รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 341

เมื่อได้ยินว่ามายมิ้นท์มาหาตนเรื่องราเม็ง ลาเต้ก็ก้มหน้าลงทำท่าทางเฉยเมย แต่เขาก็ยังพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า “ที่รัก ผมคิดว่าคุณมาหาผมเพราะมีเรื่องสำคัญจะปรึกษาเสียอีก ที่แท้เป็นเพราะเรื่องของราเม็งนี่เอง ที่รักครับ คุณทำร้ายหัวใจผมเจ็บปวดเหลือเกิน”

“เอาละค่ะ” มายมิ้นท์เอามือขึ้นนวดหัวคิ้ว “ลาเต้คะ ฉันขอถามคุณหน่อยว่าคุณสามารถติดต่อกับผู้จัดการส่วนตัวของราเม็งได้ไหม ช่วยถามผู้จัดการส่วนตัวของราเม็งให้หน่อยว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน เขาทำงานอยู่หรือไปที่อื่น”

“ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะโทรถามให้” ลาเต้ยกมือขึ้นเกาศีรษะจนผมยุ่งเหยิง

มายมิ้นท์ตอบรับว่า “ขอบคุณนะคะ รบกวนคุณด้วย”

“รบกวนอะไรกัน ไม่หรอกครับ” ลาเต้ส่ายหน้าจากนั้นก็เอ่ยถามขึ้นว่า “จริงสิครับ วันนี้คุณจะพักผ่อนอยู่ที่บ้าน หรือตั้งใจจะไปที่เทนเดอร์กรุ๊ป?”

“น่าจะไปเทรนเดอร์กรุ๊ปค่ะ สถานการณ์ของฉันตอนนี้ไม่จำเป็นต้องพักผ่อนนานขนาดนั้น” มายมิ้นท์เอามือลูปไปที่ท้องน้อยซึ่งยังรู้สึกไม่ดีเท่าไรนัก

เดิมทีลาเต้ตั้งใจจะเกลี้ยกล่อมให้เธอพักผ่อนอยู่ที่บ้าน แต่เขาก็รู้ดีว่านิสัยของเธอนั้นต่อให้โน้มน้าวอย่างไรเธอก็ไม่ฟัง ดังนั้นจึงทำได้เพียงถอนหายใจออกมาแล้วพูดว่า “ก็ได้ครับ งั้นเดี๋ยวผมจะไปช่วยคุณจัดการงานต่างๆ ที่เทนเดอร์กรุ๊ปด้วย เมื่อวานคุณไม่ไปทำงาน งานคงจะกองพะเนินเทินทึก”

มายมิ้นท์รู้ว่าเขาอยากจะให้เธอผ่อนคลายบ้าง หัวใจของเธอก็อบอุ่นขึ้นมา ก่อนจะยิ้มแล้วพยักหน้าตอบว่า “ก็ดีสิคะ”

หลังจากวางสายแล้วมายมิ้นท์ก็วางโทรศัพท์มือถือลง เธอบิดขี้เกียจและเดินเข้าไปในห้องน้ำล้างหน้าล้างตา

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เธอก็เดินทางมาถึงเทนเดอร์กรุ๊ป

มายมิ้นท์เดินตรงมาที่ห้องทำงาน ซึ่งที่ประตูทางเข้านั้นพบเลขาซินดี้กำลังรออยู่

“ประธานมายมิ้นท์สวัสดีค่ะ” เลขาซินดี้ก้มศีรษะเล็กน้อยเพื่อทักทาย

มายมิ้นท์หันไปยิ้มให้กับเลขาซินดี้แล้วพูดว่า “เมื่อวานที่ฉันไม่อยู่ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?”

เธอเปิดประตูพลางเอ่ยถาม

เลขาซินดี้เดินตามเธอเข้าไปอยู่ด้านหลัง “ไม่มีค่ะ เพียงแต่พวกคนของประธานเตชิตซุบซิบนินทาคุณลับหลัง บอกว่าในฐานะรองประธานกรุ๊ป กลับเป็นผู้นำในการขาดงาน ไม่คู่ควรที่จะนั่งในตำแหน่งนี้”

มายมิ้นท์หัวเราะออกมาเยาะเย้ยอย่างเยือกเย็น “ดูเหมือนตอนนี้พวกเขาจะรู้แล้วว่า ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจแย่งอำนาจในมือฉันไปได้แม้แต่น้อย จึงทำได้เพียงระบายความคับข้องใจเหล่านี้ออกมาลับหลัง เพื่อให้ภายในใจของพวกเขารู้สึกเติมเต็ม”

เหตุผลแท้จริงที่เมื่อวานเธอไม่ได้เดินทางมาทำงาน เธอไม่ได้บอกกับใครในบริษัท

เนื่องจากนั่นเป็นเรื่องส่วนตัว

อีกทั้งในตอนนี้เธอรู้สึกโชคดีเหลือเกินที่ไม่ได้พูดมันออกไป เพราะแค่เธอบอกว่ามีธุระจึงไม่ได้มาทำงาน พวกคนของเตชิตก็พูดถึงเธอแบบนี้แล้ว ถ้าพวกเขารู้ว่าที่เธอไม่ได้มาทำงานเพราะแท้งลูก ไม่รู้ว่าพวกเขาจะนินทาว่าร้ายเธอลับหลังเช่นไร

“ก็ใช่น่ะสิคะ” เลขาซินดี้พยักหน้าแล้วเห็นด้วยกับคำพูดของมายมิ้นท์

มายมิ้นท์ลากเก้าอี้ออกมานั่งแล้วเปิดคอมพิวเตอร์ “ตารางวันนี้มีอะไรบ้าง?”

เมื่อได้ยินคำถามของเธอ เลขาซินดี้ก็ได้เปิดแฟ้มเอกสารที่ตนถือเดินเข้ามา ก่อนจะเปิดหาตารางการเดินทางในวันนี้ของหล่อนแล้วอ่านรายงานออกมา

มายมิ้นท์พยักหน้า “โอเคค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้น ประธานมายมิ้นท์คะ ดิฉันขอตัวก่อน” เลขาซินดี้ปิดแฟ้มเอกสารลง

มายมิ้นท์มองดูเธอ “เดี๋ยวก่อนค่ะ ช่วยติดต่อทนายให้ฉันคนหนึ่ง ทางที่ดีขอเป็นคนที่มีความเชี่ยวชาญด้านการเงิน”

“ประธานมายมิ้นท์คะ ต้องการจะพิสูจน์อะไรงั้นเหรอคะ?” เลขาซินดี้ขยับแว่นตาแล้วเอ่ยถาม

มายมิ้นท์พยักหน้า “ฉันเพิ่งจะรู้ว่าที่จริงแล้วหุ้นในมือของฉันมากกว่าครึ่งเป็นของลาเต้และราเม็งช่วยฉันซื้อมา และฉันจะรับไปฟรีๆ ไม่ได้ ฉันต้องการให้ทนายมาช่วยร่างหนังสือ เพื่อในอนาคตจะคืนเงินให้พวกเขาเป็นทวีคูณ”

นี่คือทางเดียวที่เธอจะสามารถตอบแทนลาเต้กับราเม็งได้

เป็นอย่างนี้นี่เองค่ะ เลขาซินดี้ยิ้มขึ้นเล็กน้อย แววตาที่เธอมองมายมิ้นท์มีความชื่นชมยินดีขึ้นไปกว่าเดิม “เข้าใจแล้วค่ะประธานมายมิ้นท์ ดิฉันจะช่วยจัดหาทนายความที่มีความสามารถที่สุดมาให้”

ก่อนหน้านี้การเคารพนับถือที่เธอมีต่อประธานมายมิ้นท์ เป็นเพราะประธานลาเต้กำชับเอาไว้

แต่ตอนนี้ เธอมีความรู้สึกนี้มาจากใจ

เนื่องจากไม่ใช่ทุกคนที่อยู่ต่อหน้าเงินทองอันได้มาฟรีๆ แล้วสามารถคืนให้แก่คนอื่นได้

เพียงแค่จุดนี้ มายมิ้นท์ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอชื่นชมจากใจ

“ต้องรบกวนด้วยนะคะ” มายมิ้นท์หันไปยิ้มให้เลขาซินดี้

“นี้เป็นหน้าที่ของฉันค่ะ” เลขาซินดี้ตอบรับ

มายมิ้นท์ขยับเม้าส์ แล้วพูดว่า “อ้อจริงสิคะ เดี๋ยวรบกวนเอาโต๊ะทำงานที่ก่อนหน้านี้ลาเต้ใช้ออกมาหน่อยนะคะ วันนี้เขาจะมาช่วยงานฉันที่บริษัทหน่อยน่ะ”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เลขาซินดี้ก็แววตาเป็นประกาย มือทั้งสองข้างของเธอกำแน่นด้วยความตื่นเต้น

แต่เธอแอบทำอย่างเงียบๆ มายมิ้นท์ไม่เห็นปฏิกิริยานี้ ฟังออกเพียงว่าน้ำเสียงของเธอเปลี่ยนไปเป็นเสียงดังขึ้นเล็กน้อย “ได้ค่ะประธานมายมิ้นท์”

“ไปทำธุระต่อเถอะค่ะ” มายมิ้นท์ยิ้มและโบกมือ

เลขาซินดี้หันไปจัดเก็บโต๊ะทำงานของลาเต้

ลาเต้เดินทางมาถึงอย่างรวดเร็ว เลขาซินดี้เพิ่งจะเก็บโต๊ะเสร็จเขาก็เข้ามาแล้ว

มายมิ้นท์วางปากกาในมือลงแล้วทักขึ้นว่า “เป็นยังไงบ้างคะ ติดต่อผู้จัดการส่วนตัวของราเม็งได้แล้วหรือยัง?”

“ผมลงมือทำเรื่องอะไรเคยผิดพลาดมาก่อนเหรอครับ?” ลาเต้ยกมือข้างหนึ่งขึ้นตบลงไปที่หน้าอกของตนเองแล้วหัวเราะ

มายมิ้นท์จึงถอนหายใจออกมา