รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 34

เปปเปอร์กำลังมองจดหมายเหล่านั้นอย่างเหม่อลอย ประตูห้องนอนถูกเคาะ จากนั้นก็มีคนผลักประตู

“ฉันเห็นห้องนอนคุณไฟสว่างอยู่ คิดว่าคุณคงกำลังยุ่ง” ส้มเปรี้ยวที่เข้ามาสวมชุดนอนสีน้ำเงินเข้ม สายคาดรอบเอวหลวม เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าขาวเนียน ร่างกายก็ฉีดน้ำหอมเช่นกัน ดูแล้วน่าหลงใหลมาก

เธอวางชาผลไม้บนโต๊ะ จงใจเข้าใกล้ผู้ชายมาก “ฉันทำชาผลไม้มา คุณดื่มแล้วจะทำงานกระปรี้กระเปร่าหน่อย”

“ฉันทำเสร็จแล้ว” เปปเปอร์พูด ดึงลิ้นชักเปิดออก โชว์จดหมายด้านในให้เธอดู “ตอนที่ฉันจะเอาหมึก เห็นจดหมายในอดีต ไม่คิดว่าเราจะคุยจดหมายกันเยอะขนาดนี้”

เมื่อเห็นจดหมายเหล่านั้น ส้มเปรี้ยวก็ตื่นตระหนกครู่หนึ่ง แต่ก็สงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว “จดหมายหกเจ็ดปีก่อน ทำไมคุณยังเก็บไว้อยู่ล่ะ?”

“มันมีค่าน่าจดจำมาก” เปปเปอร์เอานิ้วลูบจดหมายเหล่านั้น รอยยิ้มปรากฏในดวงตา

เพราะคุณคือผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ฉันใจเต้น

ส้มเปรี้ยวโน้มตัวเข้าไปคว้าผู้ชายเอาไว้ ฉวยโอกาสเอาร่างแนบชิดร่างของเขา “เปปเปอร์ ในเมื่อฉันอยู่เคียงข้างคุณแล้ว จดหมายพวกนี้ก็ไม่จำเป็นแล้ว พรุ่งนี้ให้คนรับใช้เอาไปจัดการดีไหม?”

เห็นผู้ชายไม่พูด เธอก็แสร้งพูดด้วยความน้อยใจ “คุณเก็บจดหมายพวกนี้เอาไว้ เท่ากับระลึกถึงความหลังอยู่ตลอด หรือว่าฉันที่เป็นคนเป็นๆ เทียบไม่ได้กับจดหมายพวกนี้เหรอ? คุณยังอยากสื่อสารทางจดหมายกับฉันอีก ไม่อยากอยู่กับฉัน?”

เห็นท่าทางน้อยใจของเธอ เปปเปอร์ก็รู้สึกปวดใจมาก

ส้มเปรี้ยวพูดไม่ผิด เธออยู่เคียงข้างเขา สำหรับจดหมายเหล่านี้ เก็บไปก็ไม่สำคัญแล้ว

เปปเปอร์ลูบผมเธอ “โอเค พรุ่งนี้ให้คนรับใช้เอาไปจัดการ”

“อืม!” ใบหน้าส้มเปรี้ยวเผยรอยยิ้มบางๆ ดมกลิ่นหอมๆ บนร่างผู้ชาย ใจเต้นอย่างเลี่ยงไม่ได้

เธอเข้าใกล้ด้วยความใจกล้าอย่างยิ่ง จูบลูกกระเดือกของผู้ชาย

ร่างเปปเปอร์แข็งทื่อไปไม่กี่วินาที เมื่อส้มเปรี้ยวจูบถึงกรามเขา ก็ไม่ได้กอดเธอไว้ในอ้อมแขน แต่ผลักออกไปเงียบๆ

ส้มเปรี้ยวดึงสายเสื้อคลุมอาบน้ำออก เผยให้เห็นผิวขาวหิมะมากมาย

เผชิญหน้ากับความดึงดูดของเธอ สีหน้าผู้ชายไม่เปลี่ยนแปลง ไม่มองเพิ่มสักวินาทีเดียว แต่สวมเสื้อคลุมอาบน้ำให้เธอเรียบร้อย

“เปปเปอร์ เราอยู่ด้วยกันแล้วนะ” ถูกเขาปฏิเสธแบบนี้ ถึงแม้ส้มเปรี้ยวจะใจกล้าแค่ไหน ตอนนี้ก็กระอักกระอ่วนมาก “ทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น หรือว่าคุณรังเกียจฉัน?”

พวกเขาอยู่ด้วยกันแล้ว ทำเรื่องสนิทสนมแค่ไหนก็ได้ แต่การกระตุ้นที่เปปเปอร์มีต่อเธอ ความปรารถนาสักนิดเดียวก็ไม่มี

เปปเปอร์ก็รู้สึกหงุดหงิดมากเช่นกัน

แต่เห็นส้มเปรี้ยวหางตาแดงก่ำ เขาก็ทำได้แค่ปลอบด้วยเสียงอ่อนโยน “คุณเพิ่งหายดี ร่างกายยังต้องบำรุง เรื่องนี้ค่อยว่ากันในอนาคต”

“อืมก็ได้” ส้มเปรี้ยวพยักหน้า พิงในอ้อมกอดผู้ชาย ในใจก็กังวลมาก

……

หลังจากเซ็นสัญญากับโรงงานทิพย์ฟ้า มายมิ้นท์ทำอะไรก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

เธอกำลังยุ่งในห้องทำงาน เลขาเคาะประตูเข้ามาส่งเอกสารฉบับหนึ่ง “ประธานมายมิ้นท์ นี่ส่งมาจากคุณทามทอย”

“เขาจะมีของอะไรส่งให้ฉันได้นะ” มายมิ้นท์พึมพำ รับซองแฟ้มมาแล้วเปิดออก

พลิกเอกสารดูสักหน่อย มายมิ้นท์พบว่ามันคือข้อมูลของบริษัทบริษัทดีย์คูเปอร์ เขียนได้อย่างละเอียดมาก ราวกับทำข้อมูลฉบับนี้มาเพื่อซื้อบริษัทดีย์คูเปอร์

มายมิ้นท์รีบโทรหาลาเต้ บอกเรื่องราวกับเขา

ลาเต้พูดขึ้น “ซื้อบริษัทดีย์คูเปอร์เป็นแผนโครงการที่ไม่เลวจริงๆ แต่ช่วงนี้บริษัทฉันกระแสเงินทุนไหลออกประเทศเยอะมาก มีให้คุณไม่มาก”

“เก้าสิบล้านน่าจะพอไหม?” มายมิ้นท์ถาม

เธออ่านข้อมูล ราคาซื้อโดยประมาณอยู่ระหว่างเก้าสิบล้านถึงร้อยสี่สิบล้าน

“เชี่ย คุณเอาเงินมากขนาดนี้มาจากไหน?”

“ราเม็งให้มา”