในมือของจี้หลิงชวนได้อย่างไร?

มู่ซีซีคิดว่าจี้หลิงชวนเพียงแค่ตั้งใจจะแกล้งเธอเท่านั้น แต่ดูท่าทางแล้ว มู่ซีซีจ้องมองไปยังจี้หลิงชวนอย่างช่วยไม่ได้ "คุณชายจี้ หยุดแกล้งฉันได้แล้ว...รีบคืนนาฬิกาให้ฉันเถอะ..."

จี้หลิงชวนกลับจ้องมองมู่ซีซีด้วยแววตาที่ลุ่มลึก เขาพูดประโยคเมื่อครู่นี้อย่างจริงจังและเน้นย้ำทีละคำ "ฉันบอกว่านาฬิกาเรือนนี้ ตอนนี้เธอให้มันกับฉันแล้ว"

ขณะที่เขาพูด เขาไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่านาฬิกาเรือนนี้ไม่ใช่ของแบรนด์เนม เขาสวมมันบนข้อมือของเขาในทันที เขาเลิกคิ้วขึ้นราวกับว่าเขาพอใจเป็นอย่างมาก เขามองมู่ซีซีและพูดอย่างตรงไปตรงมา "แม้ว่าเธอจะตาไม่ถึง แต่นาฬิกาเรือนนี้ก็ไม่ได้แย่นัก"

เมื่อเธอเห็นจี้หลิงชวนใส่นาฬิกาบนข้อมือของเขา ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ ภายในใจของเธอกลับมีความรู้สึกอบอุ่นอย่างไม่อาจอธิบายได้

ในขณะนี้เธอรู้สึกว่าจี้หลิงชวนหล่อมากยิ่งขึ้นอย่างไม่สามารถอธิบายได้เลยจริงๆ....

มู่ซีซีมองดูจี้หลิงชวนสวมใส่นาฬิกาที่รักและหวงแหนบนข้อมือของเขา ริมฝีปากของเธอขยับเล็กน้อยโดยไม่ได้ตั้งใจ รอยยิ้มที่เผยให้เห็นถึงความรู้สึกของมู่ซีซีในเวลานี้

จี้หลิงชวนมองรอยยิ้มของมู่ซีซี จากนั้นเขาก็หัวเราะเบาๆ เขาอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นและจับคางของมู่ซีซีอีกครั้ง เขาเอนกายเข้าหาริมฝีปากสีแดงที่น่าดึงดูดใจของมู่ซีซี

"หลังจากนี้เป็นเด็กดีอีกสักหน่อย อย่าเลือกของขวัญให้ใครโดยที่ไม่คิดไตร่ตรอง ให้ของขวัญอะไรก็ได้แค่กับฉันก็พอ ฉันยินดีจะรับทุกอย่าง"

เมื่อฟังคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี หัวใจของเธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น เมฆหมอกครึ้มที่อยู่ภายในใจของเธอก่อนหน้านี้ก็พลันหายไปโดยที่เธอไม่รู้ตัว ความรู้สึกของเธอดีขึ้นอย่างไม่อาจอธิบายได้

"ขอบคุณ คุณชายจี้" มู่ซีซีพูดและจ้องมองจี้หลิงชวนด้วยความรู้สึกที่จริงใจ

จี้หลิงชวนกลับไม่ค่อยพอใจกับการลงโทษในครานี้ เขาโน้มตัวเข้าหาริมฝีปากของมู่ซีซีอีกครั้งและมอบจุมพิตบนริมฝีปากของเธอ "ฉันเคยพูดไปแล้ว เรียกชื่อฉัน"

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ของจี้หลิงชวน จิตใต้สำนึกของมู่ซีซีพลันนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมา จี้หลิงชวนนอนอยู่บนเตียงและบังคับให้เธอให้เรียกชื่อของเขาด้วยการฝึกฝนที่โหดร้าย

เดิมทีแก้มที่ขาวเนียนราวหิมะได้แปรเปลี่ยนเป็นแก้มที่มีสีแดงระเรื่อในทันที

จี้หลิงชวนมองดูท่าทางเก้ๆกังๆและเขินอายของมู่ซีซี รอยยิ้มบนใบหน้าของเขายิ่งดูมีความสุขมากขึ้นไปอีก ยากนักที่เขาจะอารมณ์ดีมากขนาดนี้และทำให้มู่ซีซีรู้สึกเขินอาย ริมฝีปากของเขาค่อยๆขยับและพูดกับมู่ซีซีว่า "ตอนนี้ไม่อยากเรียกก็ไม่เป็นไร รอกลางดึกค่อยเรียกบนเตียงก็ได้ มันก็เหมือนกัน"

ทันทีที่สิ้นเสียง ใบหน้าของมู่ซีซีนั้นแดงก่ำ เธอกลัวว่าหากมีใครเข้ามาในห้องน้ำนี้และพบเธออยู่กับจี้หลิงชวน เธอคงอับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี เธอจึงรีบหันไปพูดขอร้องกับจี้หลิงชวน "คุณรีบออกไปเถอะ...เดี๋ยวมีใครเข้ามาและจะดูไม่ดี..."

จี้หลิงชวนหยอกล้อมู่ซีซีจนพอใจ เขายิ้มและหัวเราะเบาๆราวกับว่าเขาพึงพอใจเป็นอย่างมาก หลังจากนั้นไม่นานนักเมื่อเขาได้ยินคำพูดของมู่ซีซี เขาก็หันหลังกลับ เปิดประตูห้องน้ำและเดินออกไป