รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 335

“แม่!” ปีโป้ตกตะลึงในตอนแรก แต่เมื่อเขาเห็นพิศมัยล้มลงไป เขาก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาไปพยุงพิศมัย นอกจากนี้เขายังทั้งตบหน้าเบาๆ และหยิกเธอ

แต่เห็นได้ชัดว่าพิศมัยอยู่ในอาการโคม่ารุนแรงดังนั้นไม่ว่าจะตะโกนดังแค่ไหนเธอก็ไม่ตื่น

หญิงชราเหลือบมองเธออย่างสงบและพูดเบาๆ ว่า “ป้าแดง พาเธอไปที่ห้อง”

ป้าแดงพยักหน้าและเดินไปที่ทางปีโป้ “คุณชายเล็ก ส่งคุณนายมาให้ฉันเถอะ

“ครับ...” ปีโป้พยักหน้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะส่งพิศมัยให้ป้าแดง

ป้าแดงช่วยพาพิศมัยขึ้นไปชั้นบน

หญิงชราหันกลับมามองเปปเปอร์ “เปปเปอร์ แกรู้ไหม ผู้ชายทุกคนในตระกูลนวบดินทร์ของเราต่างก็ทุ่มเทกันอย่างมาก และพวกเขาไม่เคยทำอะไรเพื่อล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น มีเพียงพ่อของแกและแกเท่านั้นที่ทำแบบนี้”

ในขณะที่พูด มือของหญิงชราที่ถือแส้อยู่ก็เริ่มสั่นราวกับกำลังกลั้นอะไรบางอย่างอยู่ สักพักเธอก็สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะหลับตาลง แล้วทุกอย่างก็สงบลงอีกครั้ง “ฉันจะไม่พูดถึงพ่อของแกอีก นั่นเป็นสถานการณ์ฉุกเฉิน พ่อแม่ของแกไม่ได้รักกันตั้งแต่แรก การแต่งงานกันก็เพื่อรับผิดชอบตระกูล แต่มันแตกต่างกับแก เพราะในตอนแรกแกสัญญาว่าจะแต่งงานกับมายมิ้นท์ แกก็ควรปฏิบัติต่อเธออย่างดี และใช้ชีวิตกับเธออย่างมีความสุข แล้วสุดท้ายสิ่งที่แก?”

เพียะ!

หญิงชราใช้แส้พาดอีกครั้ง

เปปเปอร์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

แววตาของหญิงชราฉายแววความเศร้า แต่เธอก็กดทับไว้อีกครั้งอย่างรวดเร็ว “หลังจากที่คุณแต่งงานกับมายมิ้นท์ แกก็ทิ้งๆขว้างๆเขา ปฏิบัติกับเธอด้วยความเฉยเมย และปล่อยให้พิศมัยและปีโป้คอยรังแกเธอ การที่แกเป็นแบบนี้ มันเป็นสิ่งที่สามีควรทำเหรอ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ปีโป้ที่อยู่ข้างๆ ก็หน้าแดง เขาทนไม่ไหวจนต้องก้มศีรษะได้

เขารู้ว่าเขาคิดผิด

หญิงชราไม่ได้มองปีโป้ด้วยซ้ำ เธอยังคงจ้องที่เปปเปอร์ “ฉันอยากจะสั่งสอนแกตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว แต่มายมิ้นท์ห้ามฉันไว้ ฉันคิดว่านี่มันเป็นเรื่องของแกสองคน อย่างนั้นพวกแกก็ต้องแก้ปัญหาได้ด้วยตัวเอง นอกจากนี้ มายมิ้นท์ยังมีบุคลิกที่อ่อนโยนและบริสุทธิ์มาก เธอก็มั่นคงในความรู้สึกของเธอ ฉันคิดว่าเธอจะสามารถเปลี่ยนแกได้ แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าหัวใจของแกจะด้านชามากกว่าที่ฉันคิดไว้”

“ไม่ใช่นะครับ คุณย่า เอ่อ...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เปปเปอร์ก็ถูกหญิงชราฟาดขัดจังหวะ “หุบปาก แกไม่มีสิทธิ์พูด!”

นี่เป็นแส้ที่สามแล้ว

ทุกครั้งที่ฟาดแส้ลงไป หญิงชราไม่แสดงความปราณีเลย

สำหรับสองแส้แรก เปปเปอร์สามารถทนต่อความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่หลังได้ เขาคุกเข่าต่อไป

แต่แส้นี้ เปปเปอร์ทนไม่ไหวแล้ว เขาล้มลงกับพื้น ร่างกายของเขาสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด

หญิงชราไม่อาจละสายตาออกไปได้ เธอพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “เรื่องพวกนี้ก็ชั่งมันเถอะ แต่สิ่งที่ทำให้หญิงชราแบบฉันรับไม่ได้คือ ในระหว่างการแต่งงาน แกไปยุ่งกับส้มเปรี้ยวจริงๆ ถ้าไม่ใช่ เพราะแกกับมายมิ้นท์หย่าร้างกันอย่างรวดเร็ว ฉันจะตีแกให้ตายไปเลย ต่อมาฉันยังถามแกอีกว่า แกจะเสียใจไหมที่ตัดสินใจหย่ามายมิ้นท์ แกบอกว่าแกจะไม่เสียใจ แต่ไม่นานแกก็ไปทำให้มายมิ้นท์ท้อง!”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หญิงชราก็โกรธจัด เธอฟาดแส้ของเธอลงไปอีกครั้ง

ร่างกายของเปปเปอร์ขดตัวด้วยความเจ็บปวด และเหงื่อเย็นที่หน้าผากของเขาไหลลงมาเป็นเม็กใหญ่ เหงื่อหยดลงบนขนตาของเขา และเขาไม่สามารถลืมตาได้

ปีโป้กำลังร้องไห้อยู่ข้างๆ เขาจับมือหญิงชราแล้วขอร้อง “คุณย่า หยุดตี พี่ทนไม่ไหวแล้ว!”

หญิงชราไม่ฟัง เธอสะบัดมือออก “เปปเปอร์ ก่อนการหย่าร้าง แกกับส้มเปรี้ยวต่างก็พัวพันกัน โดยไม่สนใจว่ามายมิ้นท์จะเสียใจไหม แต่หลังจากการหย่าร้าง แกก็ทำแบบนั้นกับมายมิ้นท์ แกเห็นมายมิ้นท์เป็นอะไร นี่แกกำลังล้อเล่นกับความรู้สึกของมายมิ้นท์อยู่ไม่ใช่หรอ? ตระกูลนวบดินทร์ของเราไม่สอนเรื่องแบบนี้ให้แกไม่ใช่หรอ? หา?”

ดวงตาของหญิงชราเป็นสีแดง มีน้ำตาคลอเล็กน้อย และเธอก็ฟาดแส้อีกครั้ง

ปีโป้มองไปที่เปปเปอร์ที่ร่างกายของเขากำลังสั่นเทาด้วยความเจ็บปวด เขารีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาอย่างเร่งรีบ “พี่มายมิ้นท์ พี่ต้องรับสายนะ ได้โปรด ตอนนี้มีเพียงพี่เท่านั้นที่จะสามารถช่วยพี่ชายได้”

เขารีบโทรไปที่หมายเลขของมายมิ้นท์

ในโรงพยาบาล หลังจากอ่านรายงานที่ซินดิ้ส่งมาแล้ว มายมิ้นท์ก็กำลังจะพักผ่อน ในตอนนั้นโทรศัพท์ที่ข้างเตียงก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นหมายเลขที่โทรเข้าปีโป้ เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ดึกขนาดนี้แล้ว เขาโทรมาทำไมกัน?

เธอไม่ได้คิดมากอะไร มายมิ้นท์กำลังจะวางสาย

แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เธอบังเอิญเลื่อนปุ่มผิดเธอเลื่อนโดนปุ่มรีบสาย

เสียงร้อนรนของปีโป้ดังขึ้น “เยี่ยมมาก พี่มายมิ้นท์ ในที่สุดพี่ก็รับสาย พี่มายมิ้นท์ ช่วยพี่ชายของผมด้วย!”