รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 23
หลังจากเมื่อคืนมายมิ้นท์กลับมา อารมณ์ก็ไม่ดี ดื่มเหล้าจนถึงเที่ยงคืน มึนงงยังหลับไปได้ไม่นาน ก็ถูกเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ปลุกให้ตื่น
เธอค่อยๆ ได้สติกลับมา คลำโทรศัพท์จากโต๊ะหัวเตียง แล้วรับสาย “ฮัลโหล?”
“ประธานมายมิ้นท์ ฉันซินดี้”
ได้ยินอีกฝ่ายแจ้งชื่อตัวเอง มายมิ้นท์ก็ตื่นไม่น้อย นึกขึ้นได้อย่างรวดเร็ว
ที่แท้คนคนนี้ก็คือเลขาข้างกายลาเต้ ลาเต้กลัวว่าหลังจากเธอเข้าเทนเดอร์กรุ๊ปแล้ว ข้างกายไม่มีคนของตัวเอง จึงมอบเลขาให้ตัวเอง
“มีเรื่องอะไรเหรอ?” มายมิ้นท์ถาม ขณะเดินไปทางห้องน้ำ
เลขาซินดี้พูดขึ้น “มีเอกสารด่วนสองสามฉบับ ต้องให้คุณมาที่บริษัทเพื่อจัดการ คุณจะถึงบริษัทประมาณกี่โมง?”
มายมิ้นท์เดาว่าเป็นเรื่องด่วนมาก มองดูเวลา “ประมาณแปดโมงครึ่ง”
“โอเค”
หลังจากวางสาย มายมิ้นท์ก็ใช้น้ำเย็นล้างหน้า ในที่สุดก็รู้สึกสบายขึ้นมาก แต่เมื่อคืนดื่มเหล้าเยอะ ศีรษะยังปวดอยู่ มองในกระจก สีหน้าแย่มาก
ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้ว เมื่อออกมาจากห้องนอนเห็นห้องรับแขกที่สภาพย่ำแย่ มายมิ้นท์ก็เม้มปากอย่างแรง
เมื่อคืนเธอบ้าจริงๆ ดื่มดุเดือดขนาดนี้
เมื่อมายมิ้นท์ขับรถไปถึงบริษัท ก็แปดโมงครึ่งพอดี เธอก้าวเข้าไปนั่งในห้องทำงาน ด้านหลังเลขาซินดี้ก็เดินมา
“ประธานมายมิ้นท์ นี่คือเอกสารด่วนที่ต้องเซ็นชื่อ”
“โอเค”
เธอเปิดเอกสารเพื่อดู ขณะที่ถามเลขา “เซ็นสัญญากับบริษัทคิตติ้งพลัสหรือยัง?”
“เดิมทีเซ็นสัญญาเก้าโมงเช้าวันนี้ แต่ทางด้านบริษัทคิตติ้งพลัสกลับคำพูด” เลขารายงานกับมายมิ้นท์อย่างหมดหนทาง
“ไม่เซ็นแล้วเหรอ?” มายมิ้นท์ขมวดคิ้ว หยิบโทรศัพท์ออกมา “ฉันจะโทรหาลาเต้ ให้เขาไปคุยกับอีกฝ่าย”
เลขารีบพูดขึ้น “ประธานมายมิ้นท์ คุณอย่าโทรเลย เดิมทีเขาต้องไปบริษัทคิตติ้งพลัสเพื่อคุยกับฝ่ายธุรกิจของพวกเขาตอนเช้า หลังจากรับโทรศัพท์ ก็บอกฉันว่าบริษัทเขามีเรื่องต้องจัดการ ค่อยกลับมาจัดการเรื่องสัญญาบริษัทคิตติ้งพลัส”
ได้ยินดังนั้น มายมิ้นท์ก็หยุดเปิดโทรศัพท์
เธอเอาแต่ให้ลาเต้ช่วยเหลือ เกือบลืมไปเลยว่าลาเต้ก็มีบริษัทเป็นของตัวเอง เรื่องที่ต้องจัดการก็ไม่น้อยเช่นกัน
เห็นมายมิ้นท์ไม่พูดอะไรอยู่นาน เลขาก็เอ่ยปาก “งั้นประธานมายมิ้นท์ ฉันไปก่อนนะ?”
“เธอช่วยฉันตรวจสอบแผนการเดินทางในวันนี้ของเถ้าแก่บริษัทคิตติ้งพลัสหน่อย” หลังจากมายมิ้นท์สูดหายใจเข้าลึกๆ ก็สั่งเลขา “ตรวจสอบได้แล้วก็บอกฉัน ฉันจะจัดการเอกสารสองสามฉบับนี้ก่อน”
เลขาตกตะลึง “ลาเต้บอกให้รอเขามาจัดการไม่ใช่เหรอ?”
“เขาก็ยุ่งมากเหมือนกัน ฉันจะรอให้เขามาจัดการทุกเรื่องไม่ได้” มายมิ้นท์เม้มปาก “อีกอย่างฉันนั่งในตำแหน่งนี้ อะไรที่ทำไม่เป็นก็ต้องเรียนรู้ ไม่งั้นยังนั่งก้นไม่ทันร้อน ก็ต้องโดนด่าแล้ว”
“โอเค ประธานมายมิ้นท์คุณทำงานไป ฉันจะไปตรวจสอบ” เลขาออกไปจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว เหลือมายมิ้นท์ทำงานยุ่งอยู่คนเดียว
เพราะมายมิ้นท์สัมผัสของพวกนี้ รวมถึงในเอกสารมีคำศัพท์เฉพาะไม่น้อย จึงอ่านเอกสารช้ามาก ถึงตอนเที่ยงก็จัดการไปได้แค่หนึ่งในสามเท่านั้น หลังจากทานอาหารกลางวันที่เลขานำมาให้แล้ว ก็จัดการที่เหลือต่อ
เวลาบ่ายสองโมงครึ่ง เธอถึงจัดการเอกสารเสร็จทั้งหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานอมเปรี้ยว