รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 312

เปปเปอร์ที่กำลังเคาะโต๊ะอยู่หยุดชะงักลง ในใจยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าน่าจะเป็นเพราะสาเหตุนี้

เพราะไม่เช่นนั้นก็ยากที่จะอธิบายได้ว่า ทำไมพวกเขาจะต้องสร้างชวนชมตัวปลอมเพื่อเข้าไปอยู่ในตระกูลภักดีพิศุทธิ์ คงไม่น่าจะปรารถนาดีที่จะปลอบใจเยี่ยมบุญสองสามีภรรยาหรอก

เมื่อคิดเช่นนี้ ดวงตาของเปปเปอร์มองไปยังผู้ช่วยเหมันตร์“ทำลายข้อมูลที่คุณตรวจสอบพบทิ้งให้หมด อีกทั้งเบาะแสสมัยก่อนของ เจินเจินก็ลบทิ้งให้หมดด้วย สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เพิ่มความปลอดภัยของตัวอย่างดีเอ็นเอที่ทามทอยทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลและหน่อยรับรอง อีกชั้นหนึ่ง”

แม้ว่าทามทอยจะปกปิดสถานะของเจินเจิน แต่ว่าก็ยากที่จะรับประกันได้ว่าจะไม่มีใครสงสัยว่าเจินเจินไม่ใช่ชวนชม

ผู้ช่วยเหมันตร์ยังตรวจสอบพบว่าเจินเจินไม่ใช่ชวนชม ไม่แน่ว่าคนอื่นก็สามารถตรวจสอบได้เช่นกัน ดังนั้นเขาทำได้เพียงช่วย มายมิ้นท์และทามทอยปกปิดสถานะของเจินเจินให้เข้มงวดขึ้น อย่างน้อยไม่ให้คนสามารถตรวจสอบได้อย่างง่าย

ผู้ช่วยเหมันตร์ก็ทราบจุดประสงค์ที่ชัดเจนของเปปเปอร์ พยักหน้า ไม่ได้เห็นต่าง รีบทำตามคำสั่งทันที

หลายวันต่อมา ในอินเทอร์เน็ตมีข่าวของมายมิ้นท์กับส้มเปรี้ยว และค่อยๆจางหายไป มีเพียงสื่อจำนวนน้อยมากที่ยังคงรายงานข่าวอยู่

เพราะถึงยังไงทั้งสองก็ไม่ใช่ดารา คงไม่มีการพาดหัวข้อข่าวนานนัก

วันนี้มายมิ้นท์กับราเม็งกำลังพูดคุยเรื่องที่จะไปชมการเดินแบบที่เมืองน้ำรุ้ง จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ตำรวจทางด้านนั้นเป็นคนโทรมา

มายมิ้นท์รับสายโทรศัพท์“สวัสดีค่ะ”

“คุณมายมิ้นท์ วันขึ้นศาลของคุณส้มเปรี้ยวประกาศออกมาแล้วครับ เป็นวันพรุ่งนี้ตอนบ่ายสองโมงครับ ในฐานะที่ท่านเป็นฝ่ายโจทก์ คุณจำเป็นที่จะต้องเข้าร่วมด้วย ”ตำรวจพูดขึ้น

มายมิ้นท์พยักหน้าอย่างตั้งใจ“ได้ค่ะ ฉันไปตรงเวลาอย่างแน่นอน”

เมื่อการพูดคุยสิ้นสุดลง เธอก็วางสายโทรศัพท์ลง

ราเม็งมองไปที่เธอ“พี่ มีเรื่องอะไรเหรอครับ？”

“วันขึ้นศาลของส้มเปรี้ยวออกมาแล้ว พรุ่งนี้ตอนบ่ายสองโมง”มายมิ้นท์โยนโทรศัพท์วางไว้บนโต๊ะพลางพูดขึ้น

ดวงตาของราเม็งเผยเงาแห่งความมืดออกมา ยิ้มหน้าบานพลางพูดขึ้นว่า“ถ้างั้นก็ดีเลย พรุ่งนี้ผมจะไปเป็นเพื่อนคุณ”

“ได้ค่ะ”มายมิ้นท์อึมครู่หนึ่งพลางรับปาก

“มายมิ้นท์”เลขาซินดี้เคาะประตูเข้ามา

มายมิ้นท์กับราเม็งมองไปที่หล่อนพร้อมกัน

“มีเรื่องอะไร？”มายมิ้นท์ถามขึ้น

เลขาซินดี้ยืนอยู่หน้าประตู ไม่ได้เข้ามา “โรงพยาบาลต่างประเทศที่ท่านให้ฉันนัดหมาย ตอนนี้นัดหมายไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ ทางฝั่งของโรงพยาบาลถามว่าคุณจะไปเมื่อไหร่เหรอคะ？”

“พี่ โรงพยาบาลอะไรเหรอครับ？พี่ป่วยเหรอ？”สีหน้าของราเม็งเปลี่ยนไปเล็กน้อย รีบมองมาที่มายมิ้นท์

มายมิ้นท์ยิ้ม“ไม่ต้องตื่นตระหนก ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันให้ซินดี้นัดโรงพยาบาลสูตินรีเวช”

ขณะที่พูด เธอก็มองไปที่เลขาซินดี้อีกครั้ง“ฉันทราบแล้ว ฉันแพลนที่จะไปเย็นวันเสาร์ของสัปดาห์นี้”

วันนี้เพิ่งจะวันพุธ วันศุกร์ไปดูราเม็งเดินแบบที่เมืองน้ำรุ้ง วันเสาร์ไปผ่าตัดที่ต่างประเทศ วันอาทิตย์กลับมา ตารางเวลาจัดได้พอเหมาะพอดี

“ได้ค่ะ ถ้าอย่างงั้นฉันจะได้ตอบกลับรับคำค่ะ”เลขาซินดี้พยักหน้าเล็กน้อย พลางปิดประตูห้องทำงานแล้วจากไป

ราเม็งก้มหน้ามองไปยังท้องของมายมิ้นท์“พี่ คุณจะไปตรวจครรภ์ที่ต่างประเทศเหรอครับ หรือว่า……”

“ฉันจะไปทำแท้งเด็กคนนี้ที่ต่างประเทศ”มายมิ้นท์ลูบที่ท้อง พลางตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย：“เนื่องจากเรื่องก่อนหน้านี้ที่ส้มเปรี้ยวให้การันต์ทำ ดังนั้นตอนนี้ฉันไม่กล้าผ่าตัดโรงพยาบาลในประเทศ ที่จริงก็ได้วีซ่ามาระยะหนึ่งแล้ว แต่เป็นเพราะงานยุ่งก็เลยยังไม่ได้ไป ตอนนี้เด็กในท้องก็สามเดือนแล้ว ไม่สามารถชักช้าต่อไปได้ หากยังยื้อเวลาไปอีก ก็คงจะเอาเด็กออกลำบาก”

แน่นอน นี่ก็เป็นเพียงสาเหตุหนึ่งเท่านั้น

อีกสาเหตุหนึ่งเธอกลัวว่าหากยังชักช้าอยู่นาน ความรักของแม่ปะทุ คงทำใจไม่ได้ที่จะเอาเด็กคนนี้ออก

เมื่อได้ยินคำพูดของมายมิ้นท์ สายตาของราเม็งก็หดลงครู่หนึ่ง แววตาเผยความเสียใจออกมาเล็กน้อย แต่ว่าไม่นานก็จางหายไปลดเปลือกตาลงยังคงรักษาความอ่อนโยนและรอยยิ้มบนใบหน้าไว้ “ถ้าอย่างนั้นผมจะไปเป็นเพื่อนคุณเอง ”

“ไม่ต้องหรอก ก่อนหน้านี้คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่า หลังจากที่เดินแบบที่เมืองน้ำรุ้งเสร็จวันรุ่งขึ้นจะต้องไปอัดรายการวาไรตี้ ซึ่งเป็นวันเสาร์พอดี คุณจะมีเวลาไปกับฉันเหรอ ตั้งใจทำงานเถอะ ลาเต้จะเป็นคนไปเป็นเพื่อนฉันเอง”มายมิ้นท์ตบที่ไหล่ของเขา