รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 12

วันต่อมา เปปเปอร์นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน บนโต๊ะมีหนังสือหย่าเล่มสีแดงวางเอาไว้

เขามองดูสักพัก ทิ้งลงถังขยะไป

ในตอนนี้ ผู้ช่วยเหมันตร์ก้าวขึ้นมาพูดด้วยความเคารพ “คุณผู้ชาย ประธานเยี่ยมบุญจากเอสซีกรุ๊ปโทรเข้ามาหาท่านครับ”

คุณพ่อของส้มเปรี้ยว?

เปปเปอร์จัดการความรู้สึกเรียบร้อย รับสายโทรศัพท์บนโต๊ะ “คุณลุงเยี่ยมบุญ”

ปลายสายเป็นเสียงแหบแห้งของวัยกลางคน “เปปเปอร์ หลายวันนี้นับว่าส้มเปรี้ยวอยู่บ้านของคุณอย่างเชื่อฟัง ช่วงนี้ผมไม่มีเวลาไปเยี่ยมเธอเลย มีแต่คุณป้าของคุณไปอยู่เป็นเพื่อนเธอแก้เบื่อ ผมกลัวเธอจะบ่น”

น้ำเสียงของเปปเปอร์สงบนิ่ง “คุณลุงวางใจได้ครับ หลายวันนี้ส้มเปรี้ยวฟื้นตัวได้ดีมาก คุณแม่ของผมมักจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ”

“โอ้ งั้นก็ดี” เยี่ยมบุญถามหยั่งเชิง “ผมได้ยินข่าวลือบางอย่าง กล่าวกันว่าอุบัติเหตุรถยนต์หกปีก่อนของส้มเปรี้ยวมีส่วนเกี่ยวข้องกับภรรยาคนก่อนของคุณ เมื่อวานแม่ของส้มเปรี้ยวไปเยี่ยมเธอ ลองถามอ้อมๆ ดู แต่ส้มเปรี้ยวเอาแต่เลี่ยงที่จะพูดถึง เปปเปอร์ คุณรู้ไหมว่ามันเรื่องอะไร?”

สีหน้าของชายหนุ่มตกตะลึง เม้มริมฝีปาก ไม่ตอบออกมาทันที

“เปปเปอร์ คุณฟังอยู่ไหม?”

ผ่านไปนานสองนาน เปปเปอร์ขมวดคิ้ว “อุบัติเหตุรถยนต์นั้น...ความจริงแล้วมีส่วนเกี่ยวข้องกับมายมิ้นท์อยู่บ้าง”

เยี่ยมบุญพูดอย่างจริงใจ “คุณเองก็รู้ดี ส้มเปรี้ยวเป็นลูกที่ผมรักและทะนุถนอมตั้งแต่เล็กจนโต อุบัติเหตุรถยนต์นั้นทำให้ผมกับคุณป้าของคุณแทบจะหมดอาลัยตายอยาก หลังจากส้มเปรี้ยวฟื้นขึ้นมาก็เจอคุณเป็นคนแรก เห็นได้ว่าความรู้สึกที่มีต่อคุณลึกซึ้งแค่ไหน ส่วนภรรยาคนก่อนของคุณกับส้มเปรี้ยว ใครสำคัญกว่า ผมคิดว่าคุณรู้ดี”

เปปเปอร์หลับตาลง “ครับ”

ดูเหมือนปลายสายจะพอใจมาก “เปปเปอร์ ผมเชื่อว่าคุณเป็นคนที่คู่ควรฝากฝังส้มเปรี้ยวเอาไว้ที่สุด”

หลังจากวางสาย เปปเปอร์ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง

ผ่านไปนานมาก ถึงจะเรียกผู้ช่วยเหมันตร์เข้ามา “ผมมีเรื่องให้คุณไปจัดการ”

...