รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 314

มายมิ้นท์ตะลึงงันกับคำพูดของเขา ไม่นานเธอก็ได้สติกลับมา และอยากที่จะหัวเราะ

ไม่ใช่ความต้องการของตนเอง？

หรือว่ามีคนที่สามารถควบคุมเขาได้งั้นเหรอ？

มายมิ้นท์ไม่ได้มองว่าคำพูดของเปปเปอร์เป็นความจริง เห็นเพียงเขาต้องการทำตนเองให้ขาวสะอาดจึงได้จงใจพูดขึ้นเช่นนั้น พลางชี้ไปที่นาฬิกาข้อมือ เพื่อเปลี่ยนเรื่องพูด “ประธานเปปเปอร์ จวนจะถึงเวลาประชุมแล้วค่ะ”

เมื่อเปปเปอร์เห็นเธอเป็นเช่นนี้ ก็รู้ทันทีว่าเธอไม่ยอมเชื่อเขา จึงถอนหายใจเล็กน้อยพลางพูดขึ้นว่า “ไปกันเถอะ”

ทั้งสองเดินตรงไปที่ห้องประชุมพร้อมกัน และไม่มีคำพูดใดออกมา

ผู้ช่วยเหมันตร์เดินตามมาข้างหลัง มองเงาหลังของทั้งสองพลางส่ายศีรษะอย่างจนปัญหา

สองคนนี้มาจนถึงจุดนี้ ส้มเปรี้ยวมีส่วนช่วยไม่น้อยจริงๆ！

การประชุมเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ

เปปเปอร์นั่งอยู่หัวโต๊ะพูดถึงข้อเสียของการใช้พลังงานใหม่ ฟังดูแล้วตั้งใจเป็นอย่างมาก

ในช่วงเวลานี้ มายมิ้นท์กำลังศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับพลังงานใหม่ บางครั้งยังไปหาความรู้เพิ่มเติมที่มหาวิทยาลัยด้วย

ดังนั้นเมื่อฟังเนื้อหาการประชุมในครั้งนี้ ก็ไม่เหมือนการประชุมในครั้งที่แล้วที่เธอไม่ค่อยเข้าใจแล้ว

หลังจากสองชั่วโมงต่อมา การประชุมก็จบลง

เปปเปอร์ลุกขึ้น“มายมิ้นท์อยู่ก่อน ส่วนคนอื่นออกไปได้”

เมื่อมายมิ้นท์ที่กำลังเตรียมเก็บของแล้วเดินจากไปได้ยินประโยคนี้ ก็หยุดชะงักลง รีบเงยหน้ามองไปยังเปปเปอร์ ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงให้เธออยู่ก่อน

ส่วนคนอื่นๆก็รู้สึกประหลาดใจเช่นเดียวกัน แต่ไม่มีใครกล้าเอ่ยถาม แค่มองทั้งสองด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ จากนั้นก็ออกจากห้องประชุม

และในช่วงเวลาที่ประตูของห้องประชุมปิดลง มายมิ้นท์ก็ได้ยินคนพูดว่า：“คุณว่าประธานเปปเปอร์ให้มายมิ้นท์อยู่ต่อทำไมกัน？คงไม่ใช่เรื่องชู้สาวหรอกนะ？”

มุมปากของมายมิ้นท์กระตุก

คนพวกนี้ชอบสร้างภาพต่อในสมองด้วยการมโนเสียจริง

เรื่องชู้สาว？

พวกเขาคิดกันออกมาได้！

มายมิ้นท์คลึงขมับ มองไปยังเปปเปอร์ที่กำลังเดินเข้ามาหาตน“ประธานเปปเปอร์ คุณให้ฉันรออยู่ก่อน มีธุระอะไรเหรอคะ？”

“ไม่ได้มีเรื่องใหญ่อะไรครับ”เปปเปอร์หยุดที่ด้านหน้าของเธอ สายตาหยุดอยู่ที่สมุดโน้ตของเธอที่วางอยู่บนโต๊ะ“ฟังเข้าใจหมดแล้วใช่ไหมครับ？”

มายมิ้นท์มองตามสายตาของเขา เข้าใจว่าเขาหมายถึงเรื่องอะไร ดึงมือออกมาจากสมุดโน้ต“รู้แค่งูงูปลาปลาค่ะ ยังมีข้อมูลบางส่วนที่ต้องกลับไปแปล”

มิฉะนั้นการเยี่ยมชมโรงงานครั้งต่อไป เธอจะไม่เข้าใจการทำงานของพลังงานใหม่เป็นแน่！

เมื่อถึงเวลานั้นพวกประธานทั้งหลายก็คงหัวเราะเยาะเธอ

“ไม่เข้าใจตรงไหน เดี๋ยวผมอธิบายให้ฟัง！”เปปเปอร์เอ่ยปากถามขึ้น

“อ่า？”มายมิ้นท์กะพริบตาอย่างแปลกใจ

เปปเปอร์เผยรอยยิ้มจางๆออกมา “อ่า ทำไมกัน นั่งลงสิ”

ในเวลานี้มายมิ้นท์เข้าใจอย่างชัดเจนแล้ว ที่แท้เขาให้เธออยู่ต่อ ก็เพื่อต้องการที่จะอธิบายส่วนที่เธอไม่เข้าใจให้เธอฟัง

มายมิ้นท์กัดริมฝีปากแน่น“คงไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันกลับไป……”

“พรุ่งนี้มีการตรวจเยี่ยมโรงงานแล้ว คุณแน่ใจเหรอว่าจะกลับไปแปลข้อมูลทัน？อีกทั้งข้อมูลจำนวนมากก็เป็นข้อมูลเก่า ยังไม่อัปเดต ไม่สอดคล้องกันกับพลังงานใหม่ที่ห้องปฏิบัติการของผมพัฒนาขึ้นมา คุณดูข้อมูลไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร！”เปปเปอร์มองดูเธอพลางพูดขึ้น

มายมิ้นท์อ้าปากพูดไม่ออก

ใช่ พลังงานใหม่ยังไม่สุกงอม อัปเดตใหม่ทุกวัน อีกทั้งข้อมูลก็ตามการพัฒนาของพลังงานใหม่ไม่ทัน ดังนั้นข้อมูลในมือของเธอ แน่นอนว่าแตกต่างจากข้อมูลพลังงานใหม่ในตอนนี้ ดังนั้นอาศัยเพียงให้เธอกลับไปอ่านข้อมูล คงไม่สำเร็จแน่

ดูเหมือนว่าเธอคงต้องรบกวนเขาแล้ว

“ฉันทราบแล้ว ถ้าอย่างนั้นต้องขอรบกวนประธานเปปเปอร์ด้วยนะคะ！”มายมิ้นท์โค้งคำนับเปปเปอร์

ขณะที่เปปเปอร์ต้องการเรียกเธอ สายตาก็เหลือบไปเห็นคอเสื้อที่เผยผิวขาวผุดผ่องออกมา ดวงตาของเขาหดลงทันที

วินาทีต่อมา ลำคอของเขาขยับเล็กน้อย สายตาเคลื่อนไปทางอื่น น้ำเสียงกดลงต่ำเล็กน้อยพลางตอบกลับว่า：“ไม่มีอะไรครับ ก็เพื่อความร่วมมือ คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ อีกอย่างต่อไปอย่าใส่เสื้อผ้าแบบนี้แล้วโค้งคำนับให้กับคนอื่นอีก โดยเฉพาะผู้ชาย”

“ฮืม？”มายมิ้นท์ยืนตัวตรงด้วยความสงสัยก่อน จากนั้นก้มหน้ามองยังเสื้อผ้าของตน

เมื่อมองดูแล้ว เธอก็เข้าใจอะไรบางอย่างทันที

เพื่อให้เข้ากับเสื้อกันลม เธอสวมเสื้อสเวตเตอร์คอวีหลวมเล็กน้อยอยู่ข้างใน