รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 353

แต่ตอนนี้ดีแล้ว ลูกสาวเข้าใกล้ก่อน ทำให้เธอพึงพอใจสุดขีดโดยทันที

“ฉันไม่ได้เปลี่ยนนิสัยนะคะ จู่ๆ ฉันก็เข้าใจแล้ว หลังจากกลับมา น้องสาวรังเกียจฉันแบบนั้น ในใจฉันก็เกิดปมด้อย ไม่กล้ากอดแม่เหมือนในตอนนี้ ก็กลัวแม่จะรังเกียจฉัน ผลักฉันออก” ชวนชมพิงไหล่คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์แล้วพูดขึ้น

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ลูบศีรษะเธอ “ได้ไงล่ะ ในฐานะแม่ จะรังเกียจลูกสาวตัวเองได้ยังไง ลูกจริงจังเกินเหตุจริงๆ”

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์จิ้มหน้าผากเธอ “แต่ลูกเข้าใจก็ดีแล้ว ต่อไปอย่าคิดซี้ซั้วอีกนะ”

“อืมๆ ฉันไม่คิดซี้ซั้วแล้วค่ะ ฉันจะเป็นแก้วตาดวงใจคนโปรดของคุณแม่” ชวนชมพูด

เธอโง่เอง มาถึงตระกูลภักดีพิศุทธิ์ตั้งนาน ไม่คิดที่จะทำให้ตัวเองกลายเป็นลูกสาวตัวจริงของตระกูลภักดีพิศุทธิ์ จนกระทั่งหลังจากรู้ว่าคุณมายมิ้นท์ต่างหากที่เป็นชวนชมตัวจริง ถึงได้เกิดความคิดนี้

แต่ตอนนี้ก็ยังไม่สาย เริ่มตั้งแต่วันนี้ เธอจะเอาชนะใจพ่อแม่คู่นี้ ให้ในสายตาและหัวใจพ่อแม่คู่นี้มีแค่เธอ ถึงแม้ว่าในอนาคตจะมีใครออกมาสงสัยในตัวตนของเธอ พ่อแม่ก็จะไม่เชื่อ ถึงแม้จะเชื่อ ก็จะไม่ไล่เธอไป

สรุปสั้นๆ คือ ในเมื่อให้พ่อแม่เธอมาแล้ว มันก็จะเป็นของเธอ ใครก็แย่งไปไม่ได้ ถึงแม้จะเป็นชวนชมตัวจริงก็ไม่ได้!

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ไม่รู้ความคิดในใจชวนชม แต่ได้ยินคำพูดชวนชม ก็ยิ้มดีใจ “ดีๆๆ แก้วตาดวงใจคนโปรดของคุณแม่”

ชวนชมกอดแขนคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ และยิ้มขึ้นมา

ผ่านไปสักพักหนึ่ง เธอก็เงยหน้าขึ้นมองเส้นผมคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ “แม่ ผมแม่แอบยุ่งนิดหน่อย ฉันช่วยแม่หวีใหม่นะ”

ลูกสาวเสนอตัวหวีผมให้ตัวเอง คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ยังไม่ทันได้ดีใจ จะสงสัยได้อย่างไรว่าผมตัวเองยุ่งหรือไม่ แน่นอนว่ารีบตอบรับ “ชวนชมของแม่เป็นเด็กดีจริงๆ ได้ ลูกหวีสิ”

“ฉันไปเอาหวีนะคะ” ชวนชมวิ่งขึ้นไปชั้นบน

ไม่นาน เธอก็หยิบหวีด้ามหนึ่งลงมา เดินมาด้านหลังคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ คลายผมคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ แล้วเริ่มหวี

เธอหวีแรงขึ้นเล็กน้อย ถึงแม้คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์จะรู้สึกเจ็บเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ห้าม แค่คิดว่าเธอทำงานในไร่ในนามาเยอะ ถูกเลี้ยงดูให้มีพลังนี้

อีกอย่าง นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกสาวหวีผมให้ตัวเอง ตัวเองจะพูดอะไรได้ล่ะ

ผ่านไปไม่นาน ชวนชมก็หยิบผมบางส่วนออกมาจากหวี เก็บใส่กระเป๋าเสื้อผ้าเงียบๆ จากนั้นก็วางหวีลงแล้วพูดขึ้น “เสร็จแล้วค่ะแม่ ดูสิคะว่าชอบไหม?”

“ชอบ ลูกสาวแม่หวีผมให้แม่ ชอบอยู่แล้ว” คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ลูบผมแล้วหัวเราะฮ่าๆ

ชวนชมก็หัวเราะตาม “ดีแล้วค่ะ จริงสิคะแม่ ฉันต้องออกไปข้างนอก วันนี้ออกไปได้เพื่อนมาหนึ่งคน นัดกันว่าตอนบ่ายจะไปดูหนัง ใกล้ถึงเวลาแล้ว ฉันไปก่อนนะคะ”

พูดจบ เธอไม่รอให้คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์รั้งเอาไว้ วิ่งไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ได้ผมคุณมายมิ้นท์กับแม่มาแล้ว ได้เวลาไปที่องค์กรตรวจ!

ในขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง

มายมิ้นท์ทานอาหารกลางวันเสร็จเดินออกมาจากร้านอาหารจีน แล้วโทรหาเปปเปอร์

เปปเปอร์รับสายอย่างรวดเร็ว “มายมิ้นท์”

“ประธานเปปเปอร์ ส้มเปรี้ยวสารภาพแล้ว ฉันได้รับบันทึกเสียงตอนเธอสารภาพมาแล้วด้วย พนักงานเสิร์ฟกับผู้ชายคนนั้น ส่งไปสถานีตำรวจได้ยัง?” มายมิ้นท์ยืนริมถนน รอรถไปด้วย คุยโทรศัพท์ไปด้วย

ในตาเปปเปอร์ฉายแววประหลาดใจเล็กน้อย “คุณได้มาเร็วจัง?”

“อืม มีคนช่วย เลยไม่ได้พยายามอะไร” มายมิ้นท์พยักหน้า

เปปเปอร์หรี่ตา

คนคนนี้ คงเป็นชวนชมตัวปลอมคนนั้นสินะ

ชวนชมตัวปลอมนั้นคือคนที่แฝงตัวข้างในของเธอกับทามทอย และตอนนี้ส้มเปรี้ยวอยู่ตระกูลภักดีพิศุทธิ์ไม่ออกจากบ้าน เธอจึงไม่อาจไปงัดปากส้มเปรี้ยวได้ ถ้าอย่างนั้นคนเดียวที่สามารถช่วยได้ ก็คือชวนชมตัวปลอมที่อยู่ตระกูลภักดีพิศุทธิ์

“โอเค คุณไปแจ้งตำรวจที่สถานีก่อน ฉันจะให้คนส่งสองคนนั้นไปให้คุณ” เปปเปอร์พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น

มายมิ้นท์ตอบรับ “ได้ ขอบคุณมากค่ะ”

“คุณไม่ต้องพูด……”

เปปเปอร์ยังพูดไม่จบ ก็ได้ยินโทรศัพท์เกิดความผิดปกติเล็กน้อย

เขาขมวดคิ้ว หยิบโทรศัพท์ออกมาดูตรงหน้า เห็นว่าไม่ได้อยู่หน้าโทรศัพท์แล้ว แต่เป็นหน้าเมนูหลัก ริมฝีปากบางก็เม้มขึ้นมาอย่างอดไม่ได้