รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 188

เขาไม่ได้เสียดายเงินพวกนี้ แต่เป็นห่วงว่าส้มเปรี้ยวจะถูกหลอก

“เหมันตร์” เปปเปอร์เรียกผู้ช่วยเหมันตร์เข้ามา

หลังที่ผู้ช่วยเหมันตร์เข้ามาแล้ว ก็ยืนนิ่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานเขา “ประธานเปปเปอร์มีอะไรจะสั่งเหรอครับ”

“ไปสืบดูหน่อยว่าวันนี้ส้มเปรี้ยวไปไหนมา ซื้ออะไรบ้าง” เปปเปอร์พูดพลางนวดขมับ

“ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบรับหนึ่งคำ แล้วเดินออกไป

แต่ไม่นาน เขาก็ถือผลการสืบข้อมูลกลับมาแล้ว “ประธานเปปเปอร์ คุณส้มเปรี้ยวไปที่ห้างสรรพสินค้า ซื้อชุดราตรียี่สิบกว่าชุดครับ”

“อะไรนะ ชุดราตรียี่สิบกว่าชุดเหรอ” หางตาเปปเปอร์กระดกขึ้น

เขารู้ว่าวันนี้ส้มเปรี้ยวจะซื้อชุดราตรี แต่ซื้อเยอะขนาดนี้ไปทำอะไร

“ใช่ครับ ยี่สิบกว่าชุดครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์ดันแว่นตาพลางตอบคำถาม

ตอนที่เขาได้ยินลูกน้องรายงาน ก็ตกใจมาก

เปปเปอร์เม้มปาก “สืบหาเหตุผลได้มั้ยว่าทำไมเธอถึงซื้อมากมายขนาดนี้”

“ได้ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์ก้มหน้า “คุณส้มเปรี้ยวติดกับที่คุณมายมิ้นท์วางแผนไว้ครับ”

“ติดกับมายมิ้นท์เหรอ”เปปเปอร์หรี่ตามอง “ตกลงว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น”

“จากที่สืบมา ตอนที่คุณส้มเปรี้ยวไปซื้อชุดราตรี คุณมายมิ้นท์ก็อยู่ด้วย อีกอย่างพอคุณมายมิ้นท์เลือกชุดได้แล้ว คุณส้มเปรี้ยวก็แย่งชุดนั้นมา จากนั้นไม่ว่าคุณมายมิ้นท์เลือกชุดไหน เธอก็แย่งมาหมดเลยครับ ไม่ทราบเลยว่าเป็นแผนของคุณมายมิ้นท์ที่จงใจให้เธอแย่งไป ดังนั้นนี่ก็คือสาเหตุ ที่มาที่ไปของชุดราตรียี่สิบชุดนี้ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบ

การเสียหน้าครั้งนี้ของคุณส้มเปรี้ยวก็เสียหน้ามากจริงๆ กลั่นแกล้งคนอื่นไม่สำเร็จ แล้วยังถูกคนอื่นวางแผนแกล้งกลับอีก

ดังนั้นถ้าไม่ฉลาดก็อย่าไปทำเรื่องชั่วร้าย

แต่คำพูดเหล่านี้ ผู้ช่วยเหมันตร์ได้แต่บ่นอยู่ในใจ ไม่กล้าที่จะพูดออกมาเด็ดขาด

ใบหน้าหล่อเหลาของเปปเปอร์บูดบึ้งมาก กลิ่นไอความเย็นเยือกแผ่ออกมารอบๆตัว

เขาไม่รู้คนที่แย่งชุดราตรีคือส้มเปรี้ยว หรือว่าจะเป็นบุคลิกที่สองของส้มเปรี้ยวกันแน่

แต่ไม่ว่าใคร พฤติกรรมก็แย่มาก โง่เขลามาก ยิ่งกว่านั้น หัวใจที่คับแคบของพวกเธอถูกเปิดเผยในที่สาธารณะ

“สุดท้ายแล้วมายมิ้นท์ได้ซื้อชุดราตรีหรือเปล่า” เปปเปอร์ถาม

ผู้ช่วยเหมันตร์ส่ายหน้า “เปล่าครับ คุณมายมิ้นท์ออกไปจากร้านVanika ไม่รู้ว่าจะไปที่ร้านชุดราตรีอื่นอีกหรือเปล่าครับ”

เปปเปอร์ส่งเสียงอืม แสดงความหมายว่ารับรู้แล้ว “ให้ผู้จัดการร้านค้าสังเกตดูหน่อย ถ้ามายมิ้นท์ไปร้านอื่น ไม่ต้องรับเงินเธอ จ่ายในนามของผมได้เลย”

“ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้า หมุนตัวแล้วออกไปปฏิบัติตามคำสั่ง

เปปเปอร์เรียกเขาเอาไว้อีก “เดี๋ยวก่อน”

“ประธานเปปเปอร์มีอะไรจะสั่งอีกครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์หันกลับมาถาม

เปปเปอร์นวดคิ้ว “อย่าให้มายมิ้นท์รู้ว่าผมเป็นคนจ่ายให้เธอ”

“ผมเข้าใจแล้วครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้า

ที่ห้างสรรพสินค้า หลังจากมายมิ้นท์กับชาหวานออกจากร้านVanika ก็ไปเดินดูที่ร้านชุดราตรีร้านอื่นอีกสองสามร้าน แต่ก็ยังเลือกชุดที่เหมาะสมไม่ได้เลย

ตอนนี้ทั้งสองคนยืนอยู่ในห้างสรรพสินค้า หน้าร้านชุดราตรีร้านสุดท้าย

ชาหวานก้มตัวไปทุบหน้าแข้ง “ประธานมายมิ้นท์คะ ถ้าร้านนี้ยังเลือกไม่ได้อีกจะทำยังไงดีคะ”

มายมิ้นท์เองก็เหนื่อยเล็กน้อยแล้ว ค่อยๆหอบหายใจตอบว่า “ไม่ต้องห่วง ต้องเลือกได้แน่นอน อย่างมากก็พอใช้ได้”

“ก็คงต้องเป็นแบบนี้แล้วล่ะค่ะ” ชาหวานพยักหน้า เดินเข้าไปพร้อมกับเธอ

แม้ว่าร้านชุดราตรีร้านนี้จะไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดัง เหมือนกับร้านVanika แต่ก็เป็นแบรนด์ที่มีการตัดเย็บขั้นสูงประณีตสวยงามอันเก่าแก่ที่สุด

ชุดราตรีด้านใน การออกแบบก็มักจะเอนเอียงไปในแนววินเทจย้อนยุค

การออกแบบสไตล์นี้ วัยรุ่นหนุ่มสาวน้อยคนที่จะสวมชุดออกมาได้สวยงาม ดังนั้นมักจะไม่ได้รับความชื่นชอบจากวัยรุ่นนัก วัยรุ่น

แต่พอมายมิ้นท์ลองใส่ชุดหนึ่งแล้ว กลับเหมาะสมอย่างมาก

สายตาชาหวานเป็นประกายทันที “ประธานมายมิ้นท์ ชุดนี้ไม่เลวนะคะ”

มายมิ้นท์มองตนเองในกระจก ก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ “ใช่ไม่เลวเลย”

พนักงานขายเองก็พยักหน้าชื่นชม “คุณผู้หญิง ฉันขอถ่ายรูปสักสองรูปได้มั้ยคะ หลังจากชุดราตรีชุดนี้มาที่ร้านพวกเรา ก็ไม่มีใครซื้อไปเลย เพราะไม่มีใครใส่ชุดออกมาได้สวยงาม แต่คุณผู้หญิงกลับใส่ออกมาได้อย่างสวยงาม ดังนั้นฉันอยากจะถ่ายภาพส่งไปให้ดีไซเนอร์ดูค่ะ”

“ได้ค่ะ” มายมิ้นท์ท่าทางที่คาดหวังของเธอ ก็ไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไร จึงยิ้มพลางตอบรับ

พนักงานดีใจอย่างยิ่ง “ขอบคุณมากค่ะคุณผู้หญิง”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันต้องโพสต์ท่ามั้ยคะ” มายมิ้นท์ถาม