รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 33

มายมิ้นท์รีบดึงชายเสื้อลงปกปิดรอยสักตัวอักษรบนตัว ไปเปิดประตู ไม่คิดว่าด้านนอกประตูจะมีเปปเปอร์และส้มเปรี้ยวยืนอยู่ ทำให้เธอประหลาดใจมาก

เปปเปอร์สวมชุดสูทสีดำและส้มเปรี้ยวข้างกายเขาสวมชุดเดรสยาวสีแชมเปญ ผิวพรรณขาวสวย

ทั้งสองคนยืนด้วยกัน เหมาะสมกันเหลือเกิน

เปปเปอร์เห็นมายมิ้นท์ผมยุ่งเล็กน้อย แก้มก็แดงก่ำ กลิ่นอายบนร่างกายก็เย็นชาขึ้นมา ถามเธอด้วยเสียงเข้ม “ปีโป้ล่ะ?”

“ประธานเปปเปอร์รู้ได้ยังไงว่าเขาอยู่บ้านฉัน?” มายมิ้นท์ถามกลับ “รู้แม้กระทั่งสถานที่ที่ฉันอาศัย ติดตามฉันเหรอ?”

ส้มเปรี้ยวเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว พูดด้วยเสียงอ่อนโยน “คุณมายมิ้นท์คุณเข้าใจผิดแล้ว คืนนี้พ่อแม่เปปเปอร์กินข้าวกับพ่อแม่ฉัน เปปเปอร์เห็นว่าปีโป้ไม่มาที่โรงแรม โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้ ก็เลยสืบหาตำแหน่งที่อยู่โทรศัพท์เขา ส่วนบ้านเลขที่ของคุณ เราถามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยค่ะ”

มายมิ้นท์พูดอ๋อ รอยยิ้มที่ริมฝีปากสดใสและเฉื่อยชา “ฉันนึกว่าหลังจากหย่ากันแล้ว ประธานเปปเปอร์ยังคิดถึงฉันไม่ลืม ติดตามฉันอยู่ตลอดเวลา”

รอยยิ้มบนใบหน้าส้มเปรี้ยวแข็งทื่อ พูดด้วยความอ่อนโยนอย่างรวดเร็ว “เรามารับปีโป้ คุณให้เขาออกมาเถอะค่ะ”

“ปีโป้ พี่ชายกับพี่สะใภ้นายมาแล้ว” มายมิ้นท์ตะโกนเข้าไปในห้อง “ฉันไม่ได้เป็นคนบอกนะ พี่ชายนายตั้งตำแหน่งในโทรศัพท์นาย แล้วหาได้เอง”

ปีโป้เห็นพี่ชายตัวเองมาแล้ว ก็ดึงไหล่ เหมือนหวาดกลัวมาก ค่อยๆ หยิบกระเป๋านักเรียนเดินออกมา

เมื่อทั้งสามจะไปแล้ว มายมิ้นท์ก็เรียกพวกเขาไว้ “ประธานเปปเปอร์ น้องชายคุณใช้ยาของฉัน และกินบะหมี่เนื้อฉันสองชาม คุณไม่คิดจะจ่ายเงินเหรอ?”

ปีโป้พูดด้วยความโกรธ “บะหมี่เนื้อสองชามมันจะเท่าไรกันเชียว คุณเห็นแก่เงินเหรอ?”

“ตอนนี้เนื้อแพงนะ” มายมิ้นท์พูด “อีกอย่างเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ทำไมฉันต้องให้นายกินฟรีดื่มฟรีที่บ้านฉันด้วย?”

ปีโป้ “……”

เปปเปอร์หยิบธนบัตรห้าใบออกมาจากกระเป๋าเงิน ยื่นให้มายมิ้นท์ สีหน้าเรียบเฉย “พอไหม?”

“พอแล้ว ขอบคุณค่ะประธานเปปเปอร์ พวกคุณเดินทางปลอดภัยนะ” หลังจากมายมิ้นท์รับเงินมา ก็เข้าห้องปิดประตูอย่างว่องไว ไม่มองพวกเขาอีก

ทั้งสามคนลงลิฟต์มาชั้นล่าง

จนกระทั่งขึ้นรถ เปปเปอร์ก็ถามปีโป้ “ทำไมไม่ไปโรงแรม แล้วมาที่บ้านมายมิ้นท์? แผลบนหน้ามันเกิดอะไรขึ้น?”

ปีโป้หวาดกลัวมากต่อหน้าพี่ชาย เมือ่เขาถาม ก็รีบตอบด้วยความสัตย์จริง “ต่อยตีกับเพื่อนนักเรียน ผมรู้ว่าคืนนี้พี่กินข้าวกับคนในครอบครัวพี่ส้มเปรี้ยว ผมกลัวว่าไปด้วยสภาพนี้มันไม่ดี เลยเรียกพี่สะ……มายมิ้นท์มาประกันตัวผม กินข้าวเย็นที่บ้านเธอ”

เห็นปีโป้จะเรียกมายมิ้นท์ว่าพี่สะใภ้ ส้มเปรี้ยวก็กำมือแน่น

ส้มเปรี้ยวหยิบกล่องยาบนรถมาช่วยปีโป้จัดการแผลอีกครั้ง การกระทำเบาและอ่อนโยน พูดจาก็นุ่มนวล “ปีโป้ ต่อไปมีเรื่องอะไรโทรหาฉันหรือไม่ก็พี่ชายนายนะ เราเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ไม่มีอะไรที่รบกวนไม่รบกวนหรอก”

“คุณมายมิ้นท์มีแฟน นายไปรบกวนเธอบ่อยๆ มันไม่ดี แฟนเธอจะมีอคติเอา”

ปีโป้ก็นึกถึงตอนกินข้าวเมื่อครู่นี้ คำพูดที่มายมิ้นท์หยอกล้อเขา สีหน้าแววตาก็อึดอัดมาก “เธอเหมือนอยู่คนเดียว ไม่ได้อยู่กับไอ้หน้าละอ่อนนั่น”