รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 353

แต่ตอนนี้ดีแล้ว ลูกสาวเข้าใกล้ก่อน ทำให้เธอพึงพอใจสุดขีดโดยทันที

“ฉันไม่ได้เปลี่ยนนิสัยนะคะ จู่ๆ ฉันก็เข้าใจแล้ว หลังจากกลับมา น้องสาวรังเกียจฉันแบบนั้น ในใจฉันก็เกิดปมด้อย ไม่กล้ากอดแม่เหมือนในตอนนี้ ก็กลัวแม่จะรังเกียจฉัน ผลักฉันออก” ชวนชมพิงไหล่คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์แล้วพูดขึ้น

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ลูบศีรษะเธอ “ได้ไงล่ะ ในฐานะแม่ จะรังเกียจลูกสาวตัวเองได้ยังไง ลูกจริงจังเกินเหตุจริงๆ”

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์จิ้มหน้าผากเธอ “แต่ลูกเข้าใจก็ดีแล้ว ต่อไปอย่าคิดซี้ซั้วอีกนะ”

“อืมๆ ฉันไม่คิดซี้ซั้วแล้วค่ะ ฉันจะเป็นแก้วตาดวงใจคนโปรดของคุณแม่” ชวนชมพูด

เธอโง่เอง มาถึงตระกูลภักดีพิศุทธิ์ตั้งนาน ไม่คิดที่จะทำให้ตัวเองกลายเป็นลูกสาวตัวจริงของตระกูลภักดีพิศุทธิ์ จนกระทั่งหลังจากรู้ว่าคุณมายมิ้นท์ต่างหากที่เป็นชวนชมตัวจริง ถึงได้เกิดความคิดนี้

แต่ตอนนี้ก็ยังไม่สาย เริ่มตั้งแต่วันนี้ เธอจะเอาชนะใจพ่อแม่คู่นี้ ให้ในสายตาและหัวใจพ่อแม่คู่นี้มีแค่เธอ ถึงแม้ว่าในอนาคตจะมีใครออกมาสงสัยในตัวตนของเธอ พ่อแม่ก็จะไม่เชื่อ ถึงแม้จะเชื่อ ก็จะไม่ไล่เธอไป

สรุปสั้นๆ คือ ในเมื่อให้พ่อแม่เธอมาแล้ว มันก็จะเป็นของเธอ ใครก็แย่งไปไม่ได้ ถึงแม้จะเป็นชวนชมตัวจริงก็ไม่ได้!

คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ไม่รู้ความคิดในใจชวนชม แต่ได้ยินคำพูดชวนชม ก็ยิ้มดีใจ “ดีๆๆ แก้วตาดวงใจคนโปรดของคุณแม่”

ชวนชมกอดแขนคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ และยิ้มขึ้นมา

ผ่านไปสักพักหนึ่ง เธอก็เงยหน้าขึ้นมองเส้นผมคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ “แม่ ผมแม่แอบยุ่งนิดหน่อย ฉันช่วยแม่หวีใหม่นะ”

ลูกสาวเสนอตัวหวีผมให้ตัวเอง คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ยังไม่ทันได้ดีใจ จะสงสัยได้อย่างไรว่าผมตัวเองยุ่งหรือไม่ แน่นอนว่ารีบตอบรับ “ชวนชมของแม่เป็นเด็กดีจริงๆ ได้ ลูกหวีสิ”

“ฉันไปเอาหวีนะคะ” ชวนชมวิ่งขึ้นไปชั้นบน

ไม่นาน เธอก็หยิบหวีด้ามหนึ่งลงมา เดินมาด้านหลังคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ คลายผมคุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ แล้วเริ่มหวี

เธอหวีแรงขึ้นเล็กน้อย ถึงแม้คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์จะรู้สึกเจ็บเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ห้าม แค่คิดว่าเธอทำงานในไร่ในนามาเยอะ ถูกเลี้ยงดูให้มีพลังนี้

อีกอย่าง นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกสาวหวีผมให้ตัวเอง ตัวเองจะพูดอะไรได้ล่ะ

ผ่านไปไม่นาน ชวนชมก็หยิบผมบางส่วนออกมาจากหวี เก็บใส่กระเป๋าเสื้อผ้าเงียบๆ จากนั้นก็วางหวีลงแล้วพูดขึ้น “เสร็จแล้วค่ะแม่ ดูสิคะว่าชอบไหม?”

“ชอบ ลูกสาวแม่หวีผมให้แม่ ชอบอยู่แล้ว” คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ลูบผมแล้วหัวเราะฮ่าๆ

ชวนชมก็หัวเราะตาม “ดีแล้วค่ะ จริงสิคะแม่ ฉันต้องออกไปข้างนอก วันนี้ออกไปได้เพื่อนมาหนึ่งคน นัดกันว่าตอนบ่ายจะไปดูหนัง ใกล้ถึงเวลาแล้ว ฉันไปก่อนนะคะ”

พูดจบ เธอไม่รอให้คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์รั้งเอาไว้ วิ่งไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ได้ผมคุณมายมิ้นท์กับแม่มาแล้ว ได้เวลาไปที่องค์กรตรวจ!

ในขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง

มายมิ้นท์ทานอาหารกลางวันเสร็จเดินออกมาจากร้านอาหารจีน แล้วโทรหาเปปเปอร์

เปปเปอร์รับสายอย่างรวดเร็ว “มายมิ้นท์”

“ประธานเปปเปอร์ ส้มเปรี้ยวสารภาพแล้ว ฉันได้รับบันทึกเสียงตอนเธอสารภาพมาแล้วด้วย พนักงานเสิร์ฟกับผู้ชายคนนั้น ส่งไปสถานีตำรวจได้ยัง?” มายมิ้นท์ยืนริมถนน รอรถไปด้วย คุยโทรศัพท์ไปด้วย

ในตาเปปเปอร์ฉายแววประหลาดใจเล็กน้อย “คุณได้มาเร็วจัง?”

“อืม มีคนช่วย เลยไม่ได้พยายามอะไร” มายมิ้นท์พยักหน้า

เปปเปอร์หรี่ตา

คนคนนี้ คงเป็นชวนชมตัวปลอมคนนั้นสินะ

ชวนชมตัวปลอมนั้นคือคนที่แฝงตัวข้างในของเธอกับทามทอย และตอนนี้ส้มเปรี้ยวอยู่ตระกูลภักดีพิศุทธิ์ไม่ออกจากบ้าน เธอจึงไม่อาจไปงัดปากส้มเปรี้ยวได้ ถ้าอย่างนั้นคนเดียวที่สามารถช่วยได้ ก็คือชวนชมตัวปลอมที่อยู่ตระกูลภักดีพิศุทธิ์

“โอเค คุณไปแจ้งตำรวจที่สถานีก่อน ฉันจะให้คนส่งสองคนนั้นไปให้คุณ” เปปเปอร์พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น

มายมิ้นท์ตอบรับ “ได้ ขอบคุณมากค่ะ”

“คุณไม่ต้องพูด……”

เปปเปอร์ยังพูดไม่จบ ก็ได้ยินโทรศัพท์เกิดความผิดปกติเล็กน้อย

เขาขมวดคิ้ว หยิบโทรศัพท์ออกมาดูตรงหน้า เห็นว่าไม่ได้อยู่หน้าโทรศัพท์แล้ว แต่เป็นหน้าเมนูหลัก ริมฝีปากบางก็เม้มขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

เธอวางเร็วจริง!

“อุบ!” ผู้ช่วยเหมันตร์ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเตียงผู้ป่วยเห็นฉากนี้ ก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

ดีมาก ประธานเปปเปอร์ถูกบีบให้ยอมรับความพ่ายแพ้กับคุณมายมิ้นท์อีกแล้ว

เปปเปอร์ได้ยินเสียงหัวเราะจากผู้ช่วยเหมันตร์ ก็หรี่ตา มองไปอย่างเย็นชา “นายหัวเราะอะไร?”

ผู้ช่วยเหมันตร์รีบหุบยิ้ม ดันแว่น ตอบกลับด้วยใบหน้าจริงจัง “ประธานเปปเปอร์คุณฟังผิดแล้ว ผมไม่ได้หัวเราะ ในฐานะผู้ช่วย ผมไม่มีอารมณ์อื่นระหว่างทำงาน ได้โปรดคุณเชื่อผม ผมคือผู้เชี่ยวชาญ”

เว้นแต่อดไม่ได้!

“ฉันไม่เชื่อนาย เดือนนี้ไม่มีโบนัส!” เปปเปอร์พูดอย่างเย็นชา

ผู้ช่วยเหมันตร์เบิกตากว้างอย่างไม่กล้าเชื่อ “อย่าสิครับประธานเปปเปอร์ ผมผิดไปแล้ว จริงๆ นะ ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้วจริงๆ ต่อไปผมจะไม่หัวเราะคุณอีกแล้ว”

อย่างน้อยก็ไม่หัวเราะต่อหน้าแล้ว

“สายไปแล้ว!” เปปเปอร์วางโทรศัพท์ลง พูดด้วยน้ำเสียงไม่แยแส

ผู้ช่วยเหมันตร์รู้ว่าให้เขาถอนคำสั่งมันไม่ได้ผล ทั้งร่างก็ถูกโจมตีจนเฉื่อยชา ไม่มีเรี่ยวแรง

เขาเสียใจภายหลังแล้ว

จริงๆ นะ!

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะต้องอดทนออกจากโรงพยาบาลก่อนค่อยหัวเราะ

“เอาล่ะ” เปปเปอร์นวดขมับที่ปวดและบวม “เมื่อกี้มายมิ้นท์บอกในโทรศัพท์ ว่าได้บันทึกเสียงตอนส้มเปรี้ยวสารภาพแล้ว ตอนนี้นายส่งตัวพนักงานเสิร์ฟและชายคนนั้นไปที่สถานีตำรวจ”

“ได้มาเร็วจัง?” ผู้ช่วยเหมันตร์เลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ

เปปเปอร์ขยับริมฝีปากบางเบาๆ “ชวนชมตัวปลอมเป็นคนช่วย ชวนชมตัวปลอมคนนั้นน่าจะหาวิธีแอบบันทึกเสียงของส้มเปรี้ยวมา”

“วิธีการบันทึกเสียงแบบนั้น มันไม่มีผลทางกฎหมาย” ผู้ช่วยเหมันตร์พูดด้วยสีหน้าเข้มงวด

“ฉันรู้ แต่มายมิ้นท์คงไม่รู้ ดังนั้นนายใช้ชื่อของฉันแล้วไปที่ตระกูลธาราบวรหน่อย” เปปเปอร์หรี่ตาพูดเสียงเข้ม

ตระกูลธาราบวรก็คือตระกูลที่มีอิทธิพลในเมืองเดอะซีเช่นกัน พอๆ กับตระกูลชุติเกษม แต่ตระกูลชุติเกษมมีอิทธิพลด้านการเมือง ตระกูลธาราบวรจะเป็นด้านตำรวจ

ผู้นำตระกูลธาราบวรปัจจุบันคืออธิบดีของเมืองเดอะซี เมื่อหนึ่งปีก่อน ลูกชายของผู้บัญชาการโอณัฐถูกลักพาตัว เขาบังเอิญไปเจอเข้า ส่งคนไปช่วยออกมาได้ ผู้บัญชาการโอณัฐติดหนี้น้ำใจเขาหนึ่งครั้ง จนถึงตอนนี้ยังไม่ได้คืน หลักๆ คือเขาไม่มีอะไรที่ต้องการ

แต่ตอนนี้ น้ำใจนี้มีประโยชน์แล้ว

ตราบใดที่ผู้บัญชาการโอณัฐเป็นคนกล่าว บันทึกเสียงในมือมายมิ้นท์ ก็จะไม่มีคำว่าไม่มีผลทางกฎหมาย

“ผมรู้แล้วครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้าตอบรับ

เปปเปอร์คิดอะไรบางอย่างได้ ดวงตาก็ฉายแววเย็นยะเยือก “รอเดี๋ยว ก่อนที่จะเอาตัวสองคนนั้นไปที่สถานีตำรวจ จัดการให้ฉันก่อน”

“ประธานเปปเปอร์คุณจะให้จัดการอะไร?” แว่นผู้ช่วยเหมันตร์สะท้อนแสง

“ในเมื่อพนักงานเสิร์ฟคนนั้นมันกล้าวางยามายมิ้นท์ ก็หักแขนมันสองข้าง ส่วนผู้ชายคนนั้น หักขามันให้ฉัน!” เปปเปอร์เอ่ยปากเรียบๆ เสียงฮัมเหมือนปีศาจ ความเย็นยะเยือกในนั้นทำให้รู้สึกเหมือนปีนขึ้นมาจากปลายเท้าถึงเหนือศีรษะ ขนลุกชันไปทั้งร่าง

“หักขา? ประธานเปปเปอร์ หักขาไหนของมัน?” ผู้ช่วยเปปเปอร์ถามด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

จิ๊ๆ หักแขนหักขา ช่างเป็นสองหนุ่มผู้น่าสังเวช

แต่ไม่มีทางเลือก ใครให้พวกมันกล้าลงมือกับคุณมายมิ้นท์ล่ะ นั่นยอดดวงใจของประธานเปปเปอร์นะ

เปปเปอร์เหลือบมองผู้ช่วยเหมันตร์ด้วยความเย็นชา “นายว่าไง?”

ผู้ช่วยเหมันตร์ยักไหล่ “ผมรู้แล้ว ผมจะไปเตรียมการเดี๋ยวนี้”

ในเมื่อประธานเปปเปอร์ไม่พูดตรงๆ

ถ้างั้นก็……หักสามขาไปเลย!

และประธานเปปเปอร์……เห็นได้ชัดว่าหมายความว่าแบบนี้