รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 180

แต่ว่าไม่นาน ความรู้สึกดีใจที่อยู่ในใจของเปปเปอร์นั้นก็ถูกคำพูดของทามทอยทำลาย

มือสองข้างของทามทอยกอดอก“ดังนั้นผมวางแผนที่จะตามจีบมายมิ้นท์ เปปเปอร์คุณคิดว่าเป็นยังไง？”

สีหน้าของเปปเปอร์ขรึมลง

เขาคิดว่ายังไงงั้นเหรอ？

เขาคิดว่าไม่ดีเลยแม้แต่น้อย

แต่ว่าคำพูดนี้เปปเปอร์ไม่สามรถพูดได้ เขากดสายตาลงพลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า：“คุณอยากจีบก็จีบ จะมาถามผมทำไม？”

ทามทอยมองดูก็รู้ว่าเขาอยากที่จะขัดขวาง แต่กลับทำทีเป็นอดทน แววตาเป็นประกายเผยออกมา “แน่นอนว่าผมก็ต้องบอกกล่าวคุณก่อนอยู่แล้ว”

“บอกกล่าว？”เปปเปอร์เม้มริมฝีปากกลายเป็นเส้นตรง

ทามทอยพยักหน้า“ใช่แล้ว เพราะถึงยังไงมายมิ้นท์ก็เป็นภรรยาเก่าของคุณ ดังนั้นผมก็ต้องบอกกล่าวคุณก่อน ต่อไปถ้าผมกับมายมิ้นท์อยู่ร่วมกัน คุณจะได้ไม่รู้สึกตกใจ”

เปปเปอร์ หึ ออกมาหนึ่งทีด้วยความเย็นชา“คุณมั่นใจเหรอว่าคุณจะจีบมายมิ้นท์สำเร็จ？”

“ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสําเร็จอยู่ที่นั่น ขอเพียงใช้ใจ จะต้องทำให้เธอใจอ่อนได้แน่ เมื่อถึงเวลานั้นเปปเปอร์คุณจะแสดงความยินดีกับพวกเราใช่ไหม？”ทามทอยมองไปที่เขา

ริมฝีปากบางของเปปเปอร์ขยับเล็กน้อย อยากจะพูดว่าแน่นอน

แต่คำพูดติดอยู่ที่ปาก กลับพูดไม่ออก

ทามทอยก็ไม่ได้แปลกใจ

เขารู้ว่าในใจของเปปเปอร์ยังคงมีมายมิ้นท์อยู่ หากพูดคำว่าแสดงความยินดีออกมาได้ก็คงเป็นเรื่องที่แปลกมาก

มือของทามทอยล้วงกระเป๋า“พอได้แล้วเปปเปอร์ สิ่งที่ควรพูดผมก็พูดไปหมดแล้ว คุณก็ไม่ได้ขัดขวางไม่ให้ผมตามจีบมายมิ้นท์ ถ้าอย่างนั้นผมหวังว่าต่อไปคุณก็อย่ามาขัดขวางนะครับ”

“ไม่หรอกครับ นั้นเป็นเรื่องของคุณกับมายมิ้นท์ ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับผม”สีหน้าของเปปเปอร์เย็นชา พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ทามทอยยิ้ม“เหรอครับ？ถ้าอย่างนั้นเปปเปอร์คุณจำคำพูดที่คุณพูดวันนี้ไว้ให้ดี ถ้าวันหน้าคุณมาขัดขวาง อย่าหาว่าผมทามทอยไม่เห็นคุณเป็นเพื่อนนะครับ พอได้แล้ว คุณไปหาคู่หมั้นของคุณเถอะ ผมก็ควรกลับแล้วเหมือนกัน จะกลับไปสอบถามผู้เชี่ยวชาญด้านความรักสักหน่อยว่าจะจีบสาวยังไง บ๊ายบาย”

เขาโบกมือ เปิดประตูแล้วขึ้นรถ

การที่เขาพูดเรื่องพวกนี้กับเปปเปอร์ ก็เพื่อที่จะใช้โอกาสที่เปปเปอร์ไม่ค้นพบความรู้สึกที่ตนมีต่อมายมิ้นท์ตัดความเป็นไปได้ของความสัมพันธ์ระหว่างเปปเปอร์กับมายมิ้นท์

เมื่อเป็นเช่นนี้ แม้ว่าต่อไปเปปเปอร์จะค้นพบความรักที่ตนมีต่อมายมิ้นท์ก็สายไปเสียแล้ว และเนื่องจากคำพูดที่เปปเปอร์พูดในวันนี้ก็จะทำให้เขาทำได้เพียงมองดูมายมิ้นท์กับเขาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน

ขณะที่คิด ทามทอยก็ยิ้มให้กับเปปเปอร์ที่ยังอยู่นอกรถ แล้วขับรถจากไป

เปปเปอร์ยืนอยู่กับที่ มองไปยังทิศทางที่ทามทอยจากไปด้วยสายตาเย็นชา มือทั้งสองข้างบีบแน่น ลมหายใจรอบกายเขาหนาวเย็นจนน่าหวาดเสียว

ทามทอยรักมายมิ้นท์เข้าแล้ว แล้วยังประกาศศักดาอีกว่าจะตามจีบมายมิ้นท์ เมื่อสองเดือนก่อนทามทอยยังไม่ได้รู้สึกแบบนี้กับมายมิ้นท์เลย อีกทั้งยังไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับมายมิ้นท์มากมายอะไร

เป็นเขา！

รูม่านตาของเปปเปอร์ขยับ

เขาเป็นคนผลักดันให้ทามทอยปรากฏอยู่เบื้องหน้าของมายมิ้นท์ และพยายามเพิ่มความสัมพันธ์ระหว่างทามทอยกับมายมิ้นท์ ก็เลยทำให้ทามทอยหลงรักมายมิ้นท

ในเวลานี้ ในใจของเปปเปอร์รู้สึกอย่างบอกไม่ถูก สรุปคือเขารู้สึกทุกข์ทรมานอย่างมาก

ส้มเปรี้ยวมาอยู่ข้างกายเขา พลางถามขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า：“เปปเปอร์ คุณกำลังดูอะไรอยู่เหรอคะ？”

เปปเปอร์มองลงต่ำพลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบว่า：“ไม่มีอะไรครับ”

“คุณทามทอยไปแล้วเหรอคะ？”ส้มเปรี้ยวถามขึ้นอีก

เปปเปอร์ อึม หนึ่งที

ส้มเปรี้ยวควงแขนของเขา“เปปเปอร์ คุณทามทอยพูดคุยอะไรกับคุณเหรอคะ ดูเหมือนว่าอารมณ์ของคุณไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่”

“ผมอารมณ์ไม่ดีเหรอ？”เปปเปอร์มองไปที่หล่อนด้วยสายตาเป็นประกายเล็กน้อย

ส้มเปรี้ยวพยักหน้า“ใช่ค่ะ ไม่ดีเอามากๆเลย เหมือนกับมีคนแย่งของอะไรไป”

สีหน้าแววตาของเปปเปอร์งุนงงเล็กน้อย

มีของอะไรถูกคนขโมยไปงั้นเหรอ？

เขากับทามทอยคุยเรื่องของมายมิ้นท์ ทามทอยรักมายมิ้นท์ หรือว่าเป็นเพราะเรื่องนี้ เขาถึงอารมณ์ไม่ดี？

เพราะรู้สึกว่าทามทอยแย่งมายมิ้นท์ไป？